Anneme nasıl yardım edebilirim

Bakın annenizden değersizlik duygusu üst boyutta.
Görünmek, farkedilmek takdir edilmek istiyor.
Ama kendisi de görmüyor kendisini ne yazık ki.
Bir defa görse baksa kendisine biliyorum ki diğer insanları bosverecek.
Evet 😞 Ben onu çok seviyorum ama benim sevgim yetmiyor etraftaki herkes tarafından sevilmek ilgi görmek istiyor.

Aslında herkes sever çok iyi biri ama çocuk gibi yani yetişkin gibi ilişkiler kuramıyor. Çocuğa biraz sert baksanız gözleri dolar ya öyle birisi.

Yani ben de anlamıyorum 60 yaşında bir insan nasıl bu kadar yumuşak kalabilir onca yaşadığı şeyden bir çıkarım yapamaz.
 
Evet kendisi bütün yükleri yüklendi şimdi değişim tabi ki çok zor
Bana çok garip gelmedi ya bazı insanlar yaşlandıkça böyle oluyor.. Benim kv dem de böyle, geçen bizim evde pencereden bakarken apartman görevlimizin bahçedeki asmayı neden topladığına taktı mesela. Ne zaman görse asma yaprağı topluyormuş, gıcık oluyormuş, apartmandakilere sorması gerekirmiş, bu hak yemekmiş(adamın kendi diktiği baktığı asma) :KK57: :KK57:
 
Yaşlandıkça bu agresyonun artması normal bence. Genelde yaşlandıkça aksileşiyor insanoğlu. Maddi durumunuz varsa terapi aldırabilir misiniz annenize?
Bunu da düşündüm. Şu an çalışmıyorum. Terapi belki birkaç seans ben karşılayabilirim birikmiş paramla ama uzun süreler maalesef karşılayamam. Bu yüzden kararsız kaldım hani başlatsam iyi gelse sonra nasıl devam ettiricem diye.
Ülkemizde maalesef terapiler çok pahalı
 
Bana çok garip gelmedi ya bazı insanlar yaşlandıkça böyle oluyor.. Benim kv dem de böyle, geçen bizim evde pencereden bakarken apartman görevlimizin bahçedeki asmayı neden topladığına taktı mesela. Ne zaman görse asma yaprağı topluyormuş, gıcık oluyormuş, apartmandakilere sorması gerekirmiş, bu hak yemekmiş(adamın kendi diktiği baktığı asma) :KK57: :KK57:
Evet herkes benzer şeyler yazmış.
Yani dimi bizim asla fark etmeyeceğimiz takılmayacağımız olaylara günlerce takılı kalabiliyorlar. Keşke yaşlanınca insanların sosyallikleri devam ettirebileceği bir ortam olsa. Emeklilerde de gözlemliyorum bunu aşırı bir can sıkıntısı yaşıyorlar.
 
Evet herkes benzer şeyler yazmış.
Yani dimi bizim asla fark etmeyeceğimiz takılmayacağımız olaylara günlerce takılı kalabiliyorlar. Keşke yaşlanınca insanların sosyallikleri devam ettirebileceği bir ortam olsa. Emeklilerde de gözlemliyorum bunu aşırı bir can sıkıntısı yaşıyorlar.
Kafa yapısıyla alakalı biraz bence, kafa yapıları değişiyor, yıllarca ses etmeyip sustuklarını böyle ikame ediyorlar diye düşünüyorum. Çünkü benim kv. asla can sıkıntısı olacak biri değil, meşgul biri yani aslında, çok da yaşlı değil 60 yaşında.
 
Kafa yapısıyla alakalı biraz bence, kafa yapıları değişiyor, yıllarca ses etmeyip sustuklarını böyle ikame ediyorlar diye düşünüyorum. Çünkü benim kv. asla can sıkıntısı olacak biri değil, meşgul biri yani aslında, çok da yaşlı değil 60 yaşında.
Belki de evet. Psikolojileri sustukları başka şeyler yerine anlamsız yerlerde patlak veriyor. Benim annem de çalışıyor boş kaldıkça iş yapar,dikiş diker. Yine de takacak zamanı buluyor. Kendisi de diyor çok takıntılıyım neden böyleyim bilmiyorum diye.
 
Belki de evet. Psikolojileri sustukları başka şeyler yerine anlamsız yerlerde patlak veriyor. Benim annem de çalışıyor boş kaldıkça iş yapar,dikiş diker. Yine de takacak zamanı buluyor. Kendisi de diyor çok takıntılıyım neden böyleyim bilmiyorum diye.
Dinleyin ama yorum yapmayın bence, boşver falan diyin geçiştirin, biz bunlara sinirlenmeyi bırakalı çok oldu. Onu öyle kabullendik :)
 
Ya aynı benim annemi anlatmışsınız. O da çok zor bir çocukluk ve gençlik geçirmiş, etrafında arkadaşı diyebileceği dertleşeceği kimsesi yok. O da babamdan kardeşlerimden çok dert yakınır ama arasını da bozmaz 😹 ben tepki göstersem arada ben kaynıyordum. Ben de artık işi çözdüm sadece umursamadan ( ama belli etmeden) bir arkadaşı dinlercesine dinleyip kendimce bir iki teselli cümlesi ya da destekleyici cümle kurup onun deşarj olmasına destek olmaya çalışıyorum. Ama bu süreçte hiçbir meseleyi içselleştirmemeye çalışıyorum. Sonuçta anamdır, tek arkadaşını dert ortağını elinden almış gibi olurum dinlemezsem. Bir yaştan sonra daha takıntılı olmaya başladığınk ben de gözlemledim bu arada
 
hangimizin hayati güllük gülistanlik gecmise olmus bitmise takili kalip durursak ne kendimize hayirimiz olur ne bizi sevenlere ya azicicikda da olsa bu yalan dünyada yalandada olsa benimde nazimi cekecek en yakinlarim olsaydi...
 
İyi günler herkese,
Son yıllarda annemde herkesin her söylediğini takma ve olayları çok büyütme davranışı başladı. Kendisi 60 yaşına yaklaştı. Her gün konuştuğumuz mevzular: o bana şunu dedi,bu bana surat astı,baban şöyle davrandı,abin böyle davrandı… Uzaktan tanıdığı biri bile bir şey söylese bunu 2-3 gün boyunca mesele haline getiriyor.

Ben başlarda onu dinleyip yardım etmek istiyordum ama artık ister istemez sinirlenmeye başlıyorum ve konuşma şeklim sertleşmeye başlıyor. Kendisi çok tatlı,çok yumuşak bir insan. Kırılmasını da istemiyorum. Ama sürekli böyle şeyleri bana anlatıp en son da hadi sen kafana takma bunları diyor.

Bu şekilde takıntılı olup aşabilen var mı? Bir psikologla mı görüşmeli bilmiyorum.

Ben artık kendisini dinlemek istemiyorum ama benden başka da konuşacağı kimse yok. Babama anlatsa babam hemen azarlamaya başlıyor. O yüzden ben mecburen dinliyorum kendimi yiyip bitirerek.
Kesinlikle bir uzmandan profesyonel destek aldırmalısınız...
 
Back
X