Bence burada siz cevabı vermişsiniz.Hayır kardeşim erkek değil cinsiyet ayrımı değil durum. Çocuklarım daha bebek 1 yaşındalar. Olay sadece tabiki doğum günü değil. Yani bu bariz bir şey. Doğduğundan beri diğer torunlarına bakıp büyüttü. Benim çocuklarıma bakmasına gerek olmadı kendim baktım. Sanırım bu asıl noktası. Fikir ayrılıklarımız da var ama bunu ona yansıtmamaya çalışıyorum. Konu tamamen benimle ilgili aslında sanırım. Arada sırada sen değiştin diyor. Ama ben 30 yaşımı geçmişim. Nasıl aynı kalabilirim ki. Okudum, büyüdüm, yetiştim. İnsan nasıl aynı kalabilir.
Ne kadar güzel bir aile ya özendimBana sevmiyormus ayırıyormjs gibi gelmedi.
Size karsı bi takıklıgı olabilir.
Ama herkes herksi esit sevecek diye bisey yok.
Benim kızkardesimin kızı ailemizin ilk bebegi 7 yasında,ilk gözagrım diyorm ben.Bunu bikac yerde paylastıgımda insanlar garipsediler.Linc bile yedim.
Cünkğ nasıl derim yegenime ilk göz agrım,benim de cocugum varmıs ilk göz agrım o olmalıymıs.
Sonra kardesimin 2.bebegi oldu ailemizde tek erkek cocuk
Tapıyorz kendisine özellikle babam.
Sonra en kücük no benim kız oldu.
Kardesim 3.cocuum der hep.
Hic birbirimizi kıskanmadık cocuk konularında.
Birbirinizin cocuklarını benimserseniz gözünüze batmaz bazı seyler.
Benimkiler onunkiler diye ayırmayın.
Hepsi siizin teyzesiniz onların.
Icimdekileri kaleme dökmüşsünüzAnnelige Cok fazla anlam yukleniyor. Anneler evlat ayrimi yapar. Daha uslu daha zeki ya da daha guzel cocuk her zaman ilgi gorur. Ayrica turk anneleri erkek torun ayirir. yemegi bile kiz torun onunden alip erkek toruna verirler.
Ya konudan bağımsız yanlış mi yazdiniz sormadan gecemedim. Sizin 2. Çocuğunuza 3. Çocuğum diyor ya kiz kardesiniz 4. Cocugum demesi daha uygun degil mi ilk kızınız için :)Bana sevmiyormus ayırıyormjs gibi gelmedi.
Size karsı bi takıklıgı olabilir.
Ama herkes herksi esit sevecek diye bisey yok.
Benim kızkardesimin kızı ailemizin ilk bebegi 7 yasında,ilk gözagrım diyorm ben.Bunu bikac yerde paylastıgımda insanlar garipsediler.Linc bile yedim.
Cünkğ nasıl derim yegenime ilk göz agrım,benim de cocugum varmıs ilk göz agrım o olmalıymıs.
Sonra kardesimin 2.bebegi oldu ailemizde tek erkek cocuk
Tapıyorz kendisine özellikle babam.
Sonra en kücük no benim kız oldu.
Kardesim 3.cocuum der hep.
Hic birbirimizi kıskanmadık cocuk konularında.
Birbirinizin cocuklarını benimserseniz gözünüze batmaz bazı seyler.
Benimkiler onunkiler diye ayırmayın.
Hepsi siizin teyzesiniz onların.
Bazı kadınlar anne olunca annesini anlayabılıyor. Bende tıpkı sizin gıbı anne olunca annemı anlayamadm.Anne olmuştum çünkü annelik başka benım annem başkaydı İçimde öfke vardı. Annemde bunu hissediyordu. Karşılıklı bır çekişme oldu torun ayrımı da oldu. Kendı buyuttugu torunlar daha öndeydi. Ama benım cocugumda ananesınden hep uzak durdu cocuklarda hissedıyor nasıl oldu bılmıyorum. Annemle aram düzeldi, cocugum şu an ananesının en yakın arkadaşı. Bırlıkte yaramazlık yapıyorlar ,neler yapıyorlar. İlk 2 yaş bende benzer şey yaşadım. Ama annemın benı sevmediğini hiç düşünmedim çünkü sevdi onun yaşanmışlıkları çok ağırdı. Yanı duzelecektır, sızın cocuk bakımınızı gozlemlıyordur yanlışlarını goruyordur. Anlamaya calısıyordur. Sizinde bu konuda gücünüzü görüyordur ve Zamanla duzelecektır:)
kendi bakıp büyüttüğü torunu daha çok sever. genelde bu böyledir. sene bir gördüğü torunla büyyüttüğü torun bir olmaz. bu birirnci gözlemim , ikincisis ise damat sevildimi farklı oluoyr, damadı sevmedimi daha soğuk oluoyr anne annelerHayır kardeşim erkek değil cinsiyet ayrımı değil durum. Çocuklarım daha bebek 1 yaşındalar. Olay sadece tabiki doğum günü değil. Yani bu bariz bir şey. Doğduğundan beri diğer torunlarına bakıp büyüttü. Benim çocuklarıma bakmasına gerek olmadı kendim baktım. Sanırım bu asıl noktası. Fikir ayrılıklarımız da var ama bunu ona yansıtmamaya çalışıyorum. Konu tamamen benimle ilgili aslında sanırım. Arada sırada sen değiştin diyor. Ama ben 30 yaşımı geçmişim. Nasıl aynı kalabilirim ki. Okudum, büyüdüm, yetiştim. İnsan nasıl aynı kalabilir.
