kısaca şöle alatayım ailem eşimi istemedi bende buna rağmen evlendim tam olarak kaçma değil evleneceğim diyerek çıktım evimden annem yaka paça arkamda anneme söleyip çok direttim ama babana söleme seni döver diyerek tehdit etti beni. babama sölemesini bekledim söledide ama bilmiyormuş gibi davrandı babam .evimden 3-4 ay uzaklaştırdılar beni bir yakınımıza gönderdiler onunla görüşmeyeyim diye.ben bu arada hasta falan oldum hiç umurlarında olmadı.kızımıza yakışmaz dediler aşağıladılar durumu yok bakamaz dediler vsvs aslında aşağıladıkları insan bana abi dedirttikleri evlerine soktukları bir insandı herneyse baştada sölediğim gibi valizimi aldım çıktım çünkü hiç umudum kalmamıştı beni vereceklerine bir olumlu ışık görseydim hasta olduğum sürece istetirecektim zorla morla bi şekilde ama korktum eşimi kaybetmekten bir şekilde. sonuçta nikahıma gelmediler birde üstüne üstlük eşime babam haksız yere iftira attı içeri atmak istedi şahitlik yaptım eşimi çıkardım (detaylarına girersem çok uzun uzatmayacağım eşim suçsuzdu iftira dediğim gibi) aradan 15 sene geçti ve bir kızım var1.5 yaşında. doğduğundan beri ailem bana çok sıcak davranıyor sanki hiçbirşey olmamış gibi bendende bu sıcaklığı bekliyor kızımı haftasonları onlara bırakıyorum bazen bende gidiyorum kalıyorum yani son 1 senedir onlarla içiçeyim (.eşimle görüşmüyorlar.) ama arkadaşlar çok sıkılıyorum bu durumdan yani sıkıldığım şey şu :samimi olmaya çalışıyorlar ama çok yüzeyseller ve burunları havada .eşimin durumu gayet iyi ortalamanın üstünde bir geliri var hiçbir bariz hatası yok bana karşı son derece iyi bir insan evine bağlı bir erkek ve hala aşağılanıyor ailem tarafından içten içe.bunu bana direk söylemiyorlar ama hissettiriyorlar.ben bu durumu kendime yediremiyorum kısacası onlardan zaten yıllar önce soğumuştum belki ısınırım dedim yaklaştıklarını görünce ama olmuyor.kızım sebebiyle şu an annemle sık sık konuşsamda resmen eziyet yaşıyorum. ve boğuluyorum sesini duyunca bile