Sen sabretmeye calis etkiye tepki oluyor ama kotu davranmamaya calissİnşallahAma çok korkuyorum ona kötü davrandığım için çocuklarımda bana yapacak diye
Ay masallah hayatini kurtarmissin
yani bazen haksız olduğum noktalar oluyor ama hepsi gerçekten ona olan kızgınlığımın yıllardır geçmemesinden.
Sanırım annenin psikolojik sorunları var babanla nasıllardı mesela? Babana olan sinirini sizden çıkarıyor olabilir veya herhangi birşeye karşı olan sinirini. Maddi açıdan falan da olabilir herhangi bir ailevi sorundan dolayı psikolojik açıdan yıpranmış olabilir?Biliyorum belki de okumaya başlarken bu ne biçim konu diyorsunuz. Kendimi bildim bileli bu hayattan nefret ettim. Yaşamak güzel ama ben pek zevk alamadım gerçek anlamda. Bunun tek sebebi de annemin bana çocukken yaşattığı tramvalardır diye düşünüyorum. Çok kardeş olduğumuz için galiba annem çok sinirli bir kadın. Hep çözümü dövmekte bağırmakta bulmuş bir insan. Hatta çocukken birimiz ölsekte diğerlerinin kıymetini anlasa keşke derdim. Hatta Allaha yalvarırdım ben öleyim annem kardeşlerime bari iyi davransın diye. Bu kadar ters olamayız belki de, her şeyi bana ters, ya da benim hareketlerim ona hep ters geldi. Aslında hep ona sarılmak istedim, diğer anneler gibi kokusuyla büyümek, bir derdim olduğunda annemde çözümü bulmak, kimse olmasa bile o bana yeter diyebilmek istedim. Ama annem her zaman beni hayal kırıklığına uğrattı. Bizle hep yarış içindeydi, kıskanıyordu belkide bilmiyorum. Hep sert davrandı hep, dövdü, sürekli başkalarına bizi şikayet ederdi. Bazen S***** G** (Defol) dedi evden kovdu, ağır küfürler etti, ve sürekli beddua etti. En kötüsü de saçma sapan şeylere küser aylarca kimsenin yüzüne bakmazdı kendini bir odaya kilitlerdi ne yemek ne su. Ne zamanki canı sıkılır artık yalnızlıktan bir bayılma bahanesiyle kendini hastaneye kaldırttırır sonra konuşurdu ama ne fayda bir kaç ay belki hafta sonra aynı şeyler olurdu. 10 yılımız bu şekilde geçti. Bir ara internette tanıştığı biriyle babamı aldattı. Sadece biz kız kardeşlerimle biliyorduk. Babama söyleyemedik. O da hep içimde kalmıştır. Hı bu süreçte hatalarım olmadı mı tabiki oldu, çok ağır kavgalar ettik belki düşmanıma söylemeyeceğim şeyler söyledim pişmanım bunlardan dolayı.. İçimden onu sevdim ama dışımdan ona iyi olamadım malesef
Sen masum ol canim sabret Allah rizasi icinGerçekten geçmez mi
Çok yoruldum gerçekten, 25 yaşıma geldim izin almadan bir yere göndermiyor hala hep ondan izin alalım istiyor. Ne bileyim çok tuhaf.Biliyorum belki de okumaya başlarken bu ne biçim konu diyorsunuz. Kendimi bildim bileli bu hayattan nefret ettim. Yaşamak güzel ama ben pek zevk alamadım gerçek anlamda. Bunun tek sebebi de annemin bana çocukken yaşattığı tramvalardır diye düşünüyorum. Çok kardeş olduğumuz için galiba annem çok sinirli bir kadın. Hep çözümü dövmekte bağırmakta bulmuş bir insan. Hatta çocukken birimiz ölsekte diğerlerinin kıymetini anlasa keşke derdim. Hatta Allaha yalvarırdım ben öleyim annem kardeşlerime bari iyi davransın diye. Bu kadar ters olamayız belki de, her şeyi bana ters, ya da benim hareketlerim ona hep ters geldi. Aslında hep ona sarılmak istedim, diğer anneler gibi kokusuyla büyümek, bir derdim olduğunda annemde çözümü bulmak, kimse olmasa bile o bana yeter diyebilmek istedim. Ama annem her zaman beni hayal kırıklığına uğrattı. Bizle hep yarış içindeydi, kıskanıyordu belkide bilmiyorum. Hep sert davrandı hep, dövdü, sürekli başkalarına bizi şikayet ederdi. Bazen S***** G** (Defol) dedi evden kovdu, ağır küfürler etti, ve sürekli beddua etti. En kötüsü de saçma sapan şeylere küser aylarca kimsenin yüzüne bakmazdı kendini bir odaya kilitlerdi ne yemek ne su. Ne zamanki canı sıkılır artık yalnızlıktan bir bayılma bahanesiyle kendini hastaneye kaldırttırır sonra konuşurdu ama ne fayda bir kaç ay belki hafta sonra aynı şeyler olurdu. 10 yılımız bu şekilde geçti. Bir ara internette tanıştığı biriyle babamı aldattı. Sadece biz kız kardeşlerimle biliyorduk. Babama söyleyemedik. O da hep içimde kalmıştır. Hı bu süreçte hatalarım olmadı mı tabiki oldu, çok ağır kavgalar ettik belki düşmanıma söylemeyeceğim şeyler söyledim pişmanım bunlardan dolayı.. İçimden onu sevdim ama dışımdan ona iyi olamadım malesef
Ingilizce ogretmenleri diger branslara gore daha cabuk ataniyor bildigim kadariylaİngilizce öğretmeniyim :) Teşekkür ederim ama yeri geliyor atanmak için çalıştığım da dert oluyor ona. Çalışmayayım diye demediği kalmıyor bazen. Engellemeye çalışıyor kazanamayayım diye
Senin veya kardeşlerinin bir suçu yok tabikide.. Babanla olan problemleri ve o kadar çocuğa bakmanın sorumluluğu ağır gelmiş kendine dert etmiş ve psikolojikmen yılmış herşeyden. Hiçbirşeyi gözü görmüyor maalesef. Psikiyatra falan götürseniz?Valla maddi olarak sıkıntısı yok. Elinde her şeyi var altında arabası var. Gitme yapma diyen kimseside yok. Yıpranmış diyeceğim sadece işte 4 çocuğa bakmak diyebilirim. Bir de babam biraz sorumsuz ondan olabilir ama bizim ne suçumuz var
