Annem çok üzülüyor

birparcaatom .!.:

Merhabalar, ben 27 yaşında bekar bir kadınım. Guzel bir mesleğim var, yüksek lisans yaptım boşa yaşamadım diye düşünüyorum. Ama evlenmedim. Yaşıtlarım birer birer evlendi, küçük kuzenlerim evlendi bir ben kaldım diye annem çok üzülüyor. Ben hep "istemiyorum zaten kariyer yapiyorum" diyen taraftaydım ama artık annemin bu takıntı gibi uzulmelerine kıyamıyorum. Annem cahil bir insan değil 2 üniversite mezunu bir kadın geleneksel yapıda da değildir ama benim hep yalnız kaldığımı, mutsuz olduğumu düşünüp üzülüyor (abim de bekar ona da üzülüyor). Bana çok belli etmemeye çalışsa da farkındayım. Işin kötüsü artık ben de üzülmeye başladım. Niye evlenemedim niye dengim olan biri karşıma çıkmadı diye düşünüp duruyorum.

Sizce anneme karşı nasıl bir tavrım olmalı? "Ben zaten istemiyorum mutluyum böyle" mi demeliyim yoksa "ben de isterdim ama daha zamanı değil demek ki" mi demeli?

Genişletmek için tıkla...

ulasimiz .!.:

Siz mutlu musunuz?

Yoksa siz de içten içe evlenmediginize üzülüyor musunuz?
Önemli olan bu..
Her ebeveyn Evlatlarının mutluluğunu, düzenli bir hayatı olsun ister..Torun ister mesela..

Önemli olan siz ne istiyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

ulasimiz .!.:

Tabi 27 yaş sınırda bir yaş ..

Evlilik varsa gönlünüzde ..

Severek evlenin fakat Armudun sapı Üzümün çöpü demeyin.

Bizim bir hocamız vardı. ." Üniversitede sevin ve evlenin yoksa sonra kimseyi beğenmezsiniz " derdi.

Genişletmek için tıkla...

slnkhrmn008 .!.:

27 yaşındayım çevrem bana ay canımm sen evli misin küçücük evlenmişsin diye yaklaşıyor çevreme dahil ol

Genişletmek için tıkla...

birparcaatom .!.:

Merhabalar, ben 27 yaşında bekar bir kadınım. Guzel bir mesleğim var, yüksek lisans yaptım boşa yaşamadım diye düşünüyorum. Ama evlenmedim. Yaşıtlarım birer birer evlendi, küçük kuzenlerim evlendi bir ben kaldım diye annem çok üzülüyor. Ben hep "istemiyorum zaten kariyer yapiyorum" diyen taraftaydım ama artık annemin bu takıntı gibi uzulmelerine kıyamıyorum. Annem cahil bir insan değil 2 üniversite mezunu bir kadın geleneksel yapıda da değildir ama benim hep yalnız kaldığımı, mutsuz olduğumu düşünüp üzülüyor (abim de bekar ona da üzülüyor). Bana çok belli etmemeye çalışsa da farkındayım. Işin kötüsü artık ben de üzülmeye başladım. Niye evlenemedim niye dengim olan biri karşıma çıkmadı diye düşünüp duruyorum.

Sizce anneme karşı nasıl bir tavrım olmalı? "Ben zaten istemiyorum mutluyum böyle" mi demeliyim yoksa "ben de isterdim ama daha zamanı değil demek ki" mi demeli?

Genişletmek için tıkla...

birparcaatom .!.:

Merhabalar, ben 27 yaşında bekar bir kadınım. Guzel bir mesleğim var, yüksek lisans yaptım boşa yaşamadım diye düşünüyorum. Ama evlenmedim. Yaşıtlarım birer birer evlendi, küçük kuzenlerim evlendi bir ben kaldım diye annem çok üzülüyor. Ben hep "istemiyorum zaten kariyer yapiyorum" diyen taraftaydım ama artık annemin bu takıntı gibi uzulmelerine kıyamıyorum. Annem cahil bir insan değil 2 üniversite mezunu bir kadın geleneksel yapıda da değildir ama benim hep yalnız kaldığımı, mutsuz olduğumu düşünüp üzülüyor (abim de bekar ona da üzülüyor). Bana çok belli etmemeye çalışsa da farkındayım. Işin kötüsü artık ben de üzülmeye başladım. Niye evlenemedim niye dengim olan biri karşıma çıkmadı diye düşünüp duruyorum.

Sizce anneme karşı nasıl bir tavrım olmalı? "Ben zaten istemiyorum mutluyum böyle" mi demeliyim yoksa "ben de isterdim ama daha zamanı değil demek ki" mi demeli?

Genişletmek için tıkla...

birparcaatom .!.:

Merhabalar, ben 27 yaşında bekar bir kadınım. Guzel bir mesleğim var, yüksek lisans yaptım boşa yaşamadım diye düşünüyorum. Ama evlenmedim. Yaşıtlarım birer birer evlendi, küçük kuzenlerim evlendi bir ben kaldım diye annem çok üzülüyor. Ben hep "istemiyorum zaten kariyer yapiyorum" diyen taraftaydım ama artık annemin bu takıntı gibi uzulmelerine kıyamıyorum. Annem cahil bir insan değil 2 üniversite mezunu bir kadın geleneksel yapıda da değildir ama benim hep yalnız kaldığımı, mutsuz olduğumu düşünüp üzülüyor (abim de bekar ona da üzülüyor). Bana çok belli etmemeye çalışsa da farkındayım. Işin kötüsü artık ben de üzülmeye başladım. Niye evlenemedim niye dengim olan biri karşıma çıkmadı diye düşünüp duruyorum.

Sizce anneme karşı nasıl bir tavrım olmalı? "Ben zaten istemiyorum mutluyum böyle" mi demeliyim yoksa "ben de isterdim ama daha zamanı değil demek ki" mi demeli?

Genişletmek için tıkla...