Annemi kaybettikten sonra. .

Allah rahmet eylesin canım benim.ne denir bilmiyorum ki...bende annemi kaybedeli 2 yıl oldu.insan bambaşka biri oluyor resmen.annemden sonra da birsürü travma yaşadım .insanlarda nefret ediyorum artık.sana vereceğim çok önemli bi nasihatim var beni ister ablan ister arkadaşın kabul et...
İNSAN KULAKLARINI TIKAMADAN ASLA MUTLU OLAMIYOR. 2 yılın sonunda bunu çok net anladım sen bari vakit kaybetme milleti boşver desinler sölesinler sana şöle anlatayım.ben annemin ölümüne birebir şahit oldum tabii bunun öncesi ve sonrasıda var.dediğin gibi benimde annem hastaydı ve birçok şeyi yapamadık onla çok üzülüyorum hala çok canımı acıtıyor bir anne kız alışveriş yaparken,bi yerlerde otururken görsem gözlerim doluyor.

şöle anlatayım ben annemden sonra 6 ay ruh gibi gezdim rüya alemindeydim adeta uyanıcam annemi görcem diye sürekli uyumak isterdim.bu süreç içinde saçımı bile taramadım üstüm başım perişan rezil gibiydim .herkesten nasihat tabi kendine gel.saçına başına bak ve fix laf ölenle ölünmüyor lafıı(nefret ediiyorum bu laftan)neyse günler günleri kovaladı yapayalnız ilgiden şefkatten merhametten uzak devam ettim hayatıma baktım kimseden fayda yok zamanla dedimki hepinize inat ii olucam.son 6 aydırda şıkşıkırdım geziyorum süsleniyorum.bu seferde fesat gözlerin bana baktığını görebiliyorum çok net.kuaförden çıkmıyosun,değişik değişik kıyafetlerin var gibi imalı laflar.kıskanmalar.yani insanlar herhalükarda konuşucaklar.asla kimseye yaranamazsın ve çenelrini asla tutmayacaklar neden sende herkese inat daha ii olmayasın anneciğin yaşasaydı kesinlikle senin okumanı isterdi.ve gezmeni eğlenmeni isterdi.herkesse inat mutlu ol olur mu?ve şunu asla unutma asla eskisi kadar yada ilkgünkü gibi güçsüz olmayacaksın insan gün geçtikçe dahada güçleniyor.:13:

ne zmn konuşmaya yada bişiye ihtiyacın olursa seni dinlerim aklında olsun bu yollardan geçmiş biri olarak...ne demişler hekimden değil çekenden sor demişler .yolun hep açık olsun.

canım aynı yaştayız . yazdıklarını okurken gözlerim doldu... ne diyeceğimi biliyorum .. başın sağ olsun annenin mekanı cennet olsun

aynı msjı iki kez yazmışım

öncelikle başın sağolsun, bu acı başka bir şeye benzemez, çok iyi bilirim. ben yaşadığım bir dönemi anlatmak istiyorum.
2007 yılında annemi kaybettim ben de. o zaman 22 yaşındaydım, bir de kız kardeşim var o da o zaman 17 yaşındaydı.(üniversite sınavına girmiş, sonuçları bekliyorduk) benim de annem hastaydı ve bbam yıllarca ona el bebek gül bebek bakmıştım. hatta hastalığını son ay öğrendik iyice ağırlaşınca. bizden saklamışlar, etkilenmeyelim diye.(bu yüzden de kızıyorum)böylece birden bir onu kaybetmiş gibi olduk kardeşimle. ben biraz daha büyüktüm ama kardeşim daha çok küçüktü diyordum hep.neyse cenazede herkes Allah sabır versin, neyseki büyükler, küçükken üvey anne eline kalmadılar diye konuşuyorlardı, bir kaç da örnekle destekliyorlardı sözlerini. o zaman anlam verememiştim. benim babam annemi çok seviyordu(annemi kaybedince sinir krizi geçirdi, günlerce kendini kapattı, resmen on yıl yaşlandı görüntü olarak) nerden çıktı başka birisi diyordum. aradan birkaç ay geçti. babamın ağzından biriyle olabilirim sözleri çıkmaya başladı. neyse bir kaç ay babam resmen ergen gibi dolanmaya başladı, tanıyamıyordum onları. sanki annem unutulmuştu, hiç olmamıştı ya da. ben zaten nişanlıydım, daha fazla dayanamadım ve düğün tarihini biraz öne aldırdım ve evlendim. babam da sakinleşti zaten sonra ve annemin yılına çok yakınken apar topar evlendi.(yalnız kalamazmış, ama çevreden de aşırı baskı daha çok gençsin diyolar ve devamlı birilerini öneriyorlar) elbette evlenecekti ama bu kadar erken onu asla hazmedemiyorum, sular şimdi duruldu ama kırgınlığım asla geçmeyecek babama. benim evim ayrı o yüzden daha az etkileniyorum kardeşime göre. bütün sıkıntıyı o çekiyor, gelen kadının bir kötülüğü yok kardeşime ancak insanın gözü götürmüyor. anlatılamaz birşey. kadın dünya iyisi olsa da yaptığı herşey gözümüze batıyor. kardeşimin okulda son senesi bitirir bitirmez de o evden ayrılacak eminim, bu yüzden yanlış bir evlilik yapmasından çok korkuyorum. burda babamın hataları o kadar fazla ki. hala bir aile gibi olmamızı istiyor.anneannemlere bile hep birlikte gitmeye çalışıyor bu kadar düşüncesizlik yani. ama anlatamıyoruz, çok diktatör bir adam. biz bu sıkıntıları babamdan kaynaklı çekiyoruz, elbette seninki de böyle olacak diye birşey yok. ama ne olursa olsun annenin yerinde başka birirnin olmasını düşünmek bile felaket bence.
buradan senin için karşına iyi insanlar çıkması için dua edebilirim. bir de umarım baban bir yıl daha bekler ve sen üniversiteye gidince evlenir. o zaman biraz daha kolay olur diye düşünüyorum. bir de annene duanı hiç eksik etme. umarım bundan sonra kendi kuracağın ailende çok mutlu olursun...
paylaşmak istediğin her zamn seni dinleyebilirim bir abla olarak. biz kardeşimle birbirimize sarılarak atlatmaya çalışıyoruz babamın sebep olduğu travmaları...