- 17 Ağustos 2021
- 323
- 507
- 18
- 30
- Konu Sahibi DefneYaren
-
- #21
Teşekkür ederim buraya yazmak çok iyi geldi. Haksızlık mı ediyorum diye hep bir suçluluk duygusu vardi içimde. Herkesin ayni fikirde olması iyi geldi
Teşekkür ederim buraya yazmak çok iyi geldi. Haksızlık mı ediyorum diye hep bir suçluluk duygusu vardi içimde. Herkesin ayni fikirde olması iyi geldiO kadar içten yazmışsınız ki içimde hissettim üzüntünüzü. Kabullenin yada kabullenmeyin demiyeceğim sadece gercek anlamda mesafe koyun aranıza, sizi tabi bilemem ama ben olsam içimde tutamazdım.. düşünüp hareket etmek lazım tabi.
Biraz kibar olun lütfen içimizi döküyoruz, akıl alıyoruz. Birbirimizin fikirlerini doğru bulmak zorunda değilizDüşünce yapınız ne kadar çirkin .
Çekirdek aileyi kurmuşsun kök aileni s.ktiret diyorsunuz resmen
Kökünu bırakan ağaç yıkılır
Temelinden kopan bina yıkılır, koca buldum diye ne oldum delisi olmuşsunuz
Evet söyledim zaten onun benim evliligim ile ilgili dediklerine girmedim, sadece kendimi açıkladım kiyafet ile ilgili konuda. Ablamla tartışmaya girilmez üste çıkıyor asla kabullenemiyor hatasını.Hayır işte kabullenmemeniz lazım .
Yani öyle yapıyorsa tavir almanız lazım.
Duyduklarinizi da pat pat yzuune vurun lütfen
Bu arada, yorum yaptıktan sonra gördüm, acaba ablanız, eşinin vefatından dolayı şuan bir bunalım içinde olabilir mi? belki buyuzden herseyi kendince anlayıp yorumluyordur eşinin yokluğundan ötürü ailenize o kadar sıkı sarılıp kıskançlık yapıyor olabilir mi?Teşekkür ederim buraya yazmak çok iyi geldi. Haksızlık mı ediyorum diye hep bir suçluluk duygusu vardi içimde. Herkesin ayni fikirde olması iyi geldi
Ablam zor zamanlardan geçiyor evet ama huyu hep böyleydi. Hep kendini begenen, kendine toz kondurmayan bir yapısı vardı. Annemle de araları kötüydü. Evlenip hamilelik sürecini yaşayınca düzeldi. O zamandan beri hayatımız ablamin hayatina endeksli yaşıyoruz. Silip atamam zaten benim yapımda biri icin zor. Ama mesafe koymam lazım sanırım çok üzülüyorum yoksaBen olsam duyduklarımı söylerdim içimde tutamazdım.. Konuşmanın gidişatına göre de mesafe koyardım en azından neyi neden yaptığınız herkes tarafından bilinir.. Diye düşündüm.. Çünkü aile evlendikten sonra yine ailendir.. Çekirdek aileni kurdun yüz göz olma falan düşünceleri bana çok acımasız geliyor..
Biri seni doğurup büyüten ve hakkını asla ödeyemeyeceğin annen.. Ki büyük ihtimal ablanın pskilojisi bozuk ve istemeden belki ama kıskançlık içinde ona he demek zorunda kalıyor..diğeri de senin canından kanından iyi kötü bu zamanlara kadar geldiğin ablan..
