beni de sevmez ev işi fazla beceremiyorum diye. aslında yapıyorum ama o beğenmiyor, başka bir konuda da bahsetmiştim kaynana gibi diye, diğer teyzelerimin kızlarına karşı da öyle
Söylemesi kolay yapması zordur ama annenizin laflarına kulağınızı tıkayacak, gerektiği yerde anneniz dahi olsa afedersiniz diş gösterip tırnak çıkaracaksınız, sizi depresyona sokan bir adamla bir araya gelmeyin, vaadlerine inanmayın, sizi kandırıp yine o cenderenin içine sokacak ve daha beter şeyler yaşatacak, annenizle yaşayacaklarınız o adamla yaşayacaklarınızdan daha ağır olmaz.
En azindan bir sure icin desteklemeli, anne bu kadar kiyamaz cocuguna gibi geliyor.Maddi manevi dimdik olsan bile o süreçte çok sarsiliyorsun ki zaten. O düzeni eski haline getirmek hiç kolay olmuyor,maddi kısmını saymıyorum bileSize he katiliyorum, hem katilmiyorum.
Gercekten bir insan cocuk yaparken "eşim olmadan naparim" diye dusunmeden nasil cocuk yapabiliyor aklim almiyor, hele kotu bir evlilige... Gercekten ilerisini, otesini berisini dusunmeden cocuk yapiyor bir cok insan. Disardan bakinca madem düşünmedin ne halin varsa gör o zaman diyesi geliyor insanin ama annelik başkadir diye dusunuyorum.
Ben anne degilim ama ortada birakamazdim cocugum olsaydi diye dusunuyorum.
Bir anne çocuğu düştüğünde desteklemek zorunda. Nasıl ki kendi kızına artık senin hayatın diye bir şey yok diyorsa. Yani sen artık çocukların için varsın demeye getiriyorsa -ki ben buna katılmıyorum annenin de bir hayatı olmalı- o zaman kendi de çocukları için var olduğunu düşünmeli ve kızına destek olmalı. Evlendirince tapu teslimi gibi kızını kocasına teslim etmiş gibi düşünmesi çok saçma.
Kocaniza inanmayın, durduk yere hatamı anladım demez. Yıllarca anlamamış, şimdi mi anlamış?Tüm güçlü kadınlara merhaba!
Ben bı cikmazdayim. Artık kendim ne duygularımı ne düşüncelerimi ayırt edemiyorum.O yüzden size ihtiyacım var.Ben iki çocuklu bir anneyim. 9yillik fiziksel şiddet psikolojik şiddet baskı paronayak kıskançlık aile tartışmaları ve bir yığın hakaretle geçen bı evliliğim oldu.Her yolu denedim hep affettim ama içimden affedemedim o ayrı.Bosanmayi defalarca istedim.Cocuklar ne olacak korkusuyla vazgeçtim. Eşim de tehdit etti gidersen öldürürüm vs ama yapacağından değilmiş hep manipüle edilmisim.Cok korktum gecelerce öldürülür muyum korkusuyla.Evliliğimi anlatmaya sayfalar yetmez ayrıca bı soru gelirse cevaplarım.Ben şuan ki durumdan bahsedeyim.Guc bela evden çocuklarımla ayrılıp nihayet başka şehre anneme geldim.Kesin kararlıydım bu sefer bitecekti. Ama eşim geldi bir yığın vaatler..Ne istersen o olacak, tedavi olucaz,istediğin yerden ev tutucam, istersen ise de girersin.Sana çok baskı yaptım.Hatami anladım.Cok büyük ders aldım.Eger bi daha aynı şeyleri yaşarsak kendi elimle bosanicam söz dedi Annem de geldiğimden beri yuvana dön bu çocuklara günah babalarından ayırıyorsun o adam da baba onu da düşün ben emekli maaşıyla nasıl yetisicem, evde düzen diye bir şey kalmadı, çocuklar hiç durmuyor terbiye ver,herkes kendi evine hadi hadi dedi en son dün geceAllah aşkına bana bir şey söyleyin ben ne yapıcam çok kötüyüm nefes zor alıyorum
Siz müthiş isabetli kararlarınızla dört dörtlük tercihler yapıyorsunuz galiba.
Niye böyle bu anneler ya.
Benimkinde de hissediyorum ayrımı... Siz anne sahip çıkmak zorunda diyorsunuz ama o ailede kadın evlenince kocasının, çocuklarının malıdır anlayışı var. Bu anlayışı yazdığımız iki cümle ile 2dk da yıkamayız. Şimdi konu sahibi anne bana bakmak zorundasın dese annesi ne diyecek? Evet kızım haklısın demeyecek ki.
Anneniz yanlış biliyor, size de yanlış yolu gösteriyor. Ona uymayın
Katılıyorum.
Süper yazmışsınız.
Acaba babası hayatta mı genelde anneler sahip çıkmasa da babalar kıyamıyor kızlarına.
Hayır
Babam geçen sene vefat etti
Anneme öyle bir şey demem çünkü bu sefer Allah beni kimseye muhtaç etmesin elinize bırakmasın huzurevine birakirsiniz beni diye trip yapar tanıyorum onu alınganlık yapar bir de o triple ugrasamicam.