Benim tek cocugum varYa konudan bağımsız yanlış mi yazdiniz sormadan gecemedim. Sizin 2. Çocuğunuza 3. Çocuğum diyor ya kiz kardesiniz 4. Cocugum demesi daha uygun degil mi ilk kızınız için :)
Bende terapi aldım Emdr evet ilk seanslar cok zor oluyor ama yüzleşmek ve emdr dan sonra resim gıbı kalıyor hafızada aklınıza gelmiyor. Gelsede hafızada resim herhangi bır duygu hıssetmıyorsunuz. Bence sizde benım gıbı anne olduktan sonra annenize karşı öfkelenmişsiniz. Öfkeden haklısınız ama işte ! Benım nasıl gectı,anneme terapiye gıdecegımı soyleyınce annemi bı sessizlik kapladı . Her seans sonrası benı aradı ,herhalde benı kaybetmekten korktu . Daha sonra kendını affettirdı ama nasıl mesela istemediğim halde 4 saatlık yoldan gelip dolabıma kışlık yıyecek koydu . Bazen 5 lt süt getırdı. En sevdıgım yemekleri yaptı . Yavaş yavaş takdir etmeye başladı. Annem ıcın katlanmak zorunda kaldığımız bazı insanları annem hayatından cıkardı . Yanımda anmaz isimlerini asla Ama annem bunları yapmayı benımle birlikte öğrendi. Onun ıcınde zor bır durumdu. Özür dileseydi içim soğumazdı,ama annelik yapmaya çalıştı yenıden bağ kurdu . Bende ondan yenı birşey öğrenmiş oldum . Bazen özür af dinlemenin yerıne ,yenıden sevgı ve bağ kurmaya çalışması ve hatasını telafi etmeye cabalaması bırde bunu benım sonradan farketmem annemin bana öğrettiği en güzel şey oldu. Bana psikologum annem ıcın ,annem dıye gecmısı anlattığın bır kadın degıl bır cocuk farkındamısın dedi mesela. O an evet anneme anne olarak baktıgımı ama hıc kadın olarak empati kuramadıgımı anladım . Bırde senın travman bu ,annenın travması daha agır,anneannenın ve dedenin travması daha da agır bu bir zincir dedi . Ama Önemlı olan uyanmak ve bu zinciri kırmak . Sen en önemlı adımı atmışsın. Hanı annem benım cocuguma yaptıgjm seylerı dıger torununa uyguluyor vs dıyosun ya işte bırebır yaşadım ve üzüldüm . Aslında içindeki pişmanlığı, bılemezsn geçmişi geride alamıyor. Telafi etmesinıde bilemiyor. Bakma bizim neslin anneleri hep çile çekmiş , kaçımızın annesi saglıklı bır ortamda buyudu kiNe kadar güzel kabullenmiş, aşmışsınız bu mevzuyu. Ben de annemin hayatındaki sorunları görebiliyorum, ona hak vermeye onu anlamaya çalışıyorum. Ama sonra bir laf ediyor, o kadar üzülüyorum o kadar içime oturuyor ki, toparlayamıyorum kendimi günlerce. Gitgide daha da uzaklaşıyorum. Terapi de alıyorum bu konu ile ilgili, ama terapi daha da kanattı yaralarımı, aşmayı başaramadım henüz. Siz nasıl geldiniz bu konuma?
Maalesef hiçbir şey. Bu konu ile ilgili en güzel tavsiyem psikolog Tülay kök ün YouTube videolarını izlemeniz. Anne baba yazarsanız size uygun başlığı bulursunuz.Merhabalar, içimi nereye döksem bilemedim. Bir yerlere yazmam bir kaç hemcinsimden fikir almam en azından tepki almam lazım ki rahatlayayım. Düşünmekten bir hal oluyorum. Neden böyle neden şöyle diye. Annem doğduklarından beri benim çocuklarımı diğer torunlarından az sevdiğini hissettiriyor. Beni de daha az seviyor bunu farkediyorum ama o kadar önemsemiyorum. Konu insanın çocuğu olunca daha çok batıyormuş bunu anladım. Olay şu ki kafama takmalı mıyım gereksiz mi siz söyleyin lütfen. Bebeklerimin doğum günü geçti aradan 1 ay kadar zaman geçti bize geldiler ve en ufacık şunu da onlara aldım ya da bunu da onlara ördüm doğum günleri için diye bir hediye yapmadı. Bakın olay maddi değil çok şükür benim her şeyim var kimseye muhtaç değilim. Bu yarım elma gönül almadır. 10 TL lik bir patik bile olsa anlayacağım ama hiç konusunu bile açmadı. Bu durum bana mı anormal geliyor yoksa anormal değil mi beni bir rahatlatın ne olur.
