Abimi yazacaktim başta anımı olmuşKüçükken anımı daha çok severdi ve hep o erkek diye o üstün tutuldu. Ogluşum ogluşum diye yillarca erkek evlat diye onu daha üstün tuttu ve benden çok sevdiğini de defalarca dile getirdi. Sonra benim iki tane kız kardeşim oldu bu defa onlar küçük diye onları çok sevdi ve her daim ne istediyseler yaptı hala yapmaya devam ediyor. Bana çocukluğunu yaşatmadı çok küçük yaşta evde işler yapmaya başladım dışarı çıktığımızda kardeşlerimin peşinden ben koştum annem takmiyordu pek. Sonra yıllarca her haftasonu kuran kursuna gittim çocukluğum böyle geçti hiç istemedim oraya gitmek ordaki çocuklar beni dışlıyodu ama bu annemin umrunda bile olmadı. Haftaici okul haftasonu kurs vardı cumartesi günleri benim için zehir zıkkım olmuştu. Bu arada sürekli karnım agriyodu ama hastalığım lisedeyken bulundu ancak doktorlar tarafından. Bu süreçte karnım ağrıdığı zamanlarda evde anneme söylüyordum ayakta duramıyorum bulaşık yıkarken ama annem inanmıyordu doktorlar da bulamadığı için iş yapmamak için yalan söylüyorum saniyodu . Sonra stresten agriyodur dediler antidepresan bile yazıldı. Neyse sonra hastalığım ortaya çıktı çok ciddi bir ameliyat geçirdim ölümden döndüm. O arada eve kalıcı misafir geldi yurtdışından. Ben ameliyat olalı bir ay olmuştu yaz günü annem odamızı onlara verdi ben salonda yattım geceleri midem bulandı, evde klima açtılar vs daha sonra annem beni evden kovmaktan beter etti gidip bir gün yurtta kaldım enfeksiyon kaptım yine ilgilenmediler. Hastanede yattım yine . Sonra üniversiteye başladığım gibi evlilik baskıları başladı habersz ona buna fotoğrafimi atmalar beni zorlamalar. Çok sıkıntı çektim ağladım. Şimdi evliyim 26 yaşında kendi bulduğum insanla evlendim ailemle görüşüyorum ama bu anlattıklarının dışında da çok şey yaşadım annen tarafından. Şimdi kardeşlerimi biri istediği zaman onlar küçük yaşları 25 olsun en az diyor. Peki ben neden daha üniversite 1deyken bu sıkıntıları çektim hep evlilik baskısı yaptın bana her sene? Daha çok şey var kızlar abimdende çok çektim. Öyle içimi dökmek istedim. Şimdi o kıymetli oğlu yüzüne bakmıyor ama ben görüşüyorum. Evlendim diye daha iyi davranıyor bana. Uzun oldu hakkınızı helal edin...
Her şeyi ben abartiyorum gibi konuşuyor hepBen olsam görüşmezdim konu sahibesi, boşver annen bile olsa seni istemeyein hiç isteme. zaten kaçıp kurtulmuşsun bu acaip aileyle görüşmek için bir sebbein kalmamış.
Herkes çocukluğunu özler ama ben çocukluğumdan bişey anlamadım özlemiyorum o yüzden. Hiç çocuk olmadımki. Niye böyle davrandı bana anlamıyorumSize bunları yaşatan biriyle yakın olmayın sırf anne diye. Ayda yılda bir görüşün. İlgi Saygı ve sevgi görmek isteyen evlat ayrımı yapmasın bir zahmet. Çocukluğunuzun içine etmiş resmen. Bırakın kıymetli, peşinde koşturduğu çocukları yapsın işlerini. Ne güzel evlenmişsiniz bundan sonra eşinizle mutlu olmaya bakın.
Elimde değilNeden görüşüyorsun annenle?
