Ben 16 yasindayim. 11 yasimdan beri birini seviyodum. Onun da beni sevdigini saniyodum. Ilk askimdi. 3 ay once cikmaya baslamistik. Annem ogrenir ogrenmez karsi cikti. Benim iyiligimi istedi annecigim. Birak kizim dedi. Ondan sana hayir gelmez dedi. Isi gucu yok serserinin teki ugrasma seninle dalga geciyor o, gercekten sevdiginimi saniyorsun. Birak dedi. Hem sonunuz yok ayri ulkelerdesiniz o seni mi bekleyecek sonunda senin canin yanacak cok gec olmadan sozumu dinle yoksa cok uzulursun dedi. Senden 6 yas buyuk kandirmasi da kolay nasil olsa bi ugrasi yok sana sarmis, aldanma dedi. Olmaz dedim kendi kendime. Onu yari yolda birakamam dedim. O beni seviyor annem neden inanmak istemiyor dedim. Anneme ayrildigimi soylesemde gizli gizli gorusmeye devam ettim. Ben ona bu kotulugu asla yapamayacagimi ayrilamayacagimi dusunurken o dun cok igrenc bi sekilde gercek yuzunu gostererek ayrilmak istedi. Utanmaz, msn de soyledi bana bir de ben arkadasiyim onun diyor. Bana 2 gun once mesaj atti senden ayrilmak istiyormus. Kendisi ortalarda yok diyor. Sen ara nerde oldugunu soylesin gidip alayim herkes onu ariyor dedi. Benim telefonlarimi acmiyo seninkini acar dedi. Umursamadim. Hoscakalsin soylersin kendisine, yolu acik olsun falan filan dedim. Onun da kendisi oldugunu tahmin ettim. Arkadasi falan degildi bence kendisiydi yuzu olmadigi icin yalan soyledi. Yine de dayanamadim soylediklerinin dogru olabilme ihtimaline karsi aradim. Gayet nesesi yerindeydi, ailesinin yanindaydi evet ayrilmak istiyodu sesi bile titremedi utanmazin. Ayrica neden bu arkadas yalanini uydurdu onu da anlayamadim. Nedenini sordum utancindan olsa gerek, sustu. Sadece "ben s......z 'in tekiyim tamam mi" dedi. Kendisini bu sekilde tanimlayan bir insandan ben ne bekleyebilirimki artik. Neyin nedenini ogrenmeme gerek varki? Gozum gercekten kor olmus o surekli yalan soylemis ben surekli aldanmisim, inanmisim. Annemin sozune geldim. Burdada konular acmistim bu konuyla ilgili ama olumsuz yorumlar alinca kizmistim yorum yapanlara meger ne kadar haklilarmis. Simdi ondan nefret ediyorum inanin unutmak icin elimden geleni yapiyorum. Simdi hedefim egitimimi tamamlamak, meslegimi elime almak, cok iyi yerlere gelmek ve bana layik, bana denk, durust, guvenilir biriyle evlenmek olacak. Korkuyorumda acikcasi. hayattan soguttu beni attigim adimdan korkar oldum. Ne kadar cok guvenmisim ben. Ondan iyisi yoktu sanki o kadar cok deger verdim yani. Cok pismanim. Annemin sozunden, buyuklerimin sozunden cikmicam artik. Bu da benim gibilere ders olsun. Kimseye guvenmeyin, haddinden fazla deger vermeyin, caninizdan cok sevmeyin sonra cok uzulursunuz cunku sizi aileniz kadar sevecek, deger verecek kimse yoktur. Onlarin soylediklerine kulak verin...Benim gibi hata yapip pismanliklarla odemeyin bedelini cunku aptal yerine konuldugunuzu kabullenmenin acisi gercekten cok agir........