Bende annemi kaybettim, bu söylediğimi belki şu an ciddiye bile alamayabilirsin ama acın gün gelicek hafiflemeye başlayacak, evet çok özlüyosun içinde hiç sönmeyen bir ateş olarak kalıyor, nereye baksan kimin annesini görsen kendi anneni hatırlıyorsun ama şu an olduğu gibi acı taze kalmıyor..
Ben artık ağlayarak değil gülerek hatırlıyorum annemi. Benim annem de çok güçlü bi kadındı, babam hayatta ama bize bir babalığı olmamış. Annemin tüm hayatı tüm derdi evlatlarıydı. Ani bir ölüm olmadı rahatsızdı ve yıllarca gerçekten süründü. Bende sizin gibi düşündüm, herkesin annesi var neden benim annem öldü, bir sürü kötü kalpli insan var neden benim annem neden neden diye kendimi yedim.. Ama yok, bu sorunun bir cevabı yok ve sadece size daha fazla acı vericek..
İnsanın anneye ihtiyacı hiç bitmiyor, bak meslek sahibiyim, evlendim, evladımı taşıyorum karnımda ama anneme o kadar ihtiyacım var ki, şimdi olsa o benden daha hevesli olurdu, annem hep erkek çocuklarına heves ederdi, hamile kalmadan önce annemi gördüm rüyamda bana bir erkek çocuğundan bahsetti önce anlam veremedim ama o ay hamile olduğumu, daha sonra erkek olduğunu öğrendim. Çok inanç sahibi değilim bunu kabul ediyorum ama, evladımın annemin hep istediği eksik parçası olduğunu adım gibi biliyorum.
Çok acı ama, annesizlik kimsesizlikmiş. Bunu bilirdim ama bu kadarına inanmazdım, bir küçük kardeşim var 15 yaşında, birde teyzelerim var hayatta. Önce aradılar sordular ilgilendiler, şimdi yine herkes kendi hayatının telaşına düştü, riskli bi hamilelik yaşıyorum ve doktor benim istirahat etmem ve birinin benimle ilgilenmesi gerektiğini söyledi defalarca, bende teyzemlere güvenerek onların yanına geldim ama bir ay dolmadan kimsesizliğim yüzüme kaç kez çarpıldı, kaç kez ezildim ufacık kaldım. Eşimin ailesi de aynı şekilde, kaç kez ezmeye çalıştılar, kaç kez sırf bu hayatta annem yok diye sahipsiz görmeye çalıştılar bilemezsin. Şimdi ne oldu, 15 yaşındaki kız kardeşim ilgileniyor benimle yavrum.
5 yıl olacak hergün özlüyorum, hergün yanıyorum ama inan bir zamandan sonra acı çekemiyorsun, hep güzel hatırlıyorsun, hep gülerek anıyorsun. Benim annem de çok çok çook anneydi, eksiksiz kusursuz layığıyla yaptı hep, o ne yaptıysa o ne söylediyse benim kılavuzum oldu hayatım boyunca, hala aynısı geçerli.
Benim annem de, senin annen de bizden ne bekler, ayağa kalkıp dimdik durmamızı, hayatımıza devam etmemizi, yüzümüzün gülmesini isterlerdi. Ben buna çok eminim. Annenin yapamadığı varsa, onları sen yap sen tamamla yarım kalmışlıklarını.
Ve gerçekten şuna emin ol bugün yaşadıklarının hepsi geçicek, sende öyle bir anne ol ki evladın büyüdüğünde ve annesini anlattığında aynı senin gibi gururla övgülerle ve bu kadar yoğun duygularla anlatsın..
Başın sağolsun, anneler günün kutlu olsun, annenin de anneler günü kutlu olsun, aramızda değil diye kutlamamazlık etmek olmamalı, ben bugün anneme yine hep yaptığım gibi çiçek götürüyorum, sende yap, git konuş rahatla yine herşeyi ona anlat..
Mekanı cennet olsun.
