Annemle aramda neler oluyor

Merhaba kızlar, ben ailenin tek kızıyım bu nedenle hep korunup kollanarak büyütüldüm, annemle ilişkimiz ergenlik dönemimde berbattı, ona güvenimi kaybetmiştim vs neyse artık büyüdüm bunları aştım, son yıllarda da aramızdan su sızmaz -yani genelde- hatta o herkese benim en yakın arkadaşım oldu kızım falan der. Neyse problem şu ki bazen annem ufacık bir anlaşmazlığımızda yüzüme demediğini bırakmıyor, çok kırıcı laflar ediyor ve kendisi normalde halim selim, merhametli biridir ancak karşısında ben olunca hiç hız kesmeden ağzına ne gelirse söylüyor bu da içimden çıkmıyor. Aramız iyiyken birdenbire nasıl bunları diyebilir demek ki içten içe benim hakkımda böyle düşünüyor sinirlenince kusuyor diye düşünüyorum. En ufağından birinde annem pahalı bir parfüm almıştı abim tutturdu bileğine sık bakayım kokusuna diye bende sıktım sonra annem koltukta uyuyormuş bende şaka olsun diye bileğimi burnuna yaklaştırdım, annem birden uyandı "ne yapmaya çalışıyorsun sen beni parfümden mi soğutmaya çalışıyorsun" diye çıkıştı, çok üzüldüm ama neyse dedim. Birinde biryere gitmeyi canımın istemediğini söyledim gayet makul birşekilde birden işte "sen nasıl bir kızsın gökten zembille inmiş beni bulmuşsun, pislik gibi birşeysin" dedi resmen şok oldum halbuki sadece arkadaşlarıyla toplanacağı bir yere gitmek istemediğimi söylemiştim. En sonuncu da bugün oldu iPhone5 istiyormuş ama sadece havası için, kendi telefonunda da sadece arama yapabiliyor ve mesaj atabiliyor ben de yok artık dedim birden atladı yine bu kız ne fena ne kötü çok haset diye yine kırdı geçirdi kalbimi O kadar kibar bir insan bana gelince nasıl böyle kaba oluyor anlamıyorum kaldı ki aramızda büyük bir anlaşmazlık olmamasına rağmen...Artık içinde yenemediği bir nefret olduğunu düşünüyorum bana karşı ve arada patlak verdiğini başka bir açıklama bulamıyorum, siz ne düşünüyorsunuz?

benim annemde böyle iyi olduğumuz zamanlar çok iyidir ama kötü olduğumuz zamanlar onu tanıyamıyorum biliyormusun herşeyi başıma kakar birşey anlatırım kinin nefretini kusarcasına söyler bumu yapacak bu mu olacak der beni ezer neler neler .. ama elden birşey gelmiyor işte demekki içlerinde olan birşey ki kızgınlıklarında bunları söyleyebiliyorlar.. her insan diyorum kızınca sinirlenir bazen öfkeyle kırar ama bu kadar da olmaz diyorum kendi kendime ben artık alıştım canım biliyormusun alıştım artık boşver diyorum kendi kendime sende öyle yap cünkü bu satten sonra ne o değişir ne de senin kırgınlıkların gecer

Annem bana sinirlenince 'gebersende kurtulsam' bile der.Yine anneniz o kadar kötü değilmiş..

Dışarıdan birisine kızdığında size çıkıştığı kadar rahat çıkışamaz.. İnsanların vereceği tepkiler şu bu pek çok sebebi var bunun..
Ama siz onun kızısınız. Daima onun yanındasınız. Gitmeyeceğinizi biliyor. Belli ki sizin ona karşılık vermeyeceğinizden de emin.
O yüzden ne dediğine dikkat etmiyor. Bir şekilde deşarj oluyor sanırım böylece..

Çok acı bişey haklısınız. Belki de söylediklerine en çok dikkat etmesi gerektiği kişisiniz. En çok merhametine ihtiyacı olan..
Ama istediğimiz gibi olmuyo işte...

Haklısın boşvermek gerekiyor, normalde insanların söylediklerini kolayca duymazdan gelebilirim ama karşımdaki annem. Sözleri sanki kalbime cam parçaları gibi saplanıyor ne kadar unuttum desemde orada kalıyorlar ve unutamıyorum. O umursamıyor halbuki aramız iyiyken kaç kez söyledim sinirlendiğinde özellikle bana karşı çok kırıcı oluyorsun söylediklerin içimden çıkmıyor diye. Abilerim bana birşey dese mesela ona şunu almışsınız vs diye -ki hep derler-annem hemen babama kızına nasıl aldıysan oğullarıma da al der ama ben dersem nankör ve haset olurum.

Normalde çok güçlü bir kişiliğim vardır annemin ise pasif edilgen. Bu nedenle ona cesaret veririm problemleri olduğunda bana çıkıştığında bari bana cevap verebilsin diyorum, bilerek susuyorum ama o kalbimi kırdığını hiç umursamıyor. Normalde hep der birinin kalbini kırmaktan çok korkarım, kırarsam benim kalbim daha çok kırılır diye ama bana gelince hiç umrunda olmuyor ben üzüldüğümle kalıyorum.

