Canım daha çok yeni olduğu için aklında sadece annen var.elimde değil canım.. aklım sürekli pişmanlıklarımla, keşkelerimle dolu bu aralar..
gözümde yaş, yüreğimde sızı, beynimde kurtlar.. en büyük lüksüm nefes alıp vermek..
Canım daha çok yeni olduğu için aklında sadece annen var.
Zamanla malesef alışmış oluyorsun.
Şu an pişmanlık duyman da çok normal.
Ama bunu yapman acı üstüne acı çektirir sana.
Annen seni üzgün şekilde görmemeli. En azından onun için yapma bunu.
Ben de aynı canım. Sevgilim olmasa yapayalnız sayılırım.canım hem yeni olmasından, hem de farkına varmadığım bu koca yalnızlığımın suratıma tokat gibi çarpmasından..
oysa herşeyimmiş annem -ben farkında olmasam da-
Ben de aynı canım. Sevgilim olmasa yapayalnız sayılırım.
Baba- kardeş durumun nasıl?
Anlıyorum canım.babamla 1 aydır konuşmuyoruz. kardeşim desen öyle sorunlu ki, sorun yumağı.. bikaç gündür onla da konuşmuyoruz. evde ne selam var ne sabah. onlar ayrı yemek yiyo, ben ayrı.. aynı odada bile oturmuyoruz.. böle işte.. umrumda mı.. değil.. hiçbişi umrumda değil.. ne yemek yemişim, ne uyumuşum, ne konuşmuşum, hiçbişi umrumda değil..
bu kk da olmasa gerçekten kafayı yerim.
Anlıyorum canım.
Dönem dönem her ailede olan sorunlar bahsettiklerin. Düzeliyor zamanla ama düzelene kadar tatsızlık, huzursuzluk oluyor işte.
Benim de 1 erkek kardeşim var. Lise 3'e geçti. Sorun çıkarmıyor.Düşün erkek çocuğu olduğu halde dışarı bile çıkmıyor doğru dürüst. Şimdi bir de ramazan hep evde.
Babacığım desen kendi halinde. Annem öldüğünden beri onun yokluğunu aratmamak için elinden geleni yaptı. Ne istesek alır, yapar, götürür, zaman harcar.
Geçenlerde 1-2 lakos beğenmiş kendine. Arkadaşı al dediği halde almamış. Kızımında fikrini alayım o da görsün beraber beğenip alalım demiş düşünebiliyor musun?
Annem öldü ben 5 yıl boyunca yemek bile yapmadım evde. Çok nadir yaptım. Ve babam hep dışardan taşıdı geldi yemekleri ya da çıktık dışarıda yedik. Bunun gibi bir sürü fedakarlık yaptı. Allah razı olsun hakkını ödeyemem.
Benim de tek sığınağım umudum ailem işte. En azından onlarla ilgili bir sorun olmaması benim biraz daha rahat hissetmemi sağlıyor. Sevgilim desen yaptığı fedakarlıkları sayamam.
Destekçilerim onlar benim. Ama yinede sorun çıkmıyor mu dersen benim yüzümden çıkıyor bazı sorunlar malesef.
Fevrileştim, tepkilerim ani oluyor. Bir de sabırsızım son zamanlarda. Kendimi tutmaya çalışıyorum artık.
Psikolojik destek almam gerekiyor sanırım.
Amin canım.ne mutlu sana canım. en azından destekçilerin var.. Allah onların desteğini ve sevgisini eksik etmesin senden canım..
"psikolojik destek" e pek inancım yok benim. ilaç kullanmak istemem. konuşmak da ne derece iyileştirir bilemem.
ben bi de okb hastasıyım 8-9 yıldır. psikolojik desteğin iyi geleceğine inansam keşke..
Amin canım.
İnşallah senin de sorunların çözülür. Zaman lazım sadece. Onlar adım atmıyorsa sen at? Bak bayram da yaklaştı.
Bayramlardan da nefret ediyorum annem öldüğünden beri.
