- 30 Temmuz 2022
- 126
- 59
- 48
- Konu Sahibi Cancancan333
-
- #1
Merhaba 2 buçuk yıllık memleketlerden uzakta tayinci evli 28 yaşında bir kadınım. Bundan 10 yıl kadar önce lise sonda annemin babamı aldattığını yakaladım ve benim için her şeyin başladığı o travmatik zamanlar başlamış oldu. Ve haliyle anneme olan nefretim o an başladı. Annem o zamanlar 44 yaşlarındaydı telefonda sürekli konuştuğunu yakalardım mesajlarını yakalardım evden babam gittikten sonra gidip 3 4 saat sonra geldiğini gözlemledim vs. Bu aylarca yaşanan süreç sonunda patladım ve annemle kavga edip babama söyledim. Ve o yıl üniversite sınavına hazırlanıyordum. Çok büyük kavga koptu araya teyzeler dayılar girdi olanlar oldu ama sonuç boşanmadılar mecburiyetten aynı evde yaşamaya devam ediyorlar babam o olaydan sonra şeker hastası pldu ve 20 kiloya yakın verdi gün geçtikçe eriyor annemle ilişkimiz o günden sonra asla aynı olmadı 3 kız kardeşiz hepimizde acı travma bıraktı ortanca kardeşim nedense annemin tarafını tuttu hep ne anne ilişkim iyi ne kardeşlerimle ilişkim iyi nasıl desem bi bağ yok gibi aramızda çok sıradan ve yüzeysel haftada bir ararsam konuşuruz kardeşlerim arayıp sormaz biri 21 biri 24 yaşında bekarlar. Annem düğünümde takılarımı aldı vermedi yıllarca aldıklarımda gözü kaldı maaşımdan her ay sürekli istedi kardeşime ayrı verdim anneme ayrı babama ayrı evlenince kestim ama nadiren istiyorlar yine veriyorum. BENİM ASIL SORUNUM EŞİMİN ANNESİ AİLE İLİŞKİLERİ ..
O kadar bağlılar ki birbirlerine onların memleketine gittiğimizde tüm kardeşleri toplanır güzelce vakit geçirirler annesi hep över annesi yani kayınvalidem eşimi sanki kız evladı gibi sever özen gösterir sabahları erken uyanıp istediği yiyecekleri yapar hazırlar. En başta bu sevgi bana gereksiz geldi dedim evlenince mi kıymete bindi diye çok kıskandım hala da kıskanıyorum mesela ablası eşimi öpüp sarılıp duruyor deli oluyorum ama bu yıl anladım ki kendi ailemin sevgisizliğinden oluyor hepsi içten içe kıskanıyorum tek nedeni bu tabiki göze batan şeyler de var eşimin ailesiyle ilgili ama olsun en azından birbirlerini seviyorlar. Kendi memleketime gittiğimde annemin özeni ile kaynanama gittiğimde iki özen asla bir değil. Yola çıkınca kaynanam elli kere arar bunaltır ama annem 1 kere arar başka aramaz sormaz merak etmez. Normalde de kaynanam hal hatır sormak için arar beni ama annem kardeşlerim hiç biri aramaz babam zaten telefon kullanmıyor. Eşimle bir sorunum olur ne anneme anlatabiliyorum ne kardeşlerime arkadaşlar o kadar kötüyüm yalnızım ki… bu içimdeki yılların üzüntüsünü yalnızlığını atamıyorum ailem var ama yok. Herkesin annesiyle ilişkisine bakıp imreniyorum ve benim annem hala aldatmaya devam ediyor instagramda tarot sayfaları takip ediyor altına yorumlar yazıyor geri döndürme aşık etme ritüellerine bakıyor kafayı yemiş resmen yenilerde karşıma çıktı nefret ediyorum gerçekten babam kardeşlerim hala o evde ruhları duymuyor sanki ya da herkes maddi mecburiyetten duruyor orada bilmiyorum. Kardeşlik ilişkilerimiz de iyi değil… annem 54 babam 63 yaşında… eşimin babası evlatlarının dağ gibi arkasında bunu hissettiriyor benim babam yol bilmez iz bilmez telefonu bile yok hayatta her yükü kendimiz sırtlandık kendi kendime okudum ailemden destek görmedim bunların hepsi içimde dağ oldu. Evlendim senede bi kaç kez aileme gidiyorum ziyarete ama gittikçe diyorum ben buraya niye geldim ki sanki çok mu seviyorlar çok mu iyiyiz aidiyet duygum yok her evlilikte olduğu gibi eşimle sorunlarımız da var ama kimseye telefon açıp da anlatamıyorum yakın dostum deyip güvenebileceğim bi arkadaşım da yok dert yanacağım
O kadar bağlılar ki birbirlerine onların memleketine gittiğimizde tüm kardeşleri toplanır güzelce vakit geçirirler annesi hep över annesi yani kayınvalidem eşimi sanki kız evladı gibi sever özen gösterir sabahları erken uyanıp istediği yiyecekleri yapar hazırlar. En başta bu sevgi bana gereksiz geldi dedim evlenince mi kıymete bindi diye çok kıskandım hala da kıskanıyorum mesela ablası eşimi öpüp sarılıp duruyor deli oluyorum ama bu yıl anladım ki kendi ailemin sevgisizliğinden oluyor hepsi içten içe kıskanıyorum tek nedeni bu tabiki göze batan şeyler de var eşimin ailesiyle ilgili ama olsun en azından birbirlerini seviyorlar. Kendi memleketime gittiğimde annemin özeni ile kaynanama gittiğimde iki özen asla bir değil. Yola çıkınca kaynanam elli kere arar bunaltır ama annem 1 kere arar başka aramaz sormaz merak etmez. Normalde de kaynanam hal hatır sormak için arar beni ama annem kardeşlerim hiç biri aramaz babam zaten telefon kullanmıyor. Eşimle bir sorunum olur ne anneme anlatabiliyorum ne kardeşlerime arkadaşlar o kadar kötüyüm yalnızım ki… bu içimdeki yılların üzüntüsünü yalnızlığını atamıyorum ailem var ama yok. Herkesin annesiyle ilişkisine bakıp imreniyorum ve benim annem hala aldatmaya devam ediyor instagramda tarot sayfaları takip ediyor altına yorumlar yazıyor geri döndürme aşık etme ritüellerine bakıyor kafayı yemiş resmen yenilerde karşıma çıktı nefret ediyorum gerçekten babam kardeşlerim hala o evde ruhları duymuyor sanki ya da herkes maddi mecburiyetten duruyor orada bilmiyorum. Kardeşlik ilişkilerimiz de iyi değil… annem 54 babam 63 yaşında… eşimin babası evlatlarının dağ gibi arkasında bunu hissettiriyor benim babam yol bilmez iz bilmez telefonu bile yok hayatta her yükü kendimiz sırtlandık kendi kendime okudum ailemden destek görmedim bunların hepsi içimde dağ oldu. Evlendim senede bi kaç kez aileme gidiyorum ziyarete ama gittikçe diyorum ben buraya niye geldim ki sanki çok mu seviyorlar çok mu iyiyiz aidiyet duygum yok her evlilikte olduğu gibi eşimle sorunlarımız da var ama kimseye telefon açıp da anlatamıyorum yakın dostum deyip güvenebileceğim bi arkadaşım da yok dert yanacağım
Son düzenleme: