birden yazın öyküsü dizisinde umutun annesi gözümde canlandı.
çok anormal geldi bana açıkcası.
herkes gibi anneni savunmayı düşünmüyorum.
yardım ayrı,tüm yükü sırtına vurmak ayrı.
ben de anneyim ama aynı zamanda genç kız da oldum.
bir annenin çalışıyorum diye her işi kızına yüklemesi tembellik sadece.
iş hayatına girmenin havasıyla ayakları yerden kesilmiş.
tamam yıllarca kendi istediği gibi yaşamamış olabilir,pek sanmıyrum ama en azından hayallerine kavuşmuş diyelim.
bunun neticesi hayata haırlanan kızını küçümsemek olmamalı.
madem güçlü bir anne ,çocuklarının hayata güçlü başlamaları için destek olmalı.
sorumluluklarımızla,keyfiyetimizin arasındaki sınırı bilmeliyiz.
hafta sonu toptan bir gün kızlarıyla temizlik yapabilir.
hadi yemeğe evde olduğun için sana bıraksın.
ama öyle hergün misafir çağırmak da ne?
hazırlığı,temizliği,hizmeti yapacak sen olunca hiç de öyle keyifli gelmiyor.