- Konu Sahibi evelynraven
- #1
Merhaba.. Özetle hemen konuya gireceğim.. 2009 senesinde riskli büyük bir ameliyat geçirmiştim omuriliğim s şeklinde idi. 10 saat ameliyatta kaldım ve platin takıldı. Zor zamanlar geçirdim. Bundan sonra annemi hep bir korku sardı, beni kaybedecek korkusu. Üzerime fazla gelmeye başladı bu süreçten itibaren dışarıya çıksam duygusallaşıyordu beni yalnız mı bırakacaksın diyordu ben de hep onu kırmamak için peki der çıkmazdım. Ama artık bu şekilde olmayacağını söyledim ona ve bana bir zarar gelmesinden korktuğunu anlatıyordu. Kızım ortam kötü uzaklara gitme, kızım bir yere gideceksen beraber gidelim ablan ile gezin filan der hep. Ama benim de kendime göre arkadaş ortamım var kız arkadaşlarım ile yalnız iki çift sohbet edip gezmek hakkım sonuçta. Annem her konuda bana bebek gibi davranıyor büyüdüğümü kabullenemiyor. Şimdi diyeceksiniz ki anneler böyle diye ama benim annem çok abartıyor. Gece nefesimi bile kontrol ettiğini söylemişti. Daima gözünün önünde olmamı istiyor. Ben annemin bu zamana dek güvenini sarsacak hiçbir şey yapmadım ve hayırlı bir evlat olmaya çalıştım ama ben de gencim bu yaşlarıma bir daha gelmeyeceğim anneme ben de bağlıyım ama biraz kollarından sıyrılıp hayata atılmak istiyorum. Arkadaşlarım ile plan yaptığımda bir yere gideceğimizde hep annem yüzünden iptal ediyorum ve dostlarımın arasında komik duruma düşüyorum kızlar da bana laf çarpıyorlar. Abim ablam babam da annem ile bu durum hakkında çok konuştular ama tamam dese bile yine annem üzerime düşmeye devam ediyor.. Anneme sizce nasıl davranmalı, ne yapmalıyım?
konuştum fakat işte anne bu dinlemiyor..
