Geçen sene hiç böyle bir problemim yoktu. 19 yaşındayım. Bu sene mezuna kalmam sebebiyle çok yalnız kaldım. Bu sefer anneme aşırı düştüm. Sürekli annemin yanında olmak istiyorum , ona doyamıyorum. Ama benimkisi aşırı. Bir bebek gibi ilgilenmesini istiyorum . Eskiden hiç böyle olmazdı yahu koca kız oldum. Sürekli anne benimle niye ilgilenmiyorsun diye kadını daraltıp duruyorum. Annem çalışan bir bayan. Sizce bunu nasıl atlatabilirim ?
Geçen sene hiç böyle bir problemim yoktu. 19 yaşındayım. Bu sene mezuna kalmam sebebiyle çok yalnız kaldım. Bu sefer anneme aşırı düştüm. Sürekli annemin yanında olmak istiyorum , ona doyamıyorum. Ama benimkisi aşırı. Bir bebek gibi ilgilenmesini istiyorum . Eskiden hiç böyle olmazdı yahu koca kız oldum. Sürekli anne benimle niye ilgilenmiyorsun diye kadını daraltıp duruyorum. Annem çalışan bir bayan. Sizce bunu nasıl atlatabilirim ?
Mekani cennet olsun, rabbim gunahlarini affetsin annenizin
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Geçen sene hiç böyle bir problemim yoktu. 19 yaşındayım. Bu sene mezuna kalmam sebebiyle çok yalnız kaldım. Bu sefer anneme aşırı düştüm. Sürekli annemin yanında olmak istiyorum , ona doyamıyorum. Ama benimkisi aşırı. Bir bebek gibi ilgilenmesini istiyorum . Eskiden hiç böyle olmazdı yahu koca kız oldum. Sürekli anne benimle niye ilgilenmiyorsun diye kadını daraltıp duruyorum. Annem çalışan bir bayan. Sizce bunu nasıl atlatabilirim ?
Benim de annemi kaybedeli 11 yıl oldu...
Onu o kadar özlüyorum ki anlatamam, üzüntülü anlarımda ağlarken bir çıkmazda zorlukla karşılaşınca canım acıyınca hastayken...küçük bir çocuk gibi ona sığınmak istiyorum, o olsaydı daha güçlü ve güvenli olurdum diyorum , dert ortağı teselli olurdu bana ahhh ahh. ilk yıl çok kötüydüm.. kaç yaşındasın bilmiyorum.. ben daha lisedeydim o zamanlar okuluma sarılmıştım, annem okumamı çokkk isterdi çokk çabaladı bunun için...okudum allaha şükür güzel bir mesleğim var. Bundan sonra hayatta çok çok mutlu olmayı da beklemiyorum zaten ama annem görse benimle gurur duyardı diye düşünüyorum.
Öldükten sonra eşyalarını dağıtmıştık hep sadece ona ait üç dört kıyafet kaldı anlamı olan şeyler...
Geçen aylarda kitapların birinin arasından anneme yazılmış bir reçete çıktı ismini görünce ağlamaya başladım..Öksüzlük hiç bitmiyormuş, ne kadar iyi durumda olursan ol...
Çocukken hep kabus görürdüm annemin öldüğünü görürdüm korkarak uyanır gider anneme sarılırdım, o anki mutluluğum paha biçilmezdi...
Ama o kabus gerçek oldu....
Şimdiyse rüyalarıma geliyor ama hep hasta halinde görüyorum, hep sıkıntılı bir halde görüyorum, ya da ona küsmüşüm öyle görüyorum...
Anneye bağlanma desen de öyle bir şey imkansız ki..
