- 14 Ağustos 2022
- 68
- 21
- 8
- Konu Sahibi pembezambaklar
-
- #1
Merhaba size beni fazlasıyla üzen sıkan bir konu hakkında danışmak için buradayım. Şöyle ki yüzeysel bakıldığında ben annem ve ablam gayet iyi bir ilişki içerisindeyiz. Sürekli buluşup sohbet eder dertleşiriz, arkadaş gibiyiz. Ablam evli ve çocukları var. Evlendiğinden bu yana annem onun eşine pek ısınamadı. Karakter olarak ters geliyor, ablama yeterince yardım etmediğini, onu ev işlerinde ve çocuklar konusunda yalnız bıraktığını düşünüyor. Sürekli onunla ilgili negatifliğini de dile getiriyor. Ablam ise eşinin eksiklerinin farkında, ama onun tarafını vermemek için fazla korumacı davranıp anneme hiçbir sorun yokmuş gibi davranıyor, sorunları inkar ediyor. Çok seviyorum çok mutluyum dünyanın en iyi eşi modunda. Bu durum annemi daha da sinirlendiriyor.
Sürekli bir negatiflik olduğunda annem laf sokar, huzursuzluk olur, ablam da bu olaylara tepki olarak her şeyi çok güzel olduğundan daha güzellemeli yansıtma peşinde.
Ben ise sürekli arada kalıyorum. Annem benimle hep onun ne kadar eşine laf söyletmediğinden, en azından kabul etse belki aile müdahale edip sorunları halledebileceginden şikayet ediyor. Bazen saatlerce bu mesele konuşulur, annemle konuşurken ona hak veririm. Ablam ise annemin onu böyle yaparak sürekli eşi ile ilgili igneleyerek zarar verdiğinden şikayetçi. Onunla konuşurken de vicdan azabı çekerim. O halinden memnunsa bize noluyor? Belki bizim evlilik idealimize uygun değil ama belki o mutlu? Ablamla konuşurken de anneme bazen hak verdiğimi söyleyemiyorum. Ona kıyamıyorum bir de ben böyle düşünüyorum diye üzülsün istemiyorum. Napabilirim. Bu çıkmazdan nasıl çıkabilirim? İkisi de pasif bir şekilde birbirine kırgın ve kızgın. İki taraf da farkında ama iki taraf da kendine haklı. Nasıl bir tutum sergilemeliyim? İki tarafı da dinlemekten empati yapmaktan artık objektif bakamaz oldum
Sürekli bir negatiflik olduğunda annem laf sokar, huzursuzluk olur, ablam da bu olaylara tepki olarak her şeyi çok güzel olduğundan daha güzellemeli yansıtma peşinde.
Ben ise sürekli arada kalıyorum. Annem benimle hep onun ne kadar eşine laf söyletmediğinden, en azından kabul etse belki aile müdahale edip sorunları halledebileceginden şikayet ediyor. Bazen saatlerce bu mesele konuşulur, annemle konuşurken ona hak veririm. Ablam ise annemin onu böyle yaparak sürekli eşi ile ilgili igneleyerek zarar verdiğinden şikayetçi. Onunla konuşurken de vicdan azabı çekerim. O halinden memnunsa bize noluyor? Belki bizim evlilik idealimize uygun değil ama belki o mutlu? Ablamla konuşurken de anneme bazen hak verdiğimi söyleyemiyorum. Ona kıyamıyorum bir de ben böyle düşünüyorum diye üzülsün istemiyorum. Napabilirim. Bu çıkmazdan nasıl çıkabilirim? İkisi de pasif bir şekilde birbirine kırgın ve kızgın. İki taraf da farkında ama iki taraf da kendine haklı. Nasıl bir tutum sergilemeliyim? İki tarafı da dinlemekten empati yapmaktan artık objektif bakamaz oldum