- 22 Kasım 2016
- 17
- 3
- 1
- 33
- Konu Sahibi Papatyam498
- #1
İyi akşamlar hanımlar.
Benim derdim annemin bedduaları sevgisizliği..
Küçükken mesela altıma kaçırdığımda beni kipritle yakardı yani anladınız oramı. Ne bir sevgi ne bir koruma içgüdüsü. Yalan söyleyen bir insan olamama rağmen birilerinden dayak yediğimde hep sen bişey yapmışsındır derdi. Asla durduk yere cıngar çıkaran biri değilim. Biraz karışık olabilir kusura bakmayın çünkü kafamda çorba.
Şimdi 24 yaşındayım evlendim boşandım bşr bebeğim var 1buçuk yaşında. Sürekli gözü üzerimde çocuğum çok hiperaktif. Habire bakıyor bakışlarından rahatsız oluyorum. Çocuğun peşinde koşturup duruyorum birşey olmasa yok yere bile. Otursamda rahat edemiyorum acayip fesat bir kalbi var. Ortalığı hemen karıltırıyor birbirine sokuyor. Hiçbirşeyden mutlu olmuyor. Örnek vereyim habire babamı şikayet edip duruyor mutlu ablarıda oluyor şahit oluyorum. Duyuyorum gece akşam gülüp konuşuyorlar ama o hep ama hep söyleniyor mutlu olmuyor. Kardeşim var bir tane küçük 6 yaşında. Onunla hiç ilgilenmiyor her yeri darma duman ediyor ben topluyorum elimden geldiğince yardımcı olmaya çalılıyorum hiçbirşeyi görmüyor sadece söyleniyor. İki kardeşim var biri evli biride nişanlı sadece odasında yaşıyor. Hiç bir destek yardım yok sadece mesajlaşıyor ya da kendşne ait şeyler kolye falan yapıp satıyor. Onun dışında yatağına gömülüyor istediği saatte yatıyor sofra kurulunca yiyip çekip gidiyor. O durmayan çocukla ben yetişmeye çalışıyorum. Biraz ondanda bahsetmiş oldum çünkü annem o hiçbir işe yaramamasına rağmen sürekli evimdeb geleni yaptığım halde bana bulaşıyor. Bir saatleğine bir yere gitsem geldiğimde çocuğum perişan halde oluyor. Kakasından boncuk falan cıkıyor çünkü artık çok net anladımki o konuda bile az olsun desteksiz. Her şeyde imansız kafir diyip duruyor. Allah belanı versin helak olasın diyor. Konu ne mesela sürekli yanlış şeyler söylüyor mesela eve giriyor diyorki bu ev tuvalet kokuyor sonra biz teyzemle diyoruz kii yoo ne tuvalet kokusu öyle bir koku yok. Sonra oda diyorki ne tuvaleti kim tuvalet dediki ben ev yemek kokuyor dedim diyor ve asla yanlış söylediğini kabullenmiyor bunu duyan kaç kişi olsakda.. İşte hemen beddua ediyor sonra. Bıktım onun beddualarından kindar bir insan değilim kin tutamıyorum hemen en ufak şeyde yelkenleri suya indirebiliyorum ama tekrar tekrar yaptıkca kalbim taş kesiyor o an için yani. Bende o bana ne diyorda aynısını diyorum saniyesinde beddua ediyorum o eder etmez bıktım artık zaten sevgi görmedim beddualarından bıktımm.
Onunla defalarca konuştum ama hep aynı hep aynı. Ayrı eve çık gibi tavsiyede bulunmayın babam çok kırılır yani olmaz endişelenir bişey olacağından çok korkar. Aynı evde nasıp bir tavır takınmalıyım merak ettiğim konu budur lütfen sadece yardımcı olmaya çalışın..
Benim derdim annemin bedduaları sevgisizliği..
Küçükken mesela altıma kaçırdığımda beni kipritle yakardı yani anladınız oramı. Ne bir sevgi ne bir koruma içgüdüsü. Yalan söyleyen bir insan olamama rağmen birilerinden dayak yediğimde hep sen bişey yapmışsındır derdi. Asla durduk yere cıngar çıkaran biri değilim. Biraz karışık olabilir kusura bakmayın çünkü kafamda çorba.
Şimdi 24 yaşındayım evlendim boşandım bşr bebeğim var 1buçuk yaşında. Sürekli gözü üzerimde çocuğum çok hiperaktif. Habire bakıyor bakışlarından rahatsız oluyorum. Çocuğun peşinde koşturup duruyorum birşey olmasa yok yere bile. Otursamda rahat edemiyorum acayip fesat bir kalbi var. Ortalığı hemen karıltırıyor birbirine sokuyor. Hiçbirşeyden mutlu olmuyor. Örnek vereyim habire babamı şikayet edip duruyor mutlu ablarıda oluyor şahit oluyorum. Duyuyorum gece akşam gülüp konuşuyorlar ama o hep ama hep söyleniyor mutlu olmuyor. Kardeşim var bir tane küçük 6 yaşında. Onunla hiç ilgilenmiyor her yeri darma duman ediyor ben topluyorum elimden geldiğince yardımcı olmaya çalılıyorum hiçbirşeyi görmüyor sadece söyleniyor. İki kardeşim var biri evli biride nişanlı sadece odasında yaşıyor. Hiç bir destek yardım yok sadece mesajlaşıyor ya da kendşne ait şeyler kolye falan yapıp satıyor. Onun dışında yatağına gömülüyor istediği saatte yatıyor sofra kurulunca yiyip çekip gidiyor. O durmayan çocukla ben yetişmeye çalışıyorum. Biraz ondanda bahsetmiş oldum çünkü annem o hiçbir işe yaramamasına rağmen sürekli evimdeb geleni yaptığım halde bana bulaşıyor. Bir saatleğine bir yere gitsem geldiğimde çocuğum perişan halde oluyor. Kakasından boncuk falan cıkıyor çünkü artık çok net anladımki o konuda bile az olsun desteksiz. Her şeyde imansız kafir diyip duruyor. Allah belanı versin helak olasın diyor. Konu ne mesela sürekli yanlış şeyler söylüyor mesela eve giriyor diyorki bu ev tuvalet kokuyor sonra biz teyzemle diyoruz kii yoo ne tuvalet kokusu öyle bir koku yok. Sonra oda diyorki ne tuvaleti kim tuvalet dediki ben ev yemek kokuyor dedim diyor ve asla yanlış söylediğini kabullenmiyor bunu duyan kaç kişi olsakda.. İşte hemen beddua ediyor sonra. Bıktım onun beddualarından kindar bir insan değilim kin tutamıyorum hemen en ufak şeyde yelkenleri suya indirebiliyorum ama tekrar tekrar yaptıkca kalbim taş kesiyor o an için yani. Bende o bana ne diyorda aynısını diyorum saniyesinde beddua ediyorum o eder etmez bıktım artık zaten sevgi görmedim beddualarından bıktımm.
Onunla defalarca konuştum ama hep aynı hep aynı. Ayrı eve çık gibi tavsiyede bulunmayın babam çok kırılır yani olmaz endişelenir bişey olacağından çok korkar. Aynı evde nasıp bir tavır takınmalıyım merak ettiğim konu budur lütfen sadece yardımcı olmaya çalışın..