Çok takıntılı biriyim ben. En ufak şeyi dahi çıkaramam aklımdan ve sorun yaparım bunu.
Bu şekilde hem kendimi hem çevremdekileri mutsuz ediyorum ve o yüzden düşünüyorum psikolojik desteği.
Uygulamaya geçirmedim hep lafta kalıyor işte.
İlaç kullanmaya karşı değilim ben ama nasıl etkiler bilmiyorum.
Canım ben de pek özel gün insanı değilimdir. Sadece zorunluluk başka hiçbir anlam ifade etmiyor benim için.çok ironik olacak ama, bundan önce bayramımız pek olmadı, bundan sonra da olmasın. hiç sevmemiştim ki bayramları zaten.. şimdi ise nefret ediyorum tüm özel günlerden..
takıntı bende de çok canım.. okb nin nimetleri işte.. taktım mı onu kafamda bitirmeden zindan oluyor hayat işte ki, konu annem ve onun ölmesi.. yani kafamda ömrüm boynca bitmeyecek takıntılar keşkelere dair.. hiç umudum yok hiç..
Canım ben de pek özel gün insanı değilimdir. Sadece zorunluluk başka hiçbir anlam ifade etmiyor benim için.
Takıntılarım çok aşırı. İnsan aklından atamaz mı bir şeyi ya? Ben atamıyorum çözene kadar. Anlayacağım, içimde analiz edeceğim eğer kafam yatar da çözersem iyi çözemezsem vay halime.
Umudum yok deme canım. Umudun olsun. En azından kendin için.Çalışıyor musun okuyor musun bilmiyorum. Hayaller hep yarım oluyor ne yazık ki ama umutlarımız hayallerimiz de olmasa hiç yaşayamayız. Ayakta kalmak gibi bir zorunluluğumuz var biliyorsun...
Canım ne güzel bir mesleğin var. Onun üstüne düşsen sana da iyi gelir.3 yıldır atanamayan bir öğretmenim canım. inan atanmanın zerre kadar önemi kalmadı benim için. umrumun kenarından bile geçmiyo.
acaba annesini ya da yakınını kaybeden herkes benim kadar hayattan kopmuş mudur? hayatlarına nasıl devam etmişler, nasıl ayakta kalmışlar.. çok merak ediyorum..
Canım ne güzel bir mesleğin var. Onun üstüne düşsen sana da iyi gelir.
Umudum yok diyorsun ama umutlu olmak için bir sebebin var.
Hem başkalarına ışık olacaksın hem de çevren olacak. Yeni insanlarla tanışacaksın.
Kendini soyutlama herşeyden canım.
Bir yerlerden başlamak lazım.
Hayattan kopmuş çok sayıda insan vardır bence. Evladını yitiren anneleri düşünsene onlar ne yapsın?
Anladım canım.inan mesleğimi hiç sevmiyorum. annem hastayken ücretli öğretmenlik yapıyordum. o kadar sorunlu ki şimdiki öğrenciler.. adam yerine bile koymuyorlar öğretmenleri..sinir hastası oldum 1 senede.. tahammül edemez olmuştum hiçbirşeye. onlar yüzünden sinirlerim harap oldu.. anneme ne kadar çatmışımdır sinirli ruh halim yüzünden.. o yüzden daha da bi nefret ediyorum bu meslekten.
can parçası gidince, insan kopuyor hayattan işte.. bazen kendime teselli vermeye çalışıyorum: taş çatlasa 50 yıl sonra bitecek üzüntün diyorum. (ortalama ömrü baz olarak söylüyorum, yoksa kimin ne kadar yaşayacağını yalnız Allah bilir de.) ben 25 yılın nasıl geçtiğini anlamadıysam 50 yıl da öle geçer inşallah.. ne bilim.. saçma ama.. herşey saçma zaten bana göre artık..
analarımız bizim her daim destekçimizdişefkatine, dokuşunuşuna, tek bir sözüne ne kadar da muhtacız di mi..
ya o sevgiyle bakan gözlere..
ölürüm annem ölürümmmmm. ben de çok özlüyorum canım ben deeee ben deee ben deee..
yattıkları yerler nurla dolsun, rahat uyusunlar.. Allah cennetinde kavuştursun bizleri inşallahhh..
3 yıldır atanamayan bir öğretmenim canım. inan atanmanın zerre kadar önemi kalmadı benim için. umrumun kenarından bile geçmiyo.
acaba annesini ya da yakınını kaybeden herkes benim kadar hayattan kopmuş mudur? hayatlarına nasıl devam etmişler, nasıl ayakta kalmışlar.. çok merak ediyorum..
Anladım canım.
Kendine göre haklısın elbette.
En azından başlayacağın bir nokta var diye bir de bu açıdan düşün diye söylemiştim.
Hayattan kopmak keşke çözüm olsa canım.
analarımız bizim her daim destekçimizdi
çokkkk çokkkkkkkk amaaaaa çokkkkkk özlüyorummmmm
dun annemin mezarına gittim mezar taşı yeni yapıldı hemde göreyim dedim
inanın o yazıyı okumak ölüm geldi bana ne zor annesinin adına mezar taşında görmek
öldüm bittim mahvoldum ağla ağla bi haloldum
ama genede duamı yaptım geldim onu bırakıp allhım bizlere sabırlar versin cnm
cnm annemin ölüceğini biş gece önceden ruyamda gördüm
sabah kalktım eşime ağlaya ağlaya anlattım annem artık ölücek bizi bırakacak dedim
ertesi gün vefat etti o aşamalar ne zor geçti anlatamam senin bu halde olman normal cnm
inanki ben annem ölünce bi kaç kıyafetini aldım hatıra kalsın diye
geceleri kalkıp onları giyip tekrar yatıyormuşum
sabah bi bakıyom annemin bluz üstümde eşime diyorum sen mi gıydırdın yok diyo adam
yani anlıcan o zamanlar çok psikolojık bunalımdaydım
annesi olup anne deyeni dövesim gelirdi artık alışmaya başlıyosun
cnm sen ayağa kalk silkelen anne senin böle olmanı istermiydi kendine sor
o belkide yerınde rahat değil senin bu üzgün halinden
anneciğini üzme toparlanmaya çalış cnm kader ortağım
Kızlar ben çok çok uzun bir süre doğru dürüst temizlik bile yapamadım evde biliyor musunuz?
Annemin eli değidi buraya, şunları annem koydu o yerleştirdi diye.
En ufak detaylarda bile aklıma hep annem geliyor.
Bir bluz, bir tshirt, bir pantolon alacağım zaman bile annem olsa beraber seçerdik diyorum. Beraber makyaj yapardık mesela. Neler düşünüyorum neler.
O an da işte hevesim kursağımda kalıyor.
Yaptığım şeylerde hiç tat tuz yok.
Herşey mecburiyet işte.
İlk zamanlar bazen, bir olay olduğunda çok üzüldüğümde Allah'ım al canımı da anneme kavuşayım bari derdim.
Şimdi düşündüğümde de öldüğümde kavuşacağım anneme diyerek çok ufak bir nebze teselli etmeye çalışıyorum kendimi. Başka hiçbir şey teselli etmiyor çünkü.
Amin arkadaşım inşallah.canım benim Allah sabır versin.anneciğinin mekanı cennet olsun.
canım benim,Allah sabır versin...şu an bende aynı duygular içindeyim...çok zor herkes annesine gidip güle oynaya bir bayram geçircekler.bende bir mezar taşıyla avunacam.özledim...özledim...ama giden gelmiyor...ANNNEEE BEN DEEE SENİİİ ÇOOKK ÖZZLEEDDİMM..canım annemmmmm, pamuk annemmm, fedakar annemmmmmmmm...
burda yanımda olsaydın...yemek yapmak için bişeyler doğruyo, soyuyo olsaydın,, tv deki o saçma sapan evlilik programlarını izliyo olsaydın...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?