Merhaba kızlar herkesin bayramını kutlarım.
Derdim annem. Annemle oldum olası çok anlaşamayız zaten. Her zaman oğlancı olmuştur, oğlunu benden üstün tutmuştur. Kardeşler arasında ben en büyükleriyim. Küçüklüğümden beri üvey evlat muamelesi görürüm. Bu hala da böyledir. Yaptığım tüm iyi şeyleri üzerine almaya bayılır. Benim yaptığım güzel olan herşeyi insanlara kendi yapmış gibi anlatır. Acillik olurum arkadaşıyla dışarıda sigara içer, sohbet eder... Anne gibi değildir yani.
Eşim bile söyler seni evladı gibi görmüyor diye. Bundan dolayı kalbim hiç bir zaman anneme karşı doğrulmadı. Hiçbir zaman sevecen yaklaşamadım ona.
Yine de her işine ben koşarım. Erkek kardeşim yurt dışında yaşıyor zaten, kızkardeşimse ergenliği çok ağır geçen bir çocuk. Anneme çok nadir yardım eder. Yardım dediysem odasını toplamasından bahsediyorum.
Bugün çok basit bir meseleden dolayı beni görüşmediğimiz halama benzetti. Halam ki abisi onunla görüşmezken, yanında biz varken, abisiyle barışıp evimize gelip anneme saldıran, annemle babamın boşanma sürecinde mahkemede annem ve benim aleyhimize yalancı şahitlik yapan, en son babam yaşadığı şehirde vefat ettiğinde oğlu yatak odasından 20.000 tl çalan fakat sesini çıkarmayan bir kadın.
Beni ona nasıl benzetir ya? Dilim sivriymiş.. Telefonumu şarja takmıştım baktım taktığım yerde yok. Telefonum nerede acaba dedim şarja taktım dedi. Şarja ben takmıştım zaten sen sadece yerini değiştirmişsin dedim. Tek dediğim bu. Ve sonuç o korkunç halama benzetilmek.
Hamileyim, kanamalı kistim var, fazla hareket etmemem gerekiyor. Annem elinden ameliyat oldu. Ben hala onun için uğraşıyorum, evini temizlemeye çalışıyorum, yemeğini yapmaya çalışıyorum. Yanında oluyorum. Eli böyle diye de değil her zaman her koşulda destek olmaya çalışıyorum.
Dün bayram ziyaretine gittik orada yurt dışına yerleşmekten konu açıldı, annem 'olmazsa boşanırsın seni de alır gider yerleşirim' diyor milletin içinde. Böyle bir şey olabilir mi?
Sinirlerime artık gerçekten hakim olamıyorum ve bugün malesef ağzımdan hiç istemediğim şeyler çıktı.
Biraz karışık ve uzun anlattım kusura bakmayın. Okuyan arkadaşlara teşekkür ederim. Ben ne yapabilirim bu konuda? En azından damarıma bastığında Sinirlerime nasıl hakim olabilirim? Bu konuda fikri olan var mı?
Derdim annem. Annemle oldum olası çok anlaşamayız zaten. Her zaman oğlancı olmuştur, oğlunu benden üstün tutmuştur. Kardeşler arasında ben en büyükleriyim. Küçüklüğümden beri üvey evlat muamelesi görürüm. Bu hala da böyledir. Yaptığım tüm iyi şeyleri üzerine almaya bayılır. Benim yaptığım güzel olan herşeyi insanlara kendi yapmış gibi anlatır. Acillik olurum arkadaşıyla dışarıda sigara içer, sohbet eder... Anne gibi değildir yani.
Eşim bile söyler seni evladı gibi görmüyor diye. Bundan dolayı kalbim hiç bir zaman anneme karşı doğrulmadı. Hiçbir zaman sevecen yaklaşamadım ona.
Yine de her işine ben koşarım. Erkek kardeşim yurt dışında yaşıyor zaten, kızkardeşimse ergenliği çok ağır geçen bir çocuk. Anneme çok nadir yardım eder. Yardım dediysem odasını toplamasından bahsediyorum.
Bugün çok basit bir meseleden dolayı beni görüşmediğimiz halama benzetti. Halam ki abisi onunla görüşmezken, yanında biz varken, abisiyle barışıp evimize gelip anneme saldıran, annemle babamın boşanma sürecinde mahkemede annem ve benim aleyhimize yalancı şahitlik yapan, en son babam yaşadığı şehirde vefat ettiğinde oğlu yatak odasından 20.000 tl çalan fakat sesini çıkarmayan bir kadın.
Beni ona nasıl benzetir ya? Dilim sivriymiş.. Telefonumu şarja takmıştım baktım taktığım yerde yok. Telefonum nerede acaba dedim şarja taktım dedi. Şarja ben takmıştım zaten sen sadece yerini değiştirmişsin dedim. Tek dediğim bu. Ve sonuç o korkunç halama benzetilmek.
Hamileyim, kanamalı kistim var, fazla hareket etmemem gerekiyor. Annem elinden ameliyat oldu. Ben hala onun için uğraşıyorum, evini temizlemeye çalışıyorum, yemeğini yapmaya çalışıyorum. Yanında oluyorum. Eli böyle diye de değil her zaman her koşulda destek olmaya çalışıyorum.
Dün bayram ziyaretine gittik orada yurt dışına yerleşmekten konu açıldı, annem 'olmazsa boşanırsın seni de alır gider yerleşirim' diyor milletin içinde. Böyle bir şey olabilir mi?
Sinirlerime artık gerçekten hakim olamıyorum ve bugün malesef ağzımdan hiç istemediğim şeyler çıktı.
Biraz karışık ve uzun anlattım kusura bakmayın. Okuyan arkadaşlara teşekkür ederim. Ben ne yapabilirim bu konuda? En azından damarıma bastığında Sinirlerime nasıl hakim olabilirim? Bu konuda fikri olan var mı?
Hatırlattım sesi çıkmıyor..
