Annemin kopamadiği ailesi

nancy1 .!.:

Madem ailesine bu kadar bağımlı (bağlı demiyorum) neden evlenip yeni bir aile kurmuş acaba çok ilginç.

Genişletmek için tıkla...

FusRam .!.:

Yorumlarınıza az çok baktım. Çocukken yerinde ve haklı olarak serzenişte bulunuyormuşsunuz. Aynı düzen devam edin. Annenizde tabirinizi kullanacağım ama ergen davranışları çekiliyor diye had hudud bilmeden dilediğini yapıyor yani.. şuan yazarken aklıma geldi; anneniz kendi ailesinde hiç sevilmedi mi kendini kabul ettirmeye çalışıyor babanız boşvermiş ama yorulduğundan sanırım.

Annenizin bu davranışlarına özgüvensizliğinizi yormayın, sığınmayın bence özgüvenlisiniz ve içinizdeki potansiyeli görün lütfen

Allah yardımcınız olsun

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Ahhhh bu konuda o kadar doluyum ki , ananem anneme pek kıymet vermezdi aslında tüm kız çocuklarına karşı böyleydi, ogullarına tapardı, çocukken birçok konuda sizinle aynı şeyleri yaşadım, rahmetli annem ailesinecok düşkündü onlar ne hata yapsa gözü görmezdi, biz hakkımızı savunacak olsak ona bile izin vermezdi, kuzenim anneme saygısızlık etti diye mesafe koydum annem ise neden konuşmuyorum gidip gelmiyorum diye beni darladı psikolojik baskı uyguladı velhasıl asla değişmezler, annem iyi bir kadındı ama ailesine bağımlılığı psikolojimizi bozmuştu, annem o kadar bağımlılıydı ki ailesinin gözünde ne kendisinin ne de bizim bir değerimiz vardı, çocukluğum ananemin ve annemin ailesinin zorbalıklari ile geçti, suanda ananem beni aradığında ( ananem iyice yaşlanınca ve ok değerli oğulları ve onların çocukları tarafından hayal kırıklığına uğrayınca yüzünü bize döndü)genelde pek açmıyorum teli açsam da kısa hal hatır sorup kapatıyorum, ben bu sorunla şu şekilde baş ettim, kurslara kaydoldum , üni okudum asla kendimi bu insanlara maruz bırakmadım, kendi hayatıma odaklandım, annemi de öyle kabul ettim ama kendimi de yıpratmadım, şimdi mesleğim var kendi hayatımı yaşıyorum herkesten uzakta , annelerimiz o kadar değersiz büyümüşler ki , annelerinden bir parça sevgi görebilmek için kendi evlatlarından vazgeçecek duruma gelmişler, benim annem biz uzağa başka ile taşınınca ilk yıllar olmasa da sonradan düzelmisti biraz ama ne fayda çocukluğum bende bir travma kaldı, asla insan sevemez oldum hep yanlız sakin bir hayatı tercih ettim , akrabalarım ile çok mecbur olmadıkça hep uzak durdum , sana tek tavsiyem dil dökmeyi bırak ve kendini kurtar...

Genişletmek için tıkla...

Cerez87 .!.:

Sizi çok iyi anladım. Genellikle evdeki sorunların baba ve babanın ailesine düşkünlüğü yüzünden çıkar annenin kök ailesine düşkünlüğü toplumda görülmez. Kendi ailemde bile tüm sorunların babamın babanneme düşkünlüğü yüzünden ailemizin huzursuz olduğunu düşünürdüm. Çünkü annem sürekli babamın babannemin neler neler yaptığını anlatır (belki amacı o değildi ama ) kötülerdi. Ben de sevmezdim babanneme anneme üzülürdüm. Ama geri çekilip baktığımda (çok sonra 2 3 sene öncs kafam bastı) annemde babamdan farklı değildi. Belki annem kendi ailesine daha düşkün bile olabilir.
Annem anneannemgile gittiğimizde bizi gözü görmez farklı havalaea girer aynı sizinki gibi bizi bir gömme hali vardı onların yanında.
Ama biz çok söyledik hala söyleriz. Sen şunları şunları yaptın bize böylr davrandım diye. Çok inatçıdır asla kabul etmez ama şunu da fark ettim söyleye söyleye davranışlarında değişiklik oldu. Bazen kendini sorguladı, bazen daha bizden taraf olabiliyor
Siz de sürekli yaptıklarını çat çat vurun kabul etmese de söyleyin ve düşüncenizden vazgeçmeyin.
Anneniz o tarafta sevilmediği için sürekli yaranmaya çalışıyor. Onlardan alkış almak için çabalıyor ne kadar onlara yaranırsa o kadar değersizliğinden kurtulacağını düşünüyor. Siz de anneannenizin teyzenizin annenize davrandığı gibi davranın. Ablanızla birlikte umursamayın ona bir şey anlatmayın. Yok sayın onu.


