Konuyu açayim..babam ben kücükken öldü.dayimlarla yasadik.herkes beni azarlarken ben anneme siginmak istedigimde o da beni azarlardi,sirf onlara sirin olmak icin.onca fakirlik cektim hic gıkım çıkmadı.sürekli etraftaki cocuklar örnek gösterildi.ünıversiteyi kazandim bes kurus istemedim kendim okudum.zaten cocuklugumdan beri calisip kendi harcliklarimi cikartiyordum.bana hicbir faydasi olmayan beni hep azarlayan annem ,ben calismaya basladim pat evimde yasamaya basladi..neyse yasasin hadi sorun degil.ama o cenesi var ya..dayanamayacagim.yemek berbat olmus,sen temizlikten ne anlarsin,aldigin kiyafetler sana yakismiyor,cirkinsin,kilolusun,bi b.k beceremezsin..ama disariya cıksin bir melek,fedakar anne,bu yasina kadar okutmusmus.lan demezler mi adama bir kurusun var mi bu kizin üstünde..hicbir kardesim evine almadigi icin bende kaliyor..birgun dayanamadim git dedim..agladi komsulara bagirdi beni evden kovuyorlar diye..dayanacak gucum kalmadi cidden anne katili olacagim..bazen onu bogdugumu görüyorum ruyalarimda o derece.
