annemi kaybettim..

pmbepntrrr .!.:

15 gün önce kaybettim annemi .. ben tekne kazintisiyim 27 yaşında. annem 66 yaşındaydı ve çocukluğumuzdan beri aramızda hep mesafe hep gerginlik vardı.. mesela aramazdi beni , sarılmazdi ama öldüğünde mektuplarini açtım meğerse bana şiirler yazmış. 27 sene boyunca keşke seninle bir yolumuz olsa benim kimseye ihtiyacım olmaz dedim anneme .annemin önceliği abim idi. bilmiyorum belki onunla ebeveyn çocuk ilişkisi kurmuştu benimle kuramamisti. çünkü abimle aramda 20 yaş var. annem onu gençliği ile büyüttü, beni yaşlılığı ile itti kenara. neyse o gece haber geldi kalp krizi geçirdi kaybettik. kursağımda kaldı herşey. yaşanmışlıklarımız , yaşayamadıklarimiz. ben sağken öpemediğim , duvarlarından gecemedigim annemi, ölüyken koklaya koklaya öptüm son defa.. o tabutun kapağı açıldı ya gömmek için gitti benden bir şeyler arkadaşlar anladınız mı, dedim sırtıma atıp seni kaçsam..7 yaşında da 27 yaşında da sen görmesende beni ben sana aşığım anne seni atsam sırtıma kaçsam buralardan .. verdik toprağa döndük eve.. evde 2 çocuğum var biri 8 aylık..biri 5 yaşında. kimse yok yanımda. yemek yapmak ,temizlik yapmak , işine bakmak ne zormuş. yalnız kalamamak , acını yasayamamak ne zor. herşeyi içime akıttım. kurdeşen döküyorum ben konuşamasam da bedenim konuşuyor artık. siz nasıl atlattiniz? özellikle çocuklu annelere sormak istiyorum. özellikle 5 yaşındaki çocuğum çok sorguladığı için sürekli boğuluyorum.biri söylemiş annemin öldüğünü ve annen öldü mü,neden öldü, insanlar neden ölür, ölünce acıdı mı sorularından boğuldum da boğuldum. ağlamak için tuvalete kaçmaktan boğuldum.. çok yoruldum

Genişletmek için tıkla...

pmbepntrrr .!.:

bu arada 2,5 aylık hamileyim. hem yas süreci, desteksiz iki çocuk büyütme, kendi doğduğum büyüdüğüm şehirden uzak farklı bir şehirde yaşıyorum teyzelerim günde 50 defa arayıp bir sorun var mı bir ihtiyacın var mı diye sorarken. nasıl anlatsam bilmiyorum sanki içime doğdu bir şekilde hissettim. annem vefat etmeden bir gün önce kalbimi ağrımaya başladı ama üzerine kondurmadım dedim yoruldum galiba ya da hamilelikten annem vefat ettiği saatlerde burnuma bir çiçek kokusu geldi o çiçek kokusu bana annemle çocukluğumu hatırlattı dedim burada o çiçek Yok kokusu nereden geliyor o koku geldikten sonra kalbimin ağrısı geçti tam annemi anımsadım çiçek kokusunu aldığım kalbimin ağrısı geçti 10 saniye sonra telefon çaldı telefonda bir ses annemi kaybettik..
ne ağlayacak y yerim ne de içimi dökecek o cümleler paylaşamıyorum tam olarak bu kadar anlatabiliyorum. bugün mesela karnim Ağrıdi ilk defa hamileliğimde ve hala devam ediyor sanki regl ağrısının 3 katı gibi bir ağrı sabah eşime mesaj attım karnım ağrıyor diye bana verdiği cevap tam olarak neresi ağrıyor. yani bu soruya cevap vermek istemedim. sonrasında eve geldi sormadı bununla ilgili bir şey. şu an arkadaşlarıyla dışarıda eve geldikten10 dakika sonra çıktı bu arada ben de çıkmasını istedim çünkü yalnız kalmaya ihtiyacım var yani biraz evet çık arkadaşlarınla takıl dedim. bu saate kadar sormadı ağrın geçti mi geçmedi mi ne oldu ne bitti ve şu an kucağımda küçük bebeğim ses kaydıyla yazıyorum o yüzden noktalama işaretleri yok

Genişletmek için tıkla...

gulendam_34 .!.:

başınız sağolsun Allah rahmet eylesin
en büyük üzüntüleriniz annenizle yaşayamadıklarınız kuzum
anacığımı 15 yaşımın içinde babamı da 1,5 sene önce kaybettim
gözlerim doldu konunuza ölüm üzüntüsü ayrı
eşinize apayrı kızdım

babanız hayatta mı aranız nasıl

Genişletmek için tıkla...

miskinlerr .!.:

Aslında annenizle yaşarken iletişim kurup ölümün normal bir şey olduğuna ikna olsaydınız Kendinizi salmazdiniz. Neden öldukten sonra insan kıymetli oluyor? Ayrıca bu kopukluk sizle evlatlariniz arasinda da başlamış. Size ölümü sordugunda mantıklı cevaplar verebilmelisiniz.

Genişletmek için tıkla...