tşk cvplar için başka yorumlarda bekliyorum lütfen. tek sorun eşimi istememiş olmaları değil asıl sorun şu: eşimi zamanında evimize çok soktular maddi açıdan onu kullandılar durumu iyiydi sonra durumu biraz zayıfladı bir ara .bu sevgili zamanlarımı denk geldi. benide kullanmış oldular kalbimin ona kayacağını düşünmediler sonra da ben sevince bunu kabullenemeyip beni manevi açıdan ezdiler kararlarıma saygı duymadılar bu durum zoruma gidiyor ben ailenin hırçın ve yanlış kızıymışım gibi bir konumdayım onların nazarında bunu hissediyorum hissettiriliyorum ayrıca eşimi hor görmeleri zoruma gidiyor .bir insan sırf annem babam diye kendisine sadece gösteriş saygı duyulan ama aslında bunu hissetmediği bir ortamda mutlu olabilirmi siz olabilirmiydiniz
tşk cvplar için başka yorumlarda bekliyorum lütfen. tek sorun eşimi istememiş olmaları değil asıl sorun şu: eşimi zamanında evimize çok soktular maddi açıdan onu kullandılar durumu iyiydi sonra durumu biraz zayıfladı bir ara .bu sevgili zamanlarımı denk geldi. benide kullanmış oldular kalbimin ona kayacağını düşünmediler sonra da ben sevince bunu kabullenemeyip beni manevi açıdan ezdiler kararlarıma saygı duymadılar bu durum zoruma gidiyor ben ailenin hırçın ve yanlış kızıymışım gibi bir konumdayım onların nazarında bunu hissediyorum hissettiriliyorum ayrıca eşimi hor görmeleri zoruma gidiyor .bir insan sırf annem babam diye kendisine sadece gösteriş saygı duyulan ama aslında bunu hissetmediği bir ortamda mutlu olabilirmi siz olabilirmiydiniz
sırf eşinizle ilgili olduğunu sanmıyorum. eskiden yaşadığınız bazı şeyler, aile ortamı mutlaka etki etmiştir. İnsanlara çok garip geliyo bu durum, ya işte nasıl sevmezsin baktılar ettiler büyüttüler vs vs. İyi de kardeşim onların 'insani' yönünü niye yok sayıyorsunuz? Anne-baba da bir insan ve yaşanan bazı şeylerden sonra evet insan sevmeyebilir, ya da soğuyabilir. kimse bilemez dört duvar arasında yaşananları. Anlatırsın basit kalır 'hı bu mu yani derler'. Kimselere de anlatamazsın bu durumu.Ama ömrünü geçir bakalım nasıl birikiyo her şey. Zaten birden oluşan bir duygu da değildir insan kabul edemez çok uzun bir süre. Olmayınca olmuyo işte. Ama ailedir tamamen kopamazsın tabii. İçinizden gelmiyorsa zorlamayın kendinizi boşverin eziyet etmeyin kendinize. Her hafta gitmeyin mesela daha seyrek gidin, özlersiniz bile belki.
kısaca şöle alatayım ailem eşimi istemedi bende buna rağmen evlendim tam olarak kaçma değil evleneceğim diyerek çıktım evimden annem yaka paça arkamda anneme söleyip çok direttim ama babana söleme seni döver diyerek tehdit etti beni. babama sölemesini bekledim söledide ama bilmiyormuş gibi davrandı babam .evimden 3-4 ay uzaklaştırdılar beni bir yakınımıza gönderdiler onunla görüşmeyeyim diye.ben bu arada hasta falan oldum hiç umurlarında olmadı.kızımıza yakışmaz dediler aşağıladılar durumu yok bakamaz dediler vsvs aslında aşağıladıkları insan bana abi dedirttikleri evlerine soktukları bir insandı herneyse baştada sölediğim gibi valizimi aldım çıktım çünkü hiç umudum kalmamıştı beni vereceklerine bir olumlu ışık görseydim hasta olduğum sürece istetirecektim zorla morla bi şekilde ama korktum eşimi kaybetmekten bir şekilde. sonuçta nikahıma gelmediler birde üstüne üstlük eşime babam haksız yere iftira attı içeri atmak istedi şahitlik yaptım eşimi çıkardım (detaylarına girersem çok uzun uzatmayacağım eşim suçsuzdu iftira dediğim gibi) aradan 15 sene geçti ve bir kızım var1.5 yaşında. doğduğundan beri ailem bana çok sıcak davranıyor sanki hiçbirşey olmamış gibi bendende bu sıcaklığı bekliyor kızımı haftasonları onlara bırakıyorum bazen bende gidiyorum kalıyorum yani son 1 senedir onlarla içiçeyim (.eşimle görüşmüyorlar.) ama arkadaşlar çok sıkılıyorum bu durumdan yani sıkıldığım şey şu :samimi olmaya çalışıyorlar ama çok yüzeyseller ve burunları havada .eşimin durumu gayet iyi ortalamanın üstünde bir geliri var hiçbir bariz hatası yok bana karşı son derece iyi bir insan evine bağlı bir erkek ve hala aşağılanıyor ailem tarafından içten içe.bunu bana direk söylemiyorlar ama hissettiriyorlar.ben bu durumu kendime yediremiyorum kısacası onlardan zaten yıllar önce soğumuştum belki ısınırım dedim yaklaştıklarını görünce ama olmuyor.kızım sebebiyle şu an annemle sık sık konuşsamda resmen eziyet yaşıyorum. ve boğuluyorum sesini duyunca bile.(özellikle annemden). derdim şudur arkadaşlar ben annemi sevmiyorum nedenmi çünkü bana annelik yapmadı bana sırtını döndü hiç yanımda olmadı ve şu anda bana annelik yapmaya çalışıyor ama yapmacık bir insan tahammül edemiyorum ona artık kızımı da sık sık götürmek istemiyorum artık.. bana ne önerirsiniz yada yerimde olsaydınız ne yapardınız herkesin yorumlarını bekliyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?