- 26 Eylül 2010
- 2.630
- 1.191
- 123
- 42
anlat anlat bitmez inanın ki, ben yeni doğum yaptım doğumumdan beri annem çocuğa da bakmamak içn 40 takla attı oyunlar çevirdi, zaten ben çok sosyal bir insan değilim öyle ne bir arkadaşım vardır ne de bir eşim dostum komşumla da biraz samimiydim annem biraz kötü davranınca tek kalan komşumda kaçtı gitti tekrar da kadına iyi davranamıyorum soğuk biriyim, hayatımda hep ezilerek ezik büzük yetiştirildim kendimi sevmem beğenmem, ne konuşsam doğru bulmam hep elestırılmeye alışığım, kendime güvenmeye çalışa çalışa geldik bu günlere, ailem beni sevmez hep iter kakar salak kızım aptal kızım saftirik kızım gerizekalı kızım diye diye, okulumu okudum işimde çalıştım aslında güçlü olmaya çalışan herkes gibi biriyim belki de. şu ara en zayıf dönemimdeyim belki yine, neyse konuya gireyim artık,
ne annem ne kv ne tanıdıklarım falan çocugumdan sonra öyle gelip yavrum sana bi yemek yapalım bi yardım edelim çocuguna bakalım dediler hep derler de sözde isteyınce çil yavrusu gibi kaçıyorlar, iki üç ayda bir oturmaya gelırler benım aılem de oturmaya gelır hem de sıkca gelıp fitne fücür sokar gıder gunde 2 saat geluırler mısafır gıbı , ne bır yemegımı yapar ne evımı temızlemeye yardımcı olur derken cocugum büyüyor, sımdı de mesela gelıyor dıyor kı teyzenle bulusucaz cagarıcaklar bızı, evel gun gıtmısler benden saklamaya calısıyorlar, ve dıyor ki hep evdeyım cok sıkılıyorum, babam da hasta ona bakıyor annem sözde, ama ne zaman arasam hep arkadasında ama gızlemeye çalışıyor ,bu hafta cocugu eşime bırakıp iki arada bır derede doktora gıttım kontrole, o arada çarşıda annemı gördum arkadasıyla uzaktan görüp üzüldüm halime bana kırk yalan atıp iyiliği dokunacak ya aman dokunmasın kaçar hep ancak arar sorar msj atar dedıkodu yapmaya dert yanmaya bayılır.
şöyle çelik gibi kalbım olsun ıstıyorum ki hıc etkılenmeyeyım ama bunlarla süreklı sarsılıp aglıyorum neden bazılarının fedakar annelerı olurken benımkı benle sadece dalga gecmeye ezmeye gelır ki , evlenesıye kadar da hep çalıştım hep onların borclarını ödedım evlenınce kesıldı mecburen, sımdı cocugum olunca daha ıhtıyaclı duruma gectım ama ne sevgı ne ılgı ne maddı bır yardımları zaten yok. bu kadar mı gaddar olmak zorundalar ben hep saf hep ınanıyorum hep ay dıyorum annem dısarı cıkamıyor cocugum olana kadar her hafta sonu onu arabayla alıp gezdırırdım guzellık salonlarına havuzlara saunalara hamamlara eglenmeye sınemalara genc kız arkadasım gıbı gıderdık ama yaslı kadın zaten cok genclık yasayamamıs (50yaşında bu arada) ben gezdıreyım dıye genc kızken de pek arkadasım yok hep onla gezerdım, zaten arkadaslarımı kötuleyıp gerekırse kötu davranıp benı evden salmayıp da küstürürdü oyle oyle yapa yalnız kaldım , onlar bana sırtını dönünceye kadar farkına bıle varmadım yalnızlığımı, sımdı cocugum olunca bize pislık gıbı davranıyorlar hıç bır yere gıdemeyız ıkımız cıkamayız gıbı, onun hep arkadasları vardır da hep yok der görusur de aman yıne görüştüm mecburen falan der wallaha bır düşünce oluşturuyorum kafamda ta ki onun yeni bir yere gıdıp benden sakladıgını duyana kadar ki bu da bir iki günü veya haftayı gecmıyor.
