İyi günler kızlar
Yakın arkadaşlarım arasında bir arkadaş var ,dışarıda buluşuruz çoğunluk olarak.
Kendisi hamile 28 haftalık ama son haftalarda bizi o kadar bunaltmıştı ki kurduğu cümleler olsun , takıldığı konular dolayısı ile .
En son dün doktordan sonra eşimden ayrılıp bir kafede buluştuk yine hep birlikte .
Son zamanlarda kendisiyle bir araya gelmek zorunda kaldığımda boğulur olduğumu hissettim .
Ben kendim program yaptığımda çağırmıyorum açıkçası
Ama çağıran arkadaşlar olduğunda ise istemiyorum demiyorum .
Dün yine başladı " 42 beden oldum , basenlerime bakın , göğüslerim çok büyüdü yok efendim inek gibiyim , nerden yaptım bu çocuğu , doğurur doğurmaz işe dönücem , hayatta emzirmem " gibi cümleleler .
Dün de kontrolde bir kadının bebeğinin kalbi durmuş yanımda ultrason kağıdına bakıp bakıp ağlıyordu
Düşündükçe daha da bilendim buna
Bana kişisel olarak bir saldırısı yok fakat bu kurduğu cümleler içimi öyle şişiriyordu ki artık dayanamadım ve " keşke anneliği tekrar tekrar düşünseydin yoksa insanın doğmamış çocuğu için bu denli cümleler kurması anormal , destek al acil " dedim .
Yok efendim anneliğini nasıl sorgularmışım
Ben mi taşıyormuşum o çocuğu
Kabul ediyorum sakin dingin bir yapım yok ama dayanamıyorum böyle insanlara ve nalet olasıca çenemi tutamadım yine
En son " sorgulanacak bir anneliğin olsa emin ol sorgulamazdım " dedim ve kalktım bir diğer arkadaşla .
Hamilelikten , hormonlardan bu tavırları desem değil hep böyle bu
Ama toplum içinde doğmamış çocuk üzerinden naletler okuması beni vicdanen rahatsız ediyor
İnsan nasıl keşke sağ çıkamasa der doğumdan bebeği için .
Yapmasaydın dediğimde " 35 yaşındayım yaşım geçiyordu " dedi birde .
O kadar anne olmaya çabalayan insan var ki
Düşündükçe sinir katsayım artıyor
Yani mesele hormon mormon değil
Bir daha bir araya gelmek istemediğimi belirttim
Diğerlerinede söyledim beni bunun olduğu ortamlara çağırmayın diye
Bilmiyorum düşündükçe sinirlenir haldeyim istemsizce