Diğer konuda kendi işinize odaklanın. İş tabiki bulacaksınız ve çalışacaksınız. İşin ilk günleri inanılmaz zor olacak ama öerak etmeyin 1 ay sonra geçicek dişinizi sıkın. O ilk bir ay içinde annennizin haklı olduğunu falan asla düşünmeyin herkeste olan bir şey. Ben doğry düzgün konuşamıyordum bile işin ilk günleri :))

Genişletmek için tıkla...

birderdimvars .!.:

merhaba herkese ben 25 yaşima girecek üni ogrencisi biriyim. Çok uzun olursa özür dilerim içimi de dökmek istedim bir yandan.
Benim derdim annemle. Annem kök ailesine aşırı duskun birisi. Ben cocuklugumda da böyleydi. O yüzden onun ailesini hiç sevmiyorum. Çünkü kendi ailesini kayırmak için sürekli babamla kavga halindeydi. Evimizin huzurunu onlar bozuyor diye düşünürdüm. Keza bence onlar da bozuyorlardi. Anneannemgil çok arsız insanlar. Belli bir kötülükleri yok ama çat kapı gelirler mesela planımız programımız varken, planımız olduğunu söylersek ananem küser gider,annem günlerce ağlar bize küser. Ananeniz size hakaret mi etti neden ona böyle kötü davranıyorsunuz gibi cümleler kurar.. Teyzem bizi hiç bir yere cagirmaz mesela ama biz onu cagirmadigimiz için suçluyuz, o cagirmasin siz cagirin diyor annem mesela... Annemin kuzenleri var,dayısının kızları, o kadar tehlikeli kişiler ki, iftira bile attıkları oldu adamın birisine. Mesela diyor ki annem neden onlarla goruşmuyorsunuz, benim ailemi fakir diye mi begenmiyorsunuz(???) Ablamla anlatmaya çalışıyoruz "bize uygun insanlar değiller,tehlikeliler" diyoruz, ama yok. Sizi ilgilendirmez başkasına yaptıkları, siz insandan kaçıyorsunuz, psikolojiniz bozuk tarzı şeyler söylüyor anca.

Ve daha kötüsü benim kendime olan güvenim tamamen tükenmek üzere. Birisine iftira atan 20 yaşındaki kuzenini bile benden üst görüyor. Akıllı diyor kıza inanabiliyor musunuz, ama ben insanlardan kaçan psikolojisi bozuk, mesleğim olunca bile iletişim kuramadigim için mesleğimi devam ettiremeyecegini düşündüğü cocuguyum.
Annem yüzünden kendime olan güvenim de tamamen bitti. Hayatımın bazı noktalarından zevk alamıyorum. Kendime güvenim yok gerçekten de mesleğimi elime aldığımda acaba yapabilecek miyim?

Bugün yine tartiştik annemle. Yarın okul için başka şehire gideceğim ve eve kimseyi kabul etmemesini dün söylemiştim. Çünkü valiz hazırlıyorum,banyoya giriyorum, babamla oturup yalnız başimiza son gecemizde sohbet etmek istiyorum. Ama tutup yine ailesini cagirmis. Gelip dedi ki "gelmek istediler hayır diyemedim". Ama yalan söylüyor kendim duydum gelin diye zorluyordu telefonda. Dün söylemiştim istemediğimi, ama beni hiç onemsemeyip çağırıyor.

Tartışma çıktı dolayısıyla. Akşam yemeği bile yemedik biliyor musunuz? Gitmeden önce son akşam annemin yaptığı çok sevdiğim çorbadan istemiştim. Bu tartişma yüzünden akşam yemeği bile yemedim..
Beni ailemden ayiramazsiniz diye ağladı tüm aksam. Evi terketti. Ben aradım, eve gel babamı üzme dedim o şekilde geldi şimdi ergen gibi odasına çekildi.

