- 17 Ocak 2017
- 36
- 32
- 3
- 35
- Konu Sahibi Zehra_ankara
- #1
Arkadaslar merhaba. Siteyi uzun süredir takip ediyorum. İçimi acıtan bir konuyu paylasmak istedim. (Uzun oldu kusura bakmayın.) Tam olarak çözümü olan birsey degil fakat belki benim durumumda olan birileri vardır.
Baştan başlayayım. Annem babam ayrıldı ben 5 yasinda. Babam hic beni arayip sormadi annem büyüttü beni. Okuttu. Tek çocuguyum. Babam evlendi. Annem de ikinci kez evlendi ben 9 yaşındayken. Üvey baba dayagı cok yedim. Sonra annem o adamdan da bosandı. Bosanmıs kadına ve cocuguna çok kotu gözle bakıyorlar çok cektik bu kısmı anlatmıycam. Sonra ben üniversiteye baslayıncaya kadar yaklaşık 10 sene kimseyle görüsmedi. Aslında karsısına iyi biri cıkmadı. Onun istedigi dindar biriydi fakat karsısına cok zenginler cıksa bile o kabul etmedi. Bu arada annem çok guzel ve çok zarif tesettürlü bi bayandır. Üniversiteye baslayınca annemle bi gün konusurken sanırım yalnız bırakacagımdan korktu birbirimize söz verdik ben 30umdan önce evkenmeyecektim o da hic evlenmeyecekti birlikte yasayacaktık. Ben evlensem bile birlikte olacaktık. Üniversiteye kadar hic sevgilim olmadı. Üniversitemin ikinci yılında bi sevgilim oldu. Ama anneme sözümü hic unutmadım. Yani insan sevgili olunca koştur koştur evlenmiyor sonucta ben bi deneyim yasamak istedim. Nihayetinde birkac aya bitti zaten. Ama annem benim onu ilerde yalniz bırakacagımı düşündü sanırım 3. evliligini yyaptı. Biraz ani oldu. Aslında iyi ki de yaptı. Tam istedigi gibi birini buldu. Üvey babamı ben de çok severim. Arada her insan gibi terslikleri olsa da iyidir. Keske boyle biri cok daha önceden karşısına cıksaydı. Her fırsatta der senin icin 10 sene evlenmedim diye fakat istedigi gibi biri cıksa idi ben onu durdurmazdım. Neyse Sonra ben üniversiteden mezun oldum. Sevdigim vardı. Annem de biliyordu. Fakat çok uzak oldugu icin istemiyordu. Neyse evlendik. 1senedir evliyim. Esimle ikimizim de ailelerinden uzak bi sehirdeyiz simdi. Ama annem ve akrabalar her fırsatta bi tanecik cocuktun annen senin icin neler yaptı sen onu bırakıp gittin diyor... Hele annem; yurtdısına gitmek istiyoruz esimle dil egitimi icin 1-2sene. Ona bile sen zaten beni hic düsünmüyorsun diyor. Allahtan esim çok iyi davranıyor akrabalara özellikle anneme anneanneme. Onu çok seviyorlar. Ve her fırsatta der anne keske zehra ile daha once tanışsaydım senin evlenmene müsade etmezdim bizimle yasardın der. Ama artik olan oldu. Ama hep icimi acıtıyor... İlerde de hem esim hem ben memleketlerimizde yasamak istemiyoruz. Ankara olur İstanbul olur İzmir olur hatta Yurtdısı olur buyuk bi sehirde yasamak bizden sonraki neslimize daha iyi imkanlar sunmak istiyoruz. esim de ben de kendimizi gelistirirsek iyi yerlere gelebilecek meslege sahibiz. Ama annem hep içime acı veriyor...
Baştan başlayayım. Annem babam ayrıldı ben 5 yasinda. Babam hic beni arayip sormadi annem büyüttü beni. Okuttu. Tek çocuguyum. Babam evlendi. Annem de ikinci kez evlendi ben 9 yaşındayken. Üvey baba dayagı cok yedim. Sonra annem o adamdan da bosandı. Bosanmıs kadına ve cocuguna çok kotu gözle bakıyorlar çok cektik bu kısmı anlatmıycam. Sonra ben üniversiteye baslayıncaya kadar yaklaşık 10 sene kimseyle görüsmedi. Aslında karsısına iyi biri cıkmadı. Onun istedigi dindar biriydi fakat karsısına cok zenginler cıksa bile o kabul etmedi. Bu arada annem çok guzel ve çok zarif tesettürlü bi bayandır. Üniversiteye baslayınca annemle bi gün konusurken sanırım yalnız bırakacagımdan korktu birbirimize söz verdik ben 30umdan önce evkenmeyecektim o da hic evlenmeyecekti birlikte yasayacaktık. Ben evlensem bile birlikte olacaktık. Üniversiteye kadar hic sevgilim olmadı. Üniversitemin ikinci yılında bi sevgilim oldu. Ama anneme sözümü hic unutmadım. Yani insan sevgili olunca koştur koştur evlenmiyor sonucta ben bi deneyim yasamak istedim. Nihayetinde birkac aya bitti zaten. Ama annem benim onu ilerde yalniz bırakacagımı düşündü sanırım 3. evliligini yyaptı. Biraz ani oldu. Aslında iyi ki de yaptı. Tam istedigi gibi birini buldu. Üvey babamı ben de çok severim. Arada her insan gibi terslikleri olsa da iyidir. Keske boyle biri cok daha önceden karşısına cıksaydı. Her fırsatta der senin icin 10 sene evlenmedim diye fakat istedigi gibi biri cıksa idi ben onu durdurmazdım. Neyse Sonra ben üniversiteden mezun oldum. Sevdigim vardı. Annem de biliyordu. Fakat çok uzak oldugu icin istemiyordu. Neyse evlendik. 1senedir evliyim. Esimle ikimizim de ailelerinden uzak bi sehirdeyiz simdi. Ama annem ve akrabalar her fırsatta bi tanecik cocuktun annen senin icin neler yaptı sen onu bırakıp gittin diyor... Hele annem; yurtdısına gitmek istiyoruz esimle dil egitimi icin 1-2sene. Ona bile sen zaten beni hic düsünmüyorsun diyor. Allahtan esim çok iyi davranıyor akrabalara özellikle anneme anneanneme. Onu çok seviyorlar. Ve her fırsatta der anne keske zehra ile daha once tanışsaydım senin evlenmene müsade etmezdim bizimle yasardın der. Ama artik olan oldu. Ama hep icimi acıtıyor... İlerde de hem esim hem ben memleketlerimizde yasamak istemiyoruz. Ankara olur İstanbul olur İzmir olur hatta Yurtdısı olur buyuk bi sehirde yasamak bizden sonraki neslimize daha iyi imkanlar sunmak istiyoruz. esim de ben de kendimizi gelistirirsek iyi yerlere gelebilecek meslege sahibiz. Ama annem hep içime acı veriyor...