Ezilen çocuklarda aileye karşı daha merhamet sevgi oluyor zaten nedenseKıyamıyorum hala ..bende aşırı şekilde merhamet var vicdan yapıyorum görüşmek zorunda hissediyorum. Zaten ailem olmayınca yalnız hissediyorum. Tüm yaşananlara rağmen
Evime geldiler mi dört dörtlük ağırlıyorum her zaman. Niye bende bilmiyorum onları memnun etmeye çalışıyorum hep. Aslında herkese karşı böyleyim herkesi memnun etmek için kendimi paraliyorum eşimin ailesine karşı da böyleyim ve hata yapmaktsn Korkuyorum hep. Belkide bu şekilde yetiştirdikleri için böyle oldumEzilen çocuklarda aileye karşı daha merhamet sevgi oluyor zaten nedense
Özgüven eksikliğinden ezikliğinden kaynaklanıyor. Hep bir kabul görme caban var. Bu yüzden de kötülük devetseler iyilik yapıyorsunEvime geldiler mi dört dörtlük ağırlıyorum her zaman. Niye bende bilmiyorum onları memnun etmeye çalışıyorum hep. Aslında herkese karşı böyleyim herkesi memnun etmek için kendimi paraliyorum eşimin ailesine karşı da böyleyim ve hata yapmaktsn Korkuyorum hep. Belkide bu şekilde yetiştirdikleri için böyle oldum
Neden görüşüyorsun? Çocukluğuna s.çmislar, bir annelik yapmamışlar. Çıkar hayatından abin gibi bakma yuzlerineŞimdi o kıymetli oğlu yüzüne bakmıyor ama ben görüşüyorum.
O da çok zor oldu biliyor musun yani yıllarca evimize adam bile soktular beni görsün diye ve ben o adamın geliş sebebini bile yıllar sonra öğrendim. Çok mücadele ettim onların istediği insanlarla evlenmek için. Çok şükür kazananida ben oldum . Özgüvenim hiç yok çalışırken bile iş yerinde bile özgüvensiz biriyimÖzgüven eksikliğinden ezikliğinden kaynaklanıyor. Hep bir kabul görme caban var. Bu yüzden de kötülük devetseler iyilik yapıyorsun
Titre ve kendine gel. Kendi kıymetini bil. Ezdirme.
Şu yasananlara ragmen es secimini kendin yapmanı takdir ettim. İnsaaallah evliliğinde hersey yolunda gider.
Aynen neden evlenince kıymete biniyoruz anlamıyorum hala çok süper değil tabi bana karşı ama eskiye göre bariz değişti benimki. Ben onun annesligine laf etsem haksız ben ölüyorum abartan ben oluyorum hatta deli bile ben oluyorum o kendini iyi sanıyor. Ben yinede takmamaya çalışıyorum hiç yaşanmamış gibi ama olduğu kadarSizin konunuzda kendimi gördüm. Benimde erkek kardeşim var çok ayrımcılığa maruz kaldım çok ezildim sıkıntı çektim. Evlendikten sonra bende kıymete bindim annemin biraz tavrı değişti. Tüm ömrüm onlar yüzünden sıkıntı stresle geçti. 34 yaşındayım ama 60 yaşında gibiyim. Psikolojik olarak inanılmaz yıprandım kaldıramıyorum artık. Erkek kardeşimle görüşmüyorum ben annemden de hiçbir beklentim yok onu normal insan olarak kabul etmiyorum. Başıma birşey gelse suratıma bakmazlar biliyorum. Ailemizin bizde açtığı yaralar geçmiyor. Anneniz ve benim annem iyi anne, iyi insan değiller. Umarım eşinizle mutlu olursunuz yaşayamadığınız huzuru yaşarsınız.
Çok özür diliyorum ama bu sala*klık bende de varKıyamıyorum hala ..bende aşırı şekilde merhamet var vicdan yapıyorum görüşmek zorunda hissediyorum. Zaten ailem olmayınca yalnız hissediyorum. Tüm yaşananlara rağmen
Kendimi suçlu hissediyorum o zamanda. Evet öyle bı anne kız ilişkimiz yok ama vicdan yapıyorum merhamet ediyorum. Sadece çocuklukta değil aslında. Evlendiginde bile ben çok sıkıntı yaşadığım bir zaman ( hastalık) yine başka meselelerle canımı çok sıkmıştı benle ilgilenmek yerine.yani 30 yaşıma gelmişim ama hala annelik göremedim ondanNeden görüşüyorsun? Çocukluğuna s.çmislar, bir annelik yapmamışlar. Çıkar hayatından abin gibi bakma yuzlerine
Güldürdün beniÇok özür diliyorum ama bu sala*klık bende de var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?