Benim de esimden baska kimsem yok,esimin memleketinde degil kendi memleketimde oturuyoruz bunu bilmesine ragmen esimle huzurum kavga etmem mutlu olmam ayrilip bosanmam hic onemli degil onun icin.varsa yoksa oglu.2oglum var benim,kardesimin 2kizi.gecende diyorki baskalarina kiz cocugu baska oluyormus dogumgunlerinden falan cok anliyorlarmis.baskalarinin dediklerini bana getiriyor..oysaki ben kiz evladiyim ve benim kiymetimi hic bilmediler.dune kadar oglan baska derdi.simdi ise oglunun gonlunu yapmak icin..gercekten is cigrigindan cikmaya basladi.benim cocugum olmasaydi cocugu olmuyor diye aglardi.gerci aglamazdi zannediyorum umrunda olmazdi.bizim durum da cok farkli,maddi durumlari iyi oldugu icin ev alirken babam yardim etti, ben calisiyorum ama..belki de bunlar herseyi ona yapabilirim para veriyorum durumuna getirdi ama eskiden beri boyle iste.gecen koca yazi hamile evde gecirdim yanima ugramadi oglundan korktugu icin.yazlikta gecirdiler yazi benim evime cok yakin.babamla iki dk. ugrasa ayakustu kacar gibi giderlerdi.eskiden de bir kiyafet alsam sakinmaz 2tane alirdi.ama beni ezer ablalariyla buyuk kuzenlerimle bir olur benimle dalga gecer onlarin yaninda azarlardi.hep aglardim.hep kederliydim.hep kendimi eksik gorurdum.insan icine cikmaz istemezdim.zamanla kendimden utanir hale geldim.berbat bir ergenlik gecirdim.ama butun guc babamdan geliyordu.ogluna hayran bir baba.kardesimi universiteye yerlestirmeye goturdugumuzde babam durup "ablanla idare edicez iste "demisti o da ne diyosun sen demek yerine gulmustu aklimdan cikmayan cok sahne var.
Son düzenleme:
