Anneleriniz çocuğunuza bakıyor mu bakıyorsa size karşı tavrı nasıl?

Nursewho

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
5 Haziran 2022
24
9
6
Beni çok üzen bi konu var. Görüşlerinizi merak ettiğim için yazmak istedim. Ben çalışıyorum ve oğlum 1,5 yaşında annem bakıyor. Ama bakarken de dünyayı burnumdan getiriyor desem yeri. O kadar kırılıyorum ki bu duruma hiçbir zaman yardım isteyen bi tip olmadım. Üniversiteyi okudum çok çalıştım atandım ne bilim şöyle bi bakınca hayırsız evlat da olmadım. Ama yok olmuyor ne yapsam yaranamıyorum gibi. Biliyorum tabiki kimse kimsenin çocuğuna bakmak zorunda değil. Ama bu konuyu önceden konuşmuştuk anneme bakar mısın demiştim bakarım demişti. Sürekli bi tavır sürekli bi tartışma hali maddi imkanım yetse şu an bakıcı tutacaz ama şu an çok zor bi çıkmazın içinde kaldım
 
İnsanlar yaşlanıyor, tahammülleri azalıyor, yoruluyorlar. Genç yaşta bile 1.5 yaşında bebek bakmak zorken bu insanlar 50’sinden sonra bakmaya çalışıyor. Çocuklarını kırmamak için tamam diyorlar ama ben hiç şikayet etmeden bakan anne görmedim. Ha çoğu çocuğuna değil eşine dostuna dert yanıyor o ayrı mesele. Keşke gençler bunları hesaplayıp, hem maddi hem manevi uygun zamanda çocuk yapsa da yükü anneannelere babaannelere kalmasa.
 
Yani bunda bir çok etken önemli diye düşünüyorum. 1.si annenizin yaşı, sağlık durumu bebek bakmaya uygun mu? Değilse bakıcı taraftarıyım ben. Hamileyim annem seve seve bakacağını söylüyor ama ben onun psikolojik ya da bedenen yorulduğunu hissedersem muhtemelen bakıcı tutup arada uğrayıp bebeği sevmesini isteyebilirim.
 
Üzülmeyin. KudrAlobar KudrAlobar güzel bir tespitte bulunmuş. Ben de böyle düşünüyorum. Annem torununu çok sever ama ilk gün ile haftanın son günü arasında tahammül seviyesi açısından baya zorlanıyor. Benim oğlum fazla hareketli, annem de yetişemiyor. Az kalmış. İki yaş bir tık erken ama en azından yarım gün kreşe verebilirsiniz.
 
Cocuk yaparken kim bakacak, maddi durum bakici vs dusunulmesi gerekiyor oyle anneye baktiracak olan da her nazını, tribi cekecek.

Toplumda cocuk bakmak buyuklerin görevi gibi algi var, bakmazsa sevmiyordur vs gibi ama bu insanlar ne zaman dinlenecek arkadaslar? Ben 30 yaşimda kafam kaldirmiyor cocuk sesini ki hiç cocuk buyutmedim. Yaşli ve cocuklarini buyutmuş insan ne yapsin bu bir gun iki gun değil ki devamli bakicilik.
Kadin ne yapsa hakli yani.
 
Tatillerde anneme gittiğimde çocuğa ben baktığım halde 1.günü normal neşeli tamamlayıp 2.gün arka odalara kaçmaya, 3.gün evden dışarı çıkmaya başlıyor 😄 kafası kaldırmıyor anlıyorum kırılmıyorum çünkü benim bu yaşımda kafam kaldırmıyor.

Ben sizin anneniz olsaydım kusura bakma yavrum ben bakamam derdim anne bakıcıya verecek param yok deseydiniz dahi özür dilerim yavrum ben maalesef bakamam derdim. Kadın şikayet ediyor ama bir yandan da bakıyor yine iyi bir açıdan.
 
Belki yaşlandığından bunalmıştır. Belli bir yaştan sonra tahammül azalıyor. İki tarafa da bir şey diyrmiyorum yanlış anlaşılmasın. Haddim de değil. Belki çocuktwn sıkılmıştır da söyleyemiyordur.
 
Başta tamam demiştir,sonra pişman olmuştur,olabilir.İnsanlar evlenmeye gönüllü karar verip te ayrılıyor sonra.

Kadın muhtemelen artık bakmak istemediğini size söyleyemiyor,çok da bunalmış olduğu için söylenerek deşarj oluyor.