Geçenlerde hastanedeyim.
Böbrek yetmezliği şüphesi ile millet çevremde pervane...
Ağlamaklı haldeyim, sonucu bekliyorum.
Ve annemin şahane cümlesini aynen aktaracağım; 'tlfk karar verdim dövme yaptıracağım, çok şık duruyor değil mi?Nasıl da yakışır bana, güzelliğime güzellik katar' dedi.
Ben de 'anne elimin tersindesin, saçma sapan konuşma, şuradan bir çıkalım o zaman söyleyeceğim 55 yaşındaki kadında dövme nasıl duruyormuş' dedim.


Benim annemin bu huylarının sebebi, hem tek çocuk olup çok şımartılanlardan olması hem de beni ve ablamı genç yaşta kucağına alınca, hayatında istediklerini yapamamış, bir nevi bunların sorumlusu olarak görmesi.
Belki sizin de böyle bir durumunuz vardır, anneniz içten içe istediği hayatı yaşayamadığı, gençliğinin tadını çıkaramadığı için suçluyordur.
Çok fazla takılmanıza gerek yok bence, bu yaşa kadar değişmemişlerse bundan sonrası deveye hendek atlatmaktır.

Boşvermekten başka çare yok sanırım.. Atsan atılmaz satsan satılmaz..
İyi olunca değer pek bilinmez zaten.
Bizi ilk kırdıklarında öyle bir çıkışmalıydık ki üzülüp bir daha yapmamalılardı.
Ama susunca umursamıyosun mu sanıyolar. Yoksa kırıldığını anlıyolar da seni mi umursamıyolar emin olamıyosun işte böyle...

Anneniz bu konuda farklı bir boyut açmış, kabul :) Annem de 17 yaşında nişanlanmış 18de evlenmiş ama ben 3.çocuğuyum öncekilere böyle bir kırıcılık söz konusu değil ama onun yaşayamadığı hayatı ben yaşıyorum belki bundan kaynaklıdır. 20 yaşında üniversitede okuyorum, hayallerim var, babamın evinin konforundayım vs.

Yok Sakuraacım açık açık kaç kez dedim sinirlenince beni çok kırıyorsun haberin olsun nasıl öyle laflar edersin vs diye ben sana nazlanıyor olamaz mıyım demişti ne alakaysa :S

immortality .!.:

Anneniz bu konuda farklı bir boyut açmış, kabul :) Annem de 17 yaşında nişanlanmış 18de evlenmiş ama ben 3.çocuğuyum öncekilere böyle bir kırıcılık söz konusu değil ama onun yaşayamadığı hayatı ben yaşıyorum belki bundan kaynaklıdır. 20 yaşında üniversitede okuyorum, hayallerim var, babamın evinin konforundayım vs.

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle...
Benim de ablamla annem 'nazar değecek' şekilde iyi anlaşırlar, tırnağı kırılsa içi gider.
Ama benimle öyle değildir, daha mesafeli.
Çünkü fiziken neredeyse kopyasıyım, her gören anlar onun kızı olduğumu ve dediğiniz gibi istediği, özendiği hayatı yaşayan benim.

Evin küçüklerinde böyle sorunlar olabiliyor, çevremde de bu böyle.
Gençken küçükler kıymetli, büyüyünce büyükler.
Çünkü zaten bütün hayatlarını çocuklarına adamış oluyorlar, bir de orta yaşlara gelince hala sorumlu olunan, kendi ayaklarında üzerinde duramamış bir çocuk var ortada.
Bir daha göz kulak olmak, yeniden öğretmek ve yaşamak zor geliyor belkide.
Ben hiç mi hiç takılmıyorum, aynı zamanda susmuyorumda.
Siz de bunu deneyebilirsiniz, kırıldığınızı ifade edin ve bunun telafisini edene kadar mesafeli davranın derim.
Belki büyüdüğünüzü ve anneniz olsa dahi sizi incittiğini böylelikle anlayabilir.

Oda güzelmiş
Hoş bişey değil gerçekten ama beterin beteri var.
Anneniz alışkanllık haline getirmiş sanki..
İçten söylemiyodur eminim..
Birde ne güzel arkadaş gibiymişsiniz, kolay değil ama dert etmemeye çalışın..

Ben küsen biri değilimdir bunca lafının ardından hiçbir şey olmamış gibi davranırım ama her ne hikmetse o hava yapar bana. En üzüldüğüm konu ise benim onu çekemediğimi düşünmesi. Babam birinde hoşluk olsun diye aile bireylerine bir miktar para vermişti anneme tabi daha fazla verdi bugün bu tartışma sırasında zaten o zamanda bana çok para verince hanımefendinin hiç hoşuna gitmedi dedi. Tabi ben yine şoktayım Kardeşim atıldı ablam öyle birşey düşünmedi bile diye ama dinleyen kim (bu arada alakasız ama burada ifadeleri yapamıyorum konu yarım gibi oluyor ifadelere ihtiyacım var, nasıl olduğunu biliyor musunuz?)