Konuşarak halledilebilir meseleler yüzünden ailenden uzaklaşma bence.. Haaa konuştun ve sana saçma sapan tavırlar sergilediler, işte o zaman bi mesafe koymanın zamanı gelmiştir demektir.. Ama sil at, kendi ailen var artık kocana sarıl bırak onları falan diyemeyeceğim.. Ben böyle düşünüyorum tabi ki takdir sizin..
hislerinizde yanılmıyorsunuz.Teşekkür ederim buraya yazmak çok iyi geldi. Haksızlık mı ediyorum diye hep bir suçluluk duygusu vardi içimde. Herkesin ayni fikirde olması iyi geldi
Teşekkür ederim evet ondan dolayı daha hassas ve kıskançlık hissediyor olabilir bu da gayet normal. Ama öncesinde de karakteri aynıydı. Ve hamilelikte bizdelerdi, en başından beri annem bakıyor çocuklara. Şu an bana çorba yapmayan annemBu arada, yorum yaptıktan sonra gördüm, acaba ablanız, eşinin vefatından dolayı şuan bir bunalım içinde olabilir mi? belki buyuzden herseyi kendince anlayıp yorumluyordur eşinin yokluğundan ötürü ailenize o kadar sıkı sarılıp kıskançlık yapıyor olabilir mi?
Başınız sağolsun bu arada
Ciddi misinizBu anlattıkların o kadar tanıdık ki.... Annnen mecbur alınmıştır sinmek zorunda da kalıyorlar bir süre sonra. Benim de ablam bekar.... Ben 11 senelik evliyim. Ayy güzelsin desem kıskanç olursun, eleştiren bana kötü laf etti abartir da abartir. En ufak bir sözü yalnis anlar duygusal olarak agalnir,sinirlenir bastırır. Ben psikologlara bile gittim. Yok coxum yok. En sonunda onun narsist olduğuna karar verdik. O saatlerce anlatır ben en ufak şeyimi anlatsamm off başlayacağım senin işine olur. Hep bir kıyas hayat böyle zor. Ama geçiyor. He he diyorum yoluma devam ediyorum. Bazen canım da açıyor ne yapayım kopmuyor bağ. Daha az arıyorum. Herşeyimi en ufak detayına kadar anlatmıyorum onun anlattıklarını dinliyorum,duymak istediği yorumu yapıyorum.... Çok fikrimi söylemiyorum terse sarıyor sonra sensin sen diye davamke... işte.
Onlar size öyleyse siz de ona göre davranın biraz nabza göre şerbet verin bence belki daha iyi olurİçimden atamıyorum affedemiyorum bir türlü. Günümüz gayet güzel geçti güzel vakit geçirdik ablam mutlu sanıyordum. Ta ki annem telefonu açık unutup ablamla konuşmalarını duyana kadar. Yegenlerimi gezdirdim, gayet hos vakit gecirdik. Hani bir tavır bir kırgınlık hali yoktu. Sonra ertesi gün annemle telefonla konuştuk annem kapattı sandi. Arkadan hüngür hüngür aglayan ablamin sesi ben ona neler yapmışım neler. Abla nasıl böyle güzel giyiniyorsun bakımlı görünüyorsun diye sormustum. Oyle bir anlatıyor ki anneme ben ona kiminle görüşeceksin acaba gibi ima etmişim. Başımdan kaynar sular döküldü. Halbuki gayet normal bir konusma gecti aramızda madem yanlis anldigini belli et aciklayayim. Sonra esim evde degilken bende kaldigi gunden bahsediyor kendi islerim de varken kac öğün yemek koydum, hicbir seyi onlara yaptirmadim. Bunlari demiyor da bakımsızmisim, esimi yemek kokusuyla karsilamisim. Bunu bana dese iyi niyetli diyecegim. Neden arkamdan bunlari söylüyorsun.
Annemlerle yasiyor ablam ben yeni evliydim korona ilk çıktığında beni eve almayacakti neredeyse sadece ailem onunmuş gibi davranıyor.
Annemle tartışıyoruz beni arıyor yeter annemi üzme diye hesap soruyor. Suçum da annemden bir tas çorba istemişim hastayken. Annem bunu büyüttü meğer hastaymis yapacak hali yokmuş bunu böyle de söylemiyor triplere giriyor.
