Annemle sorun yaşıyorum fikirlerinizi almak istiyorum

sorunumu buraya yazıp yazmamak konusunda çok düşündüm küçüklüğümden beri annemle anlaşmıyorum önceden her hareketimi kötü eleştirirdi şimdilerde evde işlere yardım ediyorum o bir türlü memnun olmuyor hep ben kötü oluyorum yaptığım işler hiç görünmez üst katta kardeşim ve ailesi oturur bizde yemek yerler gelinle annemin araları çok iyi üstüne titrer gelin elini hiç bir işe sürmez odada ben yokmuşum gibi davranırlar sohbet ederler yani beni saymadıklarını düşünüyorum bense anneme yardım etmeme rağmen hiç yaranamam evde sofraya oturmuyorum diye bugun beni babam bana evden git dedi babam rahatsız hastane için onunla çok koşturdum ama onada yaranamıyorum hep annemi korur onun yanında olur sizce ben napmalıyım arkadaşlar bu sorunun içinde çıkamıyorum

sadece yardım değildir konu belki..
annen sohbet edecek,dertleşecek birine ihtiyaç duyuyodur..
hiç bahsettinmi annene bu halinizin seni üzdüğünden..

evet bahsettim ama küçüklükten beri oturupta benle hiç insan gibi konuşmazki ama başkalarına çok iyidir

işler ağır geliyor genelde mutfakta yardım ederim çünki kardeşimin ailesi ile birlikte bizde yemek yer annem yeğenime bakar ama bana şikayet eder işlere yetişemiyorum ders kötü ben olurum yani birde yaptıklarıma karşıda saygı duymaz sadece eleştirmeyi bilir

spaniard .!.:

benim de aynı.bir türlü memnun olmuyor.o memnun olmadıkça ben de işleri çok iyi yapmaya çalışıyorum ince eleyip sık dokuyorum yine de beğenmiyor.artık yoruldum biraz diyorum ''ne yaptın ki'' diyor.elalemin çocukları güzel gürünüyor,önüne 2 çay getirdi diye her işi yapıyor zannediyor.ben biraz yalnızlığı seven insanımdır akşam bir yere gitceklermiş haberim yoktu benim,ille gitceksin diyorlar babamla ikisi bana,gitmek istemedim diye terbiyesiz oldum,kızdılar sinirlendiler en sonunda gitmediler onlar da.ben yoruldum artık hiç muhatap olmuyorum.saçma sapan söylenip kendi aralarında sonra susuyorlar,üzülüyorum ama belli etmiyorum onlara tabi.nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum ben de.babam bana sen gibi 20 tane olsun eyvallah diyor başkalarına benim hakkımda yontulmamış kereste öküz diyor ben anlamadım hangisi doğru.birileriyle karşılaştıra karşılaştıra o kişilerden nefret etmişim yeni fark ettim.bir misafirliğe gittiğimde yemin ederim korkuyorum çocukları benden yüksek bir bölümü kazanmıştır da eve gidince aşağılanırım diye.belki de o yüzden gitmek istemiyorum öyle akşam gezmelerine.ben şahidim bir akrabam 8 senede okul bitirdi ama ne annesinden ne de babasından benim oğlum öküz sözünü duymamışımdır.yoruldum ya cidden yoruldum.içimi iyi dökmüşüm yalnız.
son olarak,yalnız değilsin bu konuda bir çözüm bulursan bana da haber ver.

Genişletmek için tıkla...

ah çözümü bilsem buraya yazmadım en iyisi meslek sahibi olmak ekonomik anlamda iyi yerlere gelmek şunu anladım ne