bu sıtede annesınden darbe yıyen cok kişiyı göruyor okuyorum ama yıne de destek olamıyor sankı, sanki benım annem farklı olmalı benı sevmelıymiş gıbı.
allah dert vermesin hamdolsun tabiki saglıklıyım yuvam var hep bunları düşünüp bu konuyu itmeye çalışıyorum ama bazen içimde patlamalar yaratıyor bu kalbim acıyor.
ne annem ne kv ne tanıdıklarım falan çocugumdan sonra öyle gelip yavrum sana bi yemek yapalım bi yardım edelim çocuguna bakalım dediler hep derler de sözde isteyınce çil yavrusu gibi kaçıyorlar, iki üç ayda bir oturmaya gelırler benım aılem de oturmaya gelır hem de sıkca gelıp fitne fücür sokar gıder gunde 2 saat geluırler mısafır gıbı , ne bır yemegımı yapar ne evımı temızlemeye yardımcı olur derken cocugum büyüyor, sımdı de mesela gelıyor dıyor kı teyzenle bulusucaz cagarıcaklar bızı, evel gun gıtmısler benden saklamaya calısıyorlar, ve dıyor ki hep evdeyım cok sıkılıyorum, babam da hasta ona bakıyor annem sözde, ama ne zaman arasam hep arkadasında ama gızlemeye çalışıyor ,bu hafta cocugu eşime bırakıp iki arada bır derede doktora gıttım kontrole, o arada çarşıda annemı gördum arkadasıyla uzaktan görüp üzüldüm halime bana kırk yalan atıp iyiliği dokunacak ya aman dokunmasın kaçar hep ancak arar sorar msj atar dedıkodu yapmaya dert yanmaya bayılır.
şöyle çelik gibi kalbım olsun ıstıyorum ki hıc etkılenmeyeyım ama bunlarla süreklı sarsılıp aglıyorum neden bazılarının fedakar annelerı olurken benımkı benle sadece dalga gecmeye ezmeye gelır ki , evlenesıye kadar da hep çalıştım hep onların borclarını ödedım evlenınce kesıldı mecburen, sımdı cocugum olunca daha ıhtıyaclı duruma gectım ama ne sevgı ne ılgı ne maddı bır yardımları zaten yok. bu kadar mı gaddar olmak zorundalar ben hep saf hep ınanıyorum hep ay dıyorum annem dısarı cıkamıyor cocugum olana kadar her hafta sonu onu arabayla alıp gezdırırdım guzellık salonlarına havuzlara saunalara hamamlara eglenmeye sınemalara genc kız arkadasım gıbı gıderdık ama yaslı kadın zaten cok genclık yasayamamıs (50yaşında bu arada) ben gezdıreyım dıye genc kızken de pek arkadasım yok hep onla gezerdım, zaten arkadaslarımı kötuleyıp gerekırse kötu davranıp benı evden salmayıp da küstürürdü oyle oyle yapa yalnız kaldım , onlar bana sırtını dönünceye kadar farkına bıle varmadım yalnızlığımı, sımdı cocugum olunca bize pislık gıbı davranıyorlar hıç bır yere gıdemeyız ıkımız cıkamayız gıbı, onun hep arkadasları vardır da hep yok der görusur de aman yıne görüştüm mecburen falan der wallaha bır düşünce oluşturuyorum kafamda ta ki onun yeni bir yere gıdıp benden sakladıgını duyana kadar ki bu da bir iki günü veya haftayı gecmıyor.
bu sıtede annesınden darbe yıyen cok kişiyı göruyor okuyorum ama yıne de destek olamıyor sankı, sanki benım annem farklı olmalı benı sevmelıymiş gıbı.
allah dert vermesin hamdolsun tabiki saglıklıyım yuvam var hep bunları düşünüp bu konuyu itmeye çalışıyorum ama bazen içimde patlamalar yaratıyor bu kalbim acıyor.