Ve daha uzucu olansa kendimi suçlu hissetmem. Keşke diyorum gelselerdi seslenmeseydim. Babamla da son akşam muhabbet etmeyiverseydim. Huzurumu kaçırmaya değdi mi sanki. Öyle de edemedim böyle de. Karakterim küçüklükten beri bunlarla şekillenmiş durumda.
Ben sorun çıkartan cocugum, onlar sevgili anneanne,dede.
Halbuki anneannem ben su içiyorum da bardağı kirletiyorum diye bana demedigini bırakmayan bir kadın. Anneme bunu söylediğimde onu yaşadiginda 5 yaşindaydin diyor. Ama ben unutmuyorum. Teyzemin okul karnelerine baktım diye bana demedigini bırakmayan anneannemin hal hareketlerini unutmuyorum. Şimdi yaşlandilar susuyorlar, ama gençken ne olduklarını biliyorum. Annemin gözleri bunu görmüyor. Görse bile önemsemek istemiyor. onlar yaptılar siz büyüklük yapın saygı duyun da demiyor. onlar yaptilarsa haklılar siz onları sevmek zorundasınız diyor..

Genişletmek için tıkla...

Cedric1003 .!.:

Aynı annem hatta benimkisi daha fazla olabilir , annem hayır diyemeyen , ailesine bagimli bir kadin . Size bir örnek vereyim ;
Yıllar önce üniversite sınavına gireceğim bizim zamanımızda tek sınav . Halası , kuzeni , anneannem bize gelecek kalmaya dedim ki anne cumartesi değil pazar gelsinler sınavdan sonra ve cumartesi günü bütün akrabaları gece bizde kaldı sınav gecemde evde 10 kişiyiz .

Sonra aradan yıllar yıllar geçti annem bir hafta sonu bu halasına gitmek için aradı dede ki kızım torunlarım gelecek müsait değiliz ohh dedim iyi oldu sana yıllar önce bana bunu yapmıştın .
Anlatılacak o kadar çok örnek var ki yaş ilerledikçe biraz değişecek ama o da sizin işinize yaramayacak .
Ahu kardeşim eski günler aklıma geldi nasıl uzuldum.

Genişletmek için tıkla...

birderdimvars .!.:

Annemin kendi ailesi de ona pek sevgi gostermemiş doğru söylüyorsunuz. Hatta şuan bile sevdiklerini düşünmüyorum. Teyzem çok ilgisiz ananemgile karşı,birlikte yaşamalarina rağmen hastaneye bile götürmez onları. Annem götürür. Ananem de anneme düştüğü için seviyormuş gibi davranıyor bence. Çunku teyzem ve annem en ufak bir fikir ayriliğina düşsün ölümüne teyzemi savunur.

Özgüven için dediğiniz şeyler için teşekkür ederim. Gerçekten içimi ısıttı söyledikleriniz. Birilerinden bunu duymak benim için çok zor.

Genişletmek için tıkla...

elifselendemir .!.:

Benim annem de böyledir . Kendi ailesi çok iyi baba tarafım kötü gibi küçüklükten beri hep alttan alttan işlemeye çalıştı bizi. Küçükken bir şeyden iki tane varsa hemen teyzemlere götürürdü. En sevdiğim oyuncaklar kıyafetleri hep kuzenlerimde görürdüm küçükken bile onlara vermesin diye eşyalarımı saklamaya çalışırdım fark eder küserdi. Her şeye küserdi çok yorucuydu. Hep teyzemlere birşeyler alırdık para verrirdik ama baba tarafıma bişey hediye edileceği zaman onlar ne veriyor ki bilmem ne hemen somurturdu. Teyzemler ne veriyor diyince onlar fakir derdi yada bize şeker verdi salça verdi halan ne veriyor derdi kimseye ihtiyacımız olmadığı halde. Küsmeleri beni benden alıyordu. Şimdi biraz düzeldi ama zaten ben geldim 32 yaşına iş nedeniyle uzakta yaşıyorum evden uzaklaşınca görmüyorsun bazı şeyleri ve bu nedenle aranız daha iyi olur .
Bu arada annem hiç çalışmadı ama hala teyzemlere el altından para verir babam bir kaç kez mesaj yakalamış ( yeğenlerine iban yolla teyzecğim falan yazdığı ) Normalde annem mesajları hep temizledi nedeni buymuş çok didikleme sende böyle alışmışlar çünkü sen uyardıkça kötü olan sen olursun.
Ben şimdi soruyorum neden küçüklüğüme dair bir elbisem oyuncağım yok diye ne bileyim öyle şeyler saklanır mı bilmiyordum diyor . Hepsini bizden gizli kuzenlerime verdi çünkü. Bu arada ben de senin gibi anne tarafımı sırf bu nedenlerden dolayı çok sevmiyorum yani çok düşkün değilim .halbu ki bize karşı iyidirler teyzelerim beni sever ama annem onları çok sevdiği için inat gibi oldu

Genişletmek için tıkla...

birderdimvars .!.:

merhaba herkese ben 25 yaşima girecek üni ogrencisi biriyim. Çok uzun olursa özür dilerim içimi de dökmek istedim bir yandan.
Benim derdim annemle. Annem kök ailesine aşırı duskun birisi. Ben cocuklugumda da böyleydi. O yüzden onun ailesini hiç sevmiyorum. Çünkü kendi ailesini kayırmak için sürekli babamla kavga halindeydi. Evimizin huzurunu onlar bozuyor diye düşünürdüm. Keza bence onlar da bozuyorlardi. Anneannemgil çok arsız insanlar. Belli bir kötülükleri yok ama çat kapı gelirler mesela planımız programımız varken, planımız olduğunu söylersek ananem küser gider,annem günlerce ağlar bize küser. Ananeniz size hakaret mi etti neden ona böyle kötü davranıyorsunuz gibi cümleler kurar.. Teyzem bizi hiç bir yere cagirmaz mesela ama biz onu cagirmadigimiz için suçluyuz, o cagirmasin siz cagirin diyor annem mesela... Annemin kuzenleri var,dayısının kızları, o kadar tehlikeli kişiler ki, iftira bile attıkları oldu adamın birisine. Mesela diyor ki annem neden onlarla goruşmuyorsunuz, benim ailemi fakir diye mi begenmiyorsunuz(???) Ablamla anlatmaya çalışıyoruz "bize uygun insanlar değiller,tehlikeliler" diyoruz, ama yok. Sizi ilgilendirmez başkasına yaptıkları, siz insandan kaçıyorsunuz, psikolojiniz bozuk tarzı şeyler söylüyor anca.

Ve daha kötüsü benim kendime olan güvenim tamamen tükenmek üzere. Birisine iftira atan 20 yaşındaki kuzenini bile benden üst görüyor. Akıllı diyor kıza inanabiliyor musunuz, ama ben insanlardan kaçan psikolojisi bozuk, mesleğim olunca bile iletişim kuramadigim için mesleğimi devam ettiremeyecegini düşündüğü cocuguyum.
Annem yüzünden kendime olan güvenim de tamamen bitti. Hayatımın bazı noktalarından zevk alamıyorum. Kendime güvenim yok gerçekten de mesleğimi elime aldığımda acaba yapabilecek miyim?

Bugün yine tartiştik annemle. Yarın okul için başka şehire gideceğim ve eve kimseyi kabul etmemesini dün söylemiştim. Çünkü valiz hazırlıyorum,banyoya giriyorum, babamla oturup yalnız başimiza son gecemizde sohbet etmek istiyorum. Ama tutup yine ailesini cagirmis. Gelip dedi ki "gelmek istediler hayır diyemedim". Ama yalan söylüyor kendim duydum gelin diye zorluyordu telefonda. Dün söylemiştim istemediğimi, ama beni hiç onemsemeyip çağırıyor.

Tartışma çıktı dolayısıyla. Akşam yemeği bile yemedik biliyor musunuz? Gitmeden önce son akşam annemin yaptığı çok sevdiğim çorbadan istemiştim. Bu tartişma yüzünden akşam yemeği bile yemedim..
Beni ailemden ayiramazsiniz diye ağladı tüm aksam. Evi terketti. Ben aradım, eve gel babamı üzme dedim o şekilde geldi şimdi ergen gibi odasına çekildi.

Ve daha uzucu olansa kendimi suçlu hissetmem. Keşke diyorum gelselerdi seslenmeseydim. Babamla da son akşam muhabbet etmeyiverseydim. Huzurumu kaçırmaya değdi mi sanki. Öyle de edemedim böyle de. Karakterim küçüklükten beri bunlarla şekillenmiş durumda.
Ben sorun çıkartan cocugum, onlar sevgili anneanne,dede.
Halbuki anneannem ben su içiyorum da bardağı kirletiyorum diye bana demedigini bırakmayan bir kadın. Anneme bunu söylediğimde onu yaşadiginda 5 yaşindaydin diyor. Ama ben unutmuyorum. Teyzemin okul karnelerine baktım diye bana demedigini bırakmayan anneannemin hal hareketlerini unutmuyorum. Şimdi yaşlandilar susuyorlar, ama gençken ne olduklarını biliyorum. Annemin gözleri bunu görmüyor. Görse bile önemsemek istemiyor. onlar yaptılar siz büyüklük yapın saygı duyun da demiyor. onlar yaptilarsa haklılar siz onları sevmek zorundasınız diyor..

Genişletmek için tıkla...

birderdimvars .!.:

Kesinlikle duygularıma tercüman olmuşsunuz. O kadar ihmal edildik ki artık onları sevemiyoruz. Mesela bana dese ki "Evet ananengil habersiz çat kapı geliyorlar,ama bir şey diyemiyorum uzulurler diye çok yaşlilar, çok alinganlar huzurum bozuluyor" dese yemin ediyorum yine anlamaya çalışırdım. Ama annem hep bizi suçladı. "Onlar çat kapı gelirler siz susacaksiniz,planınız varsa söylemeyeceksiniz onlar küsüp giderler, sen olsan küsmez misin" vs diyor.
Ben olsam neden küseceğim diyorum, torunum plan yapmis habersiz gitmişim evlerine, planımiz var dediler diye küser miyim ben ruh hastası mıyım diyorum. Cevap vermiyor, algilayamiyor sanırım ya gerçekten çözemiyorum.
Şimdi üni okudugum şehire doğru yola çıktık bi yalandan sarıldı bitti.
Allah korusun ikimizden birisine bir şey olsa küs öleceğiz.

Genişletmek için tıkla...

birderdimvars .!.:

Aslinda rolleri değiştik sanırım. Onun beni koruyacagi yere ben onu korumak zorunda kalıyorum..
Ama annem beni hiç bir yerde korumaz zaten, bu yüzden özgüvenim çok düşük.
En ufagi küçükken 6-7 yaşlarindayken kuaförde saçımı kestirmiştim ve çocuk aklıyla çok çirkin oldu beğenmedim hiç demiştim, kuaför kız da tepkilendi bi bana büyük insanmişim gibi "Git başka yerde yaptır o zaman saygısız vs" saymaya basladi. Baktım annem de sayıyor bana kuaför kızla. Böyle bir cocuklugum geçti maalesef.
Şimdi de ozguvenim dusuk olduğu icin beni eleştiriyor annem.. Seninle yaşıt kızlar olgun diyor. Olgun olamadım ki yaşimi bile 25 değil 13 gibi falan hissediyorum toplulukta azarlanmaktan.

Genişletmek için tıkla...

Cedric1003 .!.:

Aynı annem hatta benimkisi daha fazla olabilir , annem hayır diyemeyen , ailesine bagimli bir kadin . Size bir örnek vereyim ;
Yıllar önce üniversite sınavına gireceğim bizim zamanımızda tek sınav . Halası , kuzeni , anneannem bize gelecek kalmaya dedim ki anne cumartesi değil pazar gelsinler sınavdan sonra ve cumartesi günü bütün akrabaları gece bizde kaldı sınav gecemde evde 10 kişiyiz .

Sonra aradan yıllar yıllar geçti annem bir hafta sonu bu halasına gitmek için aradı dede ki kızım torunlarım gelecek müsait değiliz ohh dedim iyi oldu sana yıllar önce bana bunu yapmıştın .
Anlatılacak o kadar çok örnek var ki yaş ilerledikçe biraz değişecek ama o da sizin işinize yaramayacak .
Ahu kardeşim eski günler aklıma geldi nasıl uzuldum.

Genişletmek için tıkla...

xiomi .!.:

Acaba bu konuyu ben mi açtım

Genişletmek için tıkla...

birderdimvars .!.:

Herkesin ailesi mi böyle acaba. Ben daha çok erkekler kök ailesine duşkundur diye düşünüyordum ama kadınların sayısı da azımsanamayacak kadar coklukta anladığım kadarıyla.

Genişletmek için tıkla...

xiomi .!.:

Kesinlikle yardim alın ben de bir seyleri psikologla fark ettim ona kadar normal zannediyordum ikili iliskilerinizde cok zarar görürsünuz.Annem beni domuz kaynanama görümceme karsi bile korumadı aldatidigim zaman bile simdi anneannen ne der, dedi.Ben de cok zor kazandim guvenimi anne tarafından 2. Plana atilan kisi olmak cok zor.Cunku ilk degerliligimizi orada hissediyoruz.Tum hayatım boyunca ve hâlâ beni baskalrına tercih edecek potansiyelde adam seciyorum.Biri beni el üstünde tutuyor agzima mı bakıyor asla cekici gelmiyor.Hala degistiremiyorum bunu

Genişletmek için tıkla...

birderdimvars .!.:

Biliyor musunuz evlensem benim annem de korumaz. Dışarıdaki insanlar çok daha önemli bizden.
Sizin hayatınıza eş mevzusu yüzünden bu şekilde etki etmiş bende de şu şekil etki ediyor. Acaba bu kişiyle evlendiğimde o da annem gibi yapar çocuklarımı 2.plana mı atar korkusu yaşiyorum surekli.

Genişletmek için tıkla...

xiomi .!.:

Degisiyorlar mı gercekten bacım benimki 60 yaşında

Genişletmek için tıkla...