Aman birakin sevmesinler ya çok detaylara takiliyorsunuz bence.Seviyordur mutlaka ben sevmediğine inanmiyorum ama sizin istediğiniz gibi gösteremiyordur sizde bunu bu kadar takmayin lutfenMerhabalar, içimi nereye döksem bilemedim. Bir yerlere yazmam bir kaç hemcinsimden fikir almam en azından tepki almam lazım ki rahatlayayım. Düşünmekten bir hal oluyorum. Neden böyle neden şöyle diye. Annem doğduklarından beri benim çocuklarımı diğer torunlarından az sevdiğini hissettiriyor. Beni de daha az seviyor bunu farkediyorum ama o kadar önemsemiyorum. Konu insanın çocuğu olunca daha çok batıyormuş bunu anladım. Olay şu ki kafama takmalı mıyım gereksiz mi siz söyleyin lütfen. Bebeklerimin doğum günü geçti aradan 1 ay kadar zaman geçti bize geldiler ve en ufacık şunu da onlara aldım ya da bunu da onlara ördüm doğum günleri için diye bir hediye yapmadı. Bakın olay maddi değil çok şükür benim her şeyim var kimseye muhtaç değilim. Bu yarım elma gönül almadır. 10 TL lik bir patik bile olsa anlayacağım ama hiç konusunu bile açmadı. Bu durum bana mı anormal geliyor yoksa anormal değil mi beni bir rahatlatın ne olur.
benzer bir durumdan muzdaribim. hatta bdvde şimdi açtığım bir konum var. nasıl düzelttiniz annenizi?Bende terapi aldım Emdr evet ilk seanslar cok zor oluyor ama yüzleşmek ve emdr dan sonra resim gıbı kalıyor hafızada aklınıza gelmiyor. Gelsede hafızada resim herhangi bır duygu hıssetmıyorsunuz. Bence sizde benım gıbı anne olduktan sonra annenize karşı öfkelenmişsiniz. Öfkeden haklısınız ama işte ! Benım nasıl gectı,anneme terapiye gıdecegımı soyleyınce annemi bı sessizlik kapladı . Her seans sonrası benı aradı ,herhalde benı kaybetmekten korktu . Daha sonra kendını affettirdı ama nasıl mesela istemediğim halde 4 saatlık yoldan gelip dolabıma kışlık yıyecek koydu . Bazen 5 lt süt getırdı. En sevdıgım yemekleri yaptı . Yavaş yavaş takdir etmeye başladı. Annem ıcın katlanmak zorunda kaldığımız bazı insanları annem hayatından cıkardı . Yanımda anmaz isimlerini asla Ama annem bunları yapmayı benımle birlikte öğrendi. Onun ıcınde zor bır durumdu. Özür dileseydi içim soğumazdı,ama annelik yapmaya çalıştı yenıden bağ kurdu . Bende ondan yenı birşey öğrenmiş oldum . Bazen özür af dinlemenin yerıne ,yenıden sevgı ve bağ kurmaya çalışması ve hatasını telafi etmeye cabalaması bırde bunu benım sonradan farketmem annemin bana öğrettiği en güzel şey oldu. Bana psikologum annem ıcın ,annem dıye gecmısı anlattığın bır kadın degıl bır cocuk farkındamısın dedi mesela. O an evet anneme anne olarak baktıgımı ama hıc kadın olarak empati kuramadıgımı anladım . Bırde senın travman bu ,annenın travması daha agır,anneannenın ve dedenin travması daha da agır bu bir zincir dedi . Ama Önemlı olan uyanmak ve bu zinciri kırmak . Sen en önemlı adımı atmışsın. Hanı annem benım cocuguma yaptıgjm seylerı dıger torununa uyguluyor vs dıyosun ya işte bırebır yaşadım ve üzüldüm . Aslında içindeki pişmanlığı, bılemezsn geçmişi geride alamıyor. Telafi etmesinıde bilemiyor. Bakma bizim neslin anneleri hep çile çekmiş , kaçımızın annesi saglıklı bır ortamda buyudu kiAma bız bunu degıstırecegız, kendı çocuklarımız ve torunlarımız daha saglıklı bıreyler olacak . Sevgiyle kalın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?