Affedemiyorum bu halleri sanki onlar aile ben dışarıdayım. Konuşmasam olmuyor, konuşsam içimde büyük kırgınlıklar var.
Daha küçüklükten kalma annemle olan problemlerim çok dayak ve korkutma ile büyüttü. Hayatın bütün yükünü, suçlulugunu bana yükledi. Ablam hep kendini beğenen, en ufak yapamadigim şeyde insanı aşağılayan biri. Tabi en yakinlarina öyle. Dışarıya mükemmel görünüyor. Bu da beni sinir ediyor. Babacığım iyiki varyani var mi bir tavsiyeniz nasıl cikacagim bu duygulardan? Artık beni ezemiyor ablam alttan almıyorum çünkü ezen davranışlarını ama sinir oluyorum ablamla böyle olmak istemiyorum. Annemi de affetmek istiyorum.
Evet dışarıya bizimki de çok iyi ama bir süreliğine etkileme süresi dolana kadar. Sonra dominantlik karşısında herkes uzaklaşıyor zaten. işyerinde herşeyi sahiplenir patronla rakip olur, o işten çıkarsa orası yok olur iflas eder. Kimse onun yaptığı işi yapamaz, o projeyi çözemez yürüyetemez... evde kardeşleri hem canlıdır hem en büyük rakibi... Bir başarı varsa onu ilk o yapmalıdır. Sen yaparsan mutlu olur, ama seni mutsuz eder. En ufak hatanda acımasızca eleştiriler yapar yerden yere vurur... Zordur bu kişiler... Kaçsam daha çok sarar seni düşman beller daha çok satasir.mesafeli bir şekilde idare etmek en doğru yöntem.Ciddi misinizyalnız olmadığımı bilmek iyi geldi. Sizin için de üzüldüm. Demekki böyle kardeş ilişkileri de var. Iyi olmak istiyorum ama demekki olmuyor. Bence de gizli narsist ablam da. Sizinkinden farkı herkese böyle davranmıyor dışarıya çok iyi. Çıkarı yoksa böyle
Silmek degil de uzak mesafeli olup az görüşüp, dediklerine takilmadan kendi hayatiniza enerji verin..İçimden atamıyorum affedemiyorum bir türlü. Günümüz gayet güzel geçti güzel vakit geçirdik ablam mutlu sanıyordum. Ta ki annem telefonu açık unutup ablamla konuşmalarını duyana kadar. Yegenlerimi gezdirdim, gayet hos vakit gecirdik. Hani bir tavır bir kırgınlık hali yoktu. Sonra ertesi gün annemle telefonla konuştuk annem kapattı sandi. Arkadan hüngür hüngür aglayan ablamin sesi ben ona neler yapmışım neler. Abla nasıl böyle güzel giyiniyorsun bakımlı görünüyorsun diye sormustum. Oyle bir anlatıyor ki anneme ben ona kiminle görüşeceksin acaba gibi ima etmişim. Başımdan kaynar sular döküldü. Halbuki gayet normal bir konusma gecti aramızda madem yanlis anldigini belli et aciklayayim. Sonra esim evde degilken bende kaldigi gunden bahsediyor kendi islerim de varken kac öğün yemek koydum, hicbir seyi onlara yaptirmadim. Bunlari demiyor da bakımsızmisim, esimi yemek kokusuyla karsilamisim. Bunu bana dese iyi niyetli diyecegim. Neden arkamdan bunlari söylüyorsun.
Annemlerle yasiyor ablam ben yeni evliydim korona ilk çıktığında beni eve almayacakti neredeyse sadece ailem onunmuş gibi davranıyor.
Annemle tartışıyoruz beni arıyor yeter annemi üzme diye hesap soruyor. Suçum da annemden bir tas çorba istemişim hastayken. Annem bunu büyüttü meğer hastaymis yapacak hali yokmuş bunu böyle de söylemiyor triplere giriyor.
