Annem ve kızım

bellovito

Üye
Kayıtlı Üye
15 Ağustos 2021
59
69
8
Merhaba kızlar. Nerden başlayacağımı bilemediğim için direkt konuya gireceğim. 2 ay evvel doğum yaptım dünya tatlısı bir kızım oldu. Annemle bundan evvel normal sayılabilecek bir ilişkimiz vardı ama maddi olarak birçok giderini ben karşılıyordum. Tek bir gün bile şikayet etmedim, gereksiz harcamalarına bile karışmadım mutlu olsun istedim. Herkesin örnek gösterdiği bir evlattım her anlamda.

Doğum yaptığım gün yanımda annem kaldı kendi istediği için ama o gece bir şey oldu kadına. Bebekle ilgilenmek istemedi, yapamıyor, beceremiyor gibi gösterdi kendini falan. Sabahına 6da eşim ve görümcemi aradım gelin diye onlar gelir gelmez kaçar gibi gitti hastaneden bir daha gelmedi. Biz çıkış yaptık eve geçtik gelmedi. 2-3 gün geçti gelmedi. Haliyle ben şoka girdim böyle davranmasına çok üzüldüm çok kırıldım lohusa halimle çok yıprandım. İnanamadım beni öyle bırakmasına. 3 gün için gelen görümcem sağolsun 15 gün kaldı yardım etti bize. Onlara da rezil etti beni çok küçük duruma düştüm. 10. Gün arayarak gelicem dedi ama o saatten sonra artık çok yıprandığım için gelme bir daha da arama beni dedim.

Sonuç olarak 2 ay bitti bile. Torununu görmedi.
Ben sezaryen doğum yaptım zordu, ağlaya ağlaya görümcemden isteyemediğim için ped değiştirdiğimi bilirim. Doğum travması olarak kaldı bende hala anlamam neden yaptı bunu bana.
Şunu da belirtmek isterim. Ben ondan asla iş beklemedim. Ne gel çocuğa bak dedim ne temizlik ne yemek. Yalnızca eşime ve görümceme karşı yanımda durmasını bekledim. Kimse iş beklemedi ondan yanlış anlama olmasın.
Size açmamın sebebi neden? Neden böyle davranmış olabilir? Ben mi abartıyorum? Lütfen açık sekilde yorumlayın. Bebeğim ufak olduğundan cevaplayamayabilirim hemen. Sevgiler..
 
Hastanede nasıl bir diyalog geçti aranızda? Bir şeye kırılmış, küsmüş olabilir mi? (Yapmaması lazım) gidip gelmemesini, arayıp sormamasını doğru bulmadım. Lohusa olduğunuz için kırgınlığınız bilmem kaç katı artıyor haliyle.
 
Bence abartmıyorsunuz gerçekten travma bırakmış sizde,net olmalıydı işi gücü varsa durmak kalmak istemese de bunu size açıkça söylemeliydi hiçbir şey söylemeden toz olmuş gitmiş,enteresan gerçekten benim annem de enteresandır da en azından açıkça söyler yapamam,edemem,gelemem falan diye
 
Insan en çok annesini arıyor yaninda bende 2.5 ay önce doğum yaptım manevi destek bile yetiyor insana gerçekten zor bir psikoloji oluyor.Neden yaptığını bilemiyorum ama adınıza üzüldüm
 
Eşim de sordu bunu. Sorun yaşamadık, tartışmadık hastanede. Sorgulamazdım zaten kırıldı derdim
 
Ben de çok isterdim açıkça söylemesini çok haklısınız
 
Normal hiç bir anne kızını bu durumda bırakmaz, aranızda başka sorunlar varsa onu bilemeyiz. Neden böyle davrandığı konusunda ise; Bütün sorumluluğu onun üstünüze yıkacağınızı düşünmüş olabilir, Aşırı bencil olabilir.
 
Annenin psikolojisinin zayıf olduğunu anladım ben. Heyecan yapmış olabilir. Ya beceremezsem, kucağıma alamazsam, ne yapılıyordu böyle yenidoğan bebeklere şeklinde endişelere kapılmış olabilir. Seninki kadar olmasa da benim annem de böyle sayılır. Öyle başka anneler gibi kızımı dinlendireyim, güzel yemekler yapıp koyayım, buzluğunu doldurayım demez. Çocuklarımla eğlenip oynamayı kendini sevdirmeyi beceremez. Nasip böyleymiş canınızı sıkmayın. Onu da olduğu gibi kabul edin. Tebrik ederim bu arada, Allah analı babalı büyütsün.
 
Annenizin genel ruh hali nasıldır alıngan mıdır? Alakasız bir şeyi üzerine mi alındı acaba? Geçmişte de siz daha çok annenizin üzerine düşüyormuşsunuz gibi zaten. Genel anesteziyle doğum yaptıysanız uyanırken bir şey dediniz ona mı taktı acaba? Benim aklıma bunlar geldi. Ama ne olursa olsun böyle bir durumda insan kırılsa bile kızının yanında olur belli etmez sonra konusu açılınca konuşup iÇini döker gibime geliyor. Umarım yakında çözülür.
 
Annemi tarif etmişsiniz. Teşekkür ederim sizinkileri de allah bağışlasın
 
Bence bazı anneler de kızları doğum yapınca değişik bir hal oluyor. Aşırı sorumluluk alacak sanki işler ona kalacak korkusu mu kendi dogumlarini mi hatirliyolar bilemiyorum. Benim annem de dogumdan Bi saat sonra ben sizi eşinle yalnız birakayim diye cikti gitti ki gerçekten güzel Bi ilişkimiz vardi. Şok oldum inanamadim kimse yoktu yanımda. Sonra da 40 i çıkana kadar gelmedi stresten hasta oldum dedi vücudunda yaralar falan çıkmış. Şimdi bir yaşında kızım çok seviyo bigun görmese dayanamiyo. Belki doğuma özel bisey sıkmayın canınızı.
 
Bir şeye alındıysa da kızdıysa da üzüldüyse de orada kalmalıydı. Ki muhtemelen böyle bir sebep yok. Yani içten içe aklamaya çalışma.

Lohusa kadın anasının ya da kayınvalidesinin psikolojisini düşünmek zorunda değildir.

Senin durumundayken pedimi eşim değiştirmişti.

İyi yapmışsın arama beni demekle, herşeye sebep bulmak zorunda değilsin. Bak bu kadar zaman geçmiş, hata yapmış. Kalanını da halledersin dert etme.
 
Kendinizi böyle şüphede bırakmayın. Bir gün çocuğu bir saatliğine görümcenize bırakın ( maşallah görümcenize, iyi insan belliki) annenize gidin ve hesap sorun. Derdi, sebebi neyse öğrenmeden gelmeyin. İyi veya kötü neyse söylesin. Siz de ona göre kabul edin ve tavrınızı ona göre belirleyin.
Onun da travmatik bir durumu var mı bilemem, çok normal gelmedi bu hali. İnsanın alacasını da dışardan anlayamıyoruz. Siz öğrenin de en azından kafanız rahatlasın.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…