- 7 Eylül 2015
- 250
- 205
- 53
- 36
- Konu Sahibi Oglusum alabarda
- #1
Merhaba herkese bir kac saat once basimdan gecen biseyi anlatmak istiyorum. Aglama krizim henuz sona erdi anca toparladim kendimi. 48 gun once dogum yaptim bekar bir anneyim oglumun babasi ile ayriyiz. Ailemin evinde kaliyoruz. Cok stresli bi hamillik gecirdim. Dogum yaptim sutum gelmedi. Kendi dogurdugumu doyuramiyorum bu duruma kahroluyorum lohusa psikolojisinden cikamadim surekli aglamakliyim. Evde Allah razi olsun annemin yardimi cok oluyor. Babamla ikisi deli oluyor torunlarina. Fakat gel gelelim her lafim batiyo anneme. Sanki dogumu ben degil o yapti sanki ben degil o depresyonda. Ben her zaman pozitif olmaya calisiyorum evin nesesi kacmasn istiyorum bana da her laf batmasina ragmen sesimi cikarmiyorum gece odamizda sessiz sessiz agliyorum. Oglumu severken oglumu nasil tutacagima karistilar. "Amaaan oglusum ne cok biliyo insanlar" dedim. Belki bi sitemdi agzimdan cikti. Derken guluyodum. Annem hisimla cikti odadan surat bir karis yemek sofrasinda falan. Babam birsey anlamadi gule oynaya yemek yedi. Yemekten sonra annmin surati dusuya " al ananesi" dedim. Allah varya babamla lafima darildigi aklima gelmiyo. Babama falan kizdi sandim. Cunku ona da alinip duruyor. Oglum nesesini yerine getirsn diye almasni istedim. Acti agzini yumdu gozunu." Senin ogluna asla elimi surmem bundan sonra. Ben cok biliyomusumya kendin bak zaten basindan beri istedigin buydu." Mal gibi kalakaldim cocuk kucagimda. Babamda sok oldu. Noluyoruz ya dedi. Aldim oglumu kucagima odama geldim. " bu evde her lafim batiyosa konusmayayim o zaman" dedim. Arkamdan da " konusma sen " diye bagirdi. Odamda oglum yanimda aglayip duruyorum. Niye kimse psikojimi anlamiyor ki.