Ben baktırmadım. Eşim tarafıda teklif etti, annem'lerde biz eşimle kesin net şekilde Hayır dedik.Tam ikibucuk yaşında kreşe başlattım, çok zorluklar yaşadık ama asla ailemize bel bağlamadık. Şunuda belirteyim eşimde, bende tek çocuğuyuz ona ragmen istemedik. İki tarafında tek torunu onlar için çok kıymetli, çok düşkünler ama tam emekli oldukları zaman, gezip, dolaşıp hayatı yaşayacak zamanda hadi evde oturun bize göre plan yapın demek çok ama çok bencillikti. Çocuğun sosyalleşmesi, ekrandan uzak kalması, kendi çevresi olması bakımından da böyle bir karar aldık şükür iyiki de yapmışız. Şuan kimse bize diyemez çocuğunuza baktık, laf söz olamaz, ileride biz sana baktık lafı olmayacak mesela bu benim için çok önemliydi kimseye minnetli başlamıyacak hayata. Bazı şeyler gönülden evet dense de karşı taraf empati yaparak kendini onların yerine koyup plan yapmalı kimse benim çocuğuma bakmak zorunda değil.