- 30 Mart 2015
- 579
- 764
- 53
Slm arkadaslar,
kisaca anlatmaya calisacagim; internet birisiyle tanisip sevgili oldum. Kendisi benden 500 km uzaktaydi ve benim icin benim yasadigim sehire tasindi. Kisa sürede herseyi halleti ve geldi. Onunla sevgili oldugumuzu annemlere anlatmadim. Ben bu arada 3 sene önce bosandim. Sevgilimin diretmesiyle annemlere anlattim, ben pek istemiyorum anlatmayi cünkü sikinti cikarcaklarini tahmin etmistim. Öylede oldu zaten, acikca anlattim internet üzeri tanistigimizi ve onun buraya geldigini. Ben 30 yasindayim, sevgilim 32. annemler hala ben ufak cocukmusum gibi davraniyorlar, beni korumaya calisiyorlar, hep bi „ sen yapamazsin, edemezsin“ laflari. Isim gücüm var, annemlerden ayri yasiyorum, kendi evim var, kendim icin onlardan biraz ufak bi sehirde kendime hayat kurmusum. Simdi sevgilim oldugunu duyduklarinda epey tepki verdiler.
Bu normal degil mi ya? Yani isim var, evim var, ee yasimda 30, bosanmisim etmisim. Olmasin mi sevgilim? Ufak cocuk degilim ki? Annem gelmis bana „ortalikta gezme cocukla, tanidiklar görmesin sonra laf ederler“, „ne derim onlara“ diyor ee dedim anne „size ne“ diyebilirsin mesela, yok olmaz diyor.
Abim deseniz zaten cocukla görüsmek bile istemiyor, reddediyor. Ya ben mi salagim? Yetiskin insanin sevgilisi olamazmi? Sevgilim cogu zaman bende, beraber yemek yapar yeriz, film izleriz vs vs. Bunlar cok anormal seyler mi? Alttan alttan öyle sevgili gibi gezmeyin diyorlar, ee napalim hemen evlenelim mi? Ben bi daha evlenmek istemiyorum ki! Evlilik sart mi? Evlenmeden olmuyor mu? Insan evlenmeyince eksik mi kaliyor veya iliski kötüye mi gidiyor? Insanlar laf edermis...yaw bana ne insanlardan! Onlar kendilerine baksinlar.
Kusura bakmayin gece gece sinirlendim, icimi dökmek zorundaydim. Ben bastan söylemek istemiyorum sikinti cikarirlar diye, düsündügüm gibi de oldu zaten...off icim daraldi, ailemle de kötü olmak istemiyorum napicam simdi?
kisaca anlatmaya calisacagim; internet birisiyle tanisip sevgili oldum. Kendisi benden 500 km uzaktaydi ve benim icin benim yasadigim sehire tasindi. Kisa sürede herseyi halleti ve geldi. Onunla sevgili oldugumuzu annemlere anlatmadim. Ben bu arada 3 sene önce bosandim. Sevgilimin diretmesiyle annemlere anlattim, ben pek istemiyorum anlatmayi cünkü sikinti cikarcaklarini tahmin etmistim. Öylede oldu zaten, acikca anlattim internet üzeri tanistigimizi ve onun buraya geldigini. Ben 30 yasindayim, sevgilim 32. annemler hala ben ufak cocukmusum gibi davraniyorlar, beni korumaya calisiyorlar, hep bi „ sen yapamazsin, edemezsin“ laflari. Isim gücüm var, annemlerden ayri yasiyorum, kendi evim var, kendim icin onlardan biraz ufak bi sehirde kendime hayat kurmusum. Simdi sevgilim oldugunu duyduklarinda epey tepki verdiler.
Bu normal degil mi ya? Yani isim var, evim var, ee yasimda 30, bosanmisim etmisim. Olmasin mi sevgilim? Ufak cocuk degilim ki? Annem gelmis bana „ortalikta gezme cocukla, tanidiklar görmesin sonra laf ederler“, „ne derim onlara“ diyor ee dedim anne „size ne“ diyebilirsin mesela, yok olmaz diyor.
Abim deseniz zaten cocukla görüsmek bile istemiyor, reddediyor. Ya ben mi salagim? Yetiskin insanin sevgilisi olamazmi? Sevgilim cogu zaman bende, beraber yemek yapar yeriz, film izleriz vs vs. Bunlar cok anormal seyler mi? Alttan alttan öyle sevgili gibi gezmeyin diyorlar, ee napalim hemen evlenelim mi? Ben bi daha evlenmek istemiyorum ki! Evlilik sart mi? Evlenmeden olmuyor mu? Insan evlenmeyince eksik mi kaliyor veya iliski kötüye mi gidiyor? Insanlar laf edermis...yaw bana ne insanlardan! Onlar kendilerine baksinlar.
Kusura bakmayin gece gece sinirlendim, icimi dökmek zorundaydim. Ben bastan söylemek istemiyorum sikinti cikarirlar diye, düsündügüm gibi de oldu zaten...off icim daraldi, ailemle de kötü olmak istemiyorum napicam simdi?