Affedemiyorum bu halleri sanki onlar aile ben dışarıdayım. Konuşmasam olmuyor, konuşsam içimde büyük kırgınlıklar var.
Daha küçüklükten kalma annemle olan problemlerim çok dayak ve korkutma ile büyüttü. Hayatın bütün yükünü, suçlulugunu bana yükledi. Ablam hep kendini beğenen, en ufak yapamadigim şeyde insanı aşağılayan biri. Tabi en yakinlarina öyle. Dışarıya mükemmel görünüyor. Bu da beni sinir ediyor. Babacığım iyiki varyani var mi bir tavsiyeniz nasıl cikacagim bu duygulardan? Artık beni ezemiyor ablam alttan almıyorum çünkü ezen davranışlarını ama sinir oluyorum ablamla böyle olmak istemiyorum. Annemi de affetmek istiyorum.
O zaman sakinliğinizi koruyun ve ailenize karşı beklentilerinizi düşürün.. Belki daha mutlu olursunuz.. Gerçekten böyle ile bşreyleriyle uğraşmak da zor oluyor o yüzden sizi de anlıyorum ama yine de öfkeye kapılıp yanlış sözler yanlış eylemlerde bulunmayın derim.. Bir süre mesafe koyun anlarlar belki.. Anlamazlar da yapacak birşey yok maalesef.. Hayatınıza devam edeceksiniz..o zaman onları Çok fazla içinize almadan yaşayın.. Siz de önemlisiniz çünkü..Konuştum o telefonun ardından hemen aradim ben duydum her seyi ablam nasıl böyle bir seyi düşünür. Ben ondan demedim diye açıkladım. Korona zamaninda benim de ailem, görüsecegim elbette dedim. Annemi üzme diye aradiginda senin yüzünden de çok üzüldü kasıtlı yapmıyorum dedim. Susmadim hiçbirinde ama ablamin tavrı çok saldirgan ve üste çıkar tarzda. Hep o haklı yanaşmıyor uzlaşmaya. Annemin de insiyatif alan bir yapısı yok, susuyor, suçluyor, ben zaten hiç iyi anne olamadım triplerine giriyor. Yani bir türlü çözüme ulaşılamıyor. Ben daha da öfkeleniyorum, agresif davranıyorum böyle olunca.
En acısı da bu canından kanından insanlarla bunları yaşamakDüşman daha mert. En azından duygusu belli, bunun duygusu belli değil.
Vah bea elbiseden bunu çıkartmışiyi ki iç çamaşırın ne kadar güzel dememişsiniz hdbdjhs
Ikisini de fıtratı bana çok zıt annem gibi umursamaz, insiyatif almaz bir yapıp yok. Ortada bir yanlış varsa duzeltmem gerek o kadar olayı ustlenen bir yapıp var. Ablam gibi havalı ve kendini beğenmiş de olamıyorum malesefOnlar size öyleyse siz de ona göre davranın biraz nabza göre şerbet verin bence belki daha iyi olur
Evet beklentim sıfır şu an. İyi davranmalari noktasındaki beklentim değişmiyor onu da mesafe koyarak yapacagim. Ben hep iyi olalım diye ugrastim ama demekki olmayacak. En iyisi bunu beklememek. Aynen öfkelenip yanlis davranislarda bulunmamak için zor tutuyorum kendimi haklıyken haksız duruma düşmemek lazımO zaman sakinliğinizi koruyun ve ailenize karşı beklentilerinizi düşürün.. Belki daha mutlu olursunuz.. Gerçekten böyle ile bşreyleriyle uğraşmak da zor oluyor o yüzden sizi de anlıyorum ama yine de öfkeye kapılıp yanlış sözler yanlış eylemlerde bulunmayın derim.. Bir süre mesafe koyun anlarlar belki.. Anlamazlar da yapacak birşey yok maalesef.. Hayatınıza devam edeceksiniz..o zaman onları Çok fazla içinize almadan yaşayın.. Siz de önemlisiniz çünkü..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?