- 16 Mayıs 2025
- 20
- 0
- 1
- 25
- Konu Sahibi yagmurzelis
-
- #1
O zaman da para sıkıntısı çekicez işte iki arada kaldımİşten ayrılıp bütün vaktini annenle geçirmeni tavsiye ederim.Annesizlik gerçekten çok zor, ilerde vicdanen daha iyi olursun hem.
Evet öyle ama ya ilerde keşke çalışmasaydım dersem. Aslında zorunluluk çalışmasam para sıkıntısı çekecektik vs. En azından elimiz biraz rahatladı3 ayı biraz geçti annemi kaybedeli. Kanser vs. gibi ağır hastalıkları yoktu, annem de babam gibi düşüp kalça kemiğini kırdı. Üstelik "aman düşmesin" diye aldığım bütün önlemlere rağmen. Kalça kırığı operasyonundan sonra yoğun bakımdayken kaybettim.
Her türlü önlemi alsanız da, 7/24 yanında olup zamanınızı onunla geçirseniz de olacak olanın önüne geçemezsiniz. Kötüyü çekmeyin.
Allah annenize şifa versin. Çok geçmiş olsun.
Evet öyle ama ya ilerde keşke çalışmasaydım dersem. Aslında zorunluluk çalışmasam para sıkıntısı çekecektik vs. En azından elimiz biraz rahatladı
Allaha şükür temel bakımlarını yapıyor elinden geldiğince fakat benim tek derdim vakit ayıramamak. 10 saat çalışınca tabi eve gidince yorgun oluyorum ona yardım edemiyorum. Ama Allah razı olsun patronum hastane durumunda izin veriyorDemezsiniz. Bir de şu durum var; hastanın yanında kalmaktan siz de içsel olarak hasta oluyorsunuz. Dışarıyı görmek bile iyi geliyor. Sadece maddi olarak değil, manevi olarak aynı zamanda, çalışın. Tabi annenizin 7/24 temel bakıma ihtiyacı yoksa...
Ama vakit ayıramıyorum ya ilerde niye vakit ayırmadım dersem?İşten falan ayrılmayın sakın. Aksine işinize 4 elle sarılın. Annenizle ya da değil sizin hayatınız devam edecek. Bir yakınım çocuk yaşta annesini kaybetti. Kolay olmadı ama büyüdü, üniversite bitirdi, hayatını kurdu. Anneniz umarım iyileşir. Ama günün birinde Allah sıralı ölüm verirse anneniz de vefat edecek. Diğer türlüsünü eminim siz de istemezsiniz.
Kanser yakınları için de zor bir hastalık. Mümkünse psikiyatrik destekle bu süreci daha kolay atlatmaya çalışabilirsiniz.
Annenizle ne kadar zaman size yetecek? 1 yıl birlikte dursanız tamam yetti mi diyeceksiniz? Ya annenizden sonra ne olacak? Çok büyük bir boşluğa düşeceksiniz. İşiniz şu an sizin biraz olsun nefes aldığınız alan. Tabii bir de geçim durumu var. Ne kadar çalışmamaya dayanabilirsiniz? Yeniden çalışmak istediğinizde ne kadar sürede iş bulabilirsiniz? Bunların hepsini düşünmeniz lazım.Ama vakit ayıramıyorum ya ilerde niye vakit ayırmadım dersem?
Boşluğa düşücem zaten öyle ama bilmiyorum. Eve gidiyorum aşırı yorgun oluyorum ona hiç yardımım dokunmuyor. Evde olunca da ruh hastası oluyorumAnnenizle ne kadar zaman size yetecek? 1 yıl birlikte dursanız tamam yetti mi diyeceksiniz? Ya annenizden sonra ne olacak? Çok büyük bir boşluğa düşeceksiniz. İşiniz şu an sizin biraz olsun nefes aldığınız alan. Tabii bir de geçim durumu var. Ne kadar çalışmamaya dayanabilirsiniz? Yeniden çalışmak istediğinizde ne kadar sürede iş bulabilirsiniz? Bunların hepsini düşünmeniz lazım.
Anneme akıllı ilaçta çıkmadı test yaptırdık ama. Aslında her şey üst üste geldi ve stresliyim. Sonu bilinmez bir yol işte bilmiyorum. Siz zaten beni çok iyi anlarsınız hep acaba ne yaparım düşünceleri. Ya da sonucunu merak etmek. Bazen yoruluyorum ve korkuyorum panik yapıyorum vs vs. Mutlu değilim işte ya kısacası. Hep ölümü düşünüp duruyorumAnnem meme kanseriydi. Tedavi oldu atlattı ve 7 yıl sonra kemiğe metastaz yaptığını öğrendik. Yıkılmıştık, ne yapacağımızı bilemedik. Üstelik kemiğin içinde olduğu için tekrar ameliyatla alıp temizlenemiyordu da.. Yani bunun tedavisi yoktu, internette yaptığım araştırmalara göre de az bir zamanı kalmıştı.
O zamanlar ne yaşadığımı anlatamam, bunu aynı şeyleri yaşamayan bilemez, anlayamaz. Sürekli anneme bakar gizlice ağlardım. İçim gerçek anlamda kan ağlarken, anneme çaktırmayıp onun moralini düzeltmeye çalışırdım.
Bunlar 2 sene önceydi yani covid zamanları.
Sonra bir akşam dışarı çıktık. Küçük bir pazar vardı hep uğradığımız. Orada annemden daha yaşlı satıcı bir kadın vardı. O akşam orada kadına bakarak "Bu kadın daha yaşlı ama sapasağlam. Annem niye bu yaşında bu hastalığa yakalandı ve bunları çekiyor. Belki de bu kadının yaşına gelemeyecek bile" diye içten içe çok isyan ettim.
Bu olaydan 1 hafta sonra duyduk ki o satıcı kadın hiçbir hastalığı olmamasına rağmen covid'e yakalanmış ve vefat etmiş.
O an aklımdan geçenleri anlatamam..
Annem hala yaşıyor, akıllı ilaç kullanıyor. Kontrolleri var ve eskisi kadar olmasa da mutlu bir şekilde hayatına devam ediyor.
Demem o ki; bu hayatta yarın ne olacağımızın garantisi yok. Bugün anneniz yanınızda, geleceği düşünerek kendinizi kahredip vaktinizi böyle harcamayın.
Allah şifa versin inşallah..
Çok iyi anlıyorum, bizim de her şey üst üste gelmişti. Annemin hastalığını öğrendikten 2 ay sonra teyzem vefat etmişti. 6 ay sonrasında ise ananem. Güçlü kalmak çok zor, haklısınız. Annemin kontrolleri var 6 ayda bir. Her 6 aylık kontrollerde ben de çok stres olurum ya başka bir yere sıçramışsa diye.. Şükür şimdilik öyle bir şey olmadı. Ama ben bununla yaşamayı öğrendim, annem de öyle..Anneme akıllı ilaçta çıkmadı test yaptırdık ama. Aslında her şey üst üste geldi ve stresliyim. Sonu bilinmez bir yol işte bilmiyorum. Siz zaten beni çok iyi anlarsınız hep acaba ne yaparım düşünceleri. Ya da sonucunu merak etmek. Bazen yoruluyorum ve korkuyorum panik yapıyorum vs vs. Mutlu değilim işte ya kısacası. Hep ölümü düşünüp duruyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?