Başka bir seçenek düşünme vakti çoktan gelmiş.Çocuk sahibi olmaya karı-koca karar verdiğiniz gibi,bu probleme de karı-koca siz bir çözüm bulmalısınız.
 
Çocuğa bakacak birilerini bulmak için maddi imkanı olmayıp dede nenelere çocuk baktırmayı düşünenlerin çocuk yapmamasından yanayım.
Herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil.
Şartlar bir gün düzelirse yaparsınız.
Tek yaşlılar açısından değil çocuk bir yaşlıdan ne öğrenebilir, beyinleri o kadar bilgiye açken? Onlara da yazık. Yeri geliyor pes ediyoruz biz. Annemin kaynanamın çocuk bakması bana hiç mantıklı gelmiyor
 
Beni çok üzen bi konu var. Görüşlerinizi merak ettiğim için yazmak istedim. Ben çalışıyorum ve oğlum 1,5 yaşında annem bakıyor. Ama bakarken de dünyayı burnumdan getiriyor desem yeri. O kadar kırılıyorum ki bu duruma hiçbir zaman yardım isteyen bi tip olmadım. Üniversiteyi okudum çok çalıştım atandım ne bilim şöyle bi bakınca hayırsız evlat da olmadım. Ama yok olmuyor ne yapsam yaranamıyorum gibi. Biliyorum tabiki kimse kimsenin çocuğuna bakmak zorunda değil. Ama bu konuyu önceden konuşmuştuk anneme bakar mısın demiştim bakarım demişti. Sürekli bi tavır sürekli bi tartışma hali maddi imkanım yetse şu an bakıcı tutacaz ama şu an çok zor bi çıkmazın içinde kaldım
Benimki bakıcı ücretini elaleme vermeyeyim sana vereyim dedim geldi bakti ücreti mukabilinde 3_4 ay sonra bakıcıya verdim.
En azından durumun yoksa bile yarı ücret vermelisin ki gönlü olsun
 
Şu an hamileyim ama annem cocuguma bakmaz muhtemelen çünkü kafası kaldırmaz artık yaş itibariyle . Yegenlerime bakmıştı seve seve ama daha gençti ve yari zamanliydi . Kayınvalidem zaten evlenirken soylemisti . Kimse bana güvenip çocuk yapmasın diye ...
O yüzden sizin başka bir formül bulmanız lazım belki de kısa süreli de olsa annenizin dinlenmesi için .
 
Çocuğa bakacak birilerini bulmak için maddi imkanı olmayıp dede nenelere çocuk baktırmayı düşünenlerin çocuk yapmamasından yanayım.
Herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil.
Şartlar bir gün düzelirse yaparsınız.
Tek yaşlılar açısından değil çocuk bir yaşlıdan ne öğrenebilir, beyinleri o kadar bilgiye açken? Onlara da yazık. Yeri geliyor pes ediyoruz biz. Annemin kaynanamın çocuk bakması bana hiç mantıklı gelmiyor
Yüzde sekseni eline tableti telefonu veriyor susturuyor zaten.
 
Tatillerde anneme gittiğimde çocuğa ben baktığım halde 1.günü normal neşeli tamamlayıp 2.gün arka odalara kaçmaya, 3.gün evden dışarı çıkmaya başlıyor 😄 kafası kaldırmıyor anlıyorum kırılmıyorum çünkü benim bu yaşımda kafam kaldırmıyor.
Birebir aynı şeyi yaşıyorum. Evde olduğu günlerde de çocuklara kızıp duruyor. Tamam okey anlıyorum da kendisi zamanında bizi baktırırken o nineler yaşlı değil miydi… ben de aynı kendisi gibi çalışan bir insanım beni kim dinlendirecek… bazıları çok nazlı oluyor bana kalırsa
 
Hiç bir şey diyemiyorum. Onlarda haklı, bu insanlar ne zaman dinlenecekler? Vallahi ben 7 yaşındaki oğluma (bebekte değil) bazen tahammül etmekte zorlanıyorum. Bebekle ilgilenmek çok çok farklı. Ağlar susmaz dur bilmez, uykusunu almaz mızmızlanır. Kısaca anneniz yorulmuştur. Söz vermiş olabilir, herkes vazgeçebilir. Bu durum kadını baya yoruyor ki size söylenerek deşarj oluyor.
 
Birebir aynı şeyi yaşıyorum. Evde olduğu günlerde de çocuklara kızıp duruyor. Tamam okey anlıyorum da kendisi zamanında bizi baktırırken o nineler yaşlı değil miydi… ben de aynı kendisi gibi çalışan bir insanım beni kim dinlendirecek… bazıları çok nazlı oluyor bana kalırsa
Yaşadığınız şey için çok üzgünüm, kalma sürem artsa ben de aynı tepkiyi görürüm sanırım ancak ben de nazlı niyazlı bir tip olduğumdan empati yapabiliyorum kadının cidden kafası götürmüyor uğraşsa da olmuyor görüyorum. Çalışan anneler olarak Allah yardımcımız olsun.
 
Ben baktırmadım. Çünkü annem çalışmış senelerce,yorulmuş,emekli olmuş. Artık torun bakma değil torun sevme zamanı. Bakar mısın diye sormadım bile çünkü hayır diyemez bilirim. Onu bu yükün altında tek başına bırakmak istemedim. İşi bıraktım. Mesleğime,kariyerine ara verdim. Memur olsaydım da bakıcı tutardım sanırım. Özel sektör çalışanı olumca istediğiniz zaman işi bırakıp isteyince geri dönebiliyorsunuz. Eğer gerçekten yetenekli ve işinizde iyiyseniz tabi.

Sizin durumunuzda artık bakıcı şart olmuş. Ne zamana kadar anneniz bakacak ki? Belli ki isyan ediyor kadın,devam ettirmemelisiniz. Bir çocuğa bakmak,çocuğu düşünmek anne babasının görevidir. Büyük ebeveynlerin değil.
 
Bunun hayırlı evlat olmanızla ilgisi ne? Kadın başta yapabilirim diye düşünmüş, işin içine girince anlamış bebek bakımının kolay olmadığını. Sizin burnunuzdan getiren çocuğunuza da ister istemez yansıtıyordur mutsuzluğunu. Annenize de evladınıza da acıyın, ya işi bırakın ya da bakıcı bulun. İnsanlar çocuk yapmadan önce her türlü ihtimali düşünüp bir B planı yapmak zorunda. Biz biraz birikim yapıp öyle yaptık ikinciyi mesela. Bunu düşünmek çok zor değil.
 
Beni çok üzen bi konu var. Görüşlerinizi merak ettiğim için yazmak istedim. Ben çalışıyorum ve oğlum 1,5 yaşında annem bakıyor. Ama bakarken de dünyayı burnumdan getiriyor desem yeri. O kadar kırılıyorum ki bu duruma hiçbir zaman yardım isteyen bi tip olmadım. Üniversiteyi okudum çok çalıştım atandım ne bilim şöyle bi bakınca hayırsız evlat da olmadım. Ama yok olmuyor ne yapsam yaranamıyorum gibi. Biliyorum tabiki kimse kimsenin çocuğuna bakmak zorunda değil. Ama bu konuyu önceden konuşmuştuk anneme bakar mısın demiştim bakarım demişti. Sürekli bi tavır sürekli bi tartışma hali maddi imkanım yetse şu an bakıcı tutacaz ama şu an çok zor bi çıkmazın içinde kaldım
Yaş aldıkça tahammül ler azalmıştır. Yorgunluktan saçmalıyordur. Anneniz huyu sabırlı biri değilse mesela benim annem de bakarım diyor ama ben güvenmiyorum ne anneme ne de kayınvalideme ikisine de zerre güvenmiyorum mesela...
 
Beni çok üzen bi konu var. Görüşlerinizi merak ettiğim için yazmak istedim. Ben çalışıyorum ve oğlum 1,5 yaşında annem bakıyor. Ama bakarken de dünyayı burnumdan getiriyor desem yeri. O kadar kırılıyorum ki bu duruma hiçbir zaman yardım isteyen bi tip olmadım. Üniversiteyi okudum çok çalıştım atandım ne bilim şöyle bi bakınca hayırsız evlat da olmadım. Ama yok olmuyor ne yapsam yaranamıyorum gibi. Biliyorum tabiki kimse kimsenin çocuğuna bakmak zorunda değil. Ama bu konuyu önceden konuşmuştuk anneme bakar mısın demiştim bakarım demişti. Sürekli bi tavır sürekli bi tartışma hali maddi imkanım yetse şu an bakıcı tutacaz ama şu an çok zor bi çıkmazın içinde kaldım
Ya bakıcı yada işi bırak ikisinden biri bence böyle yani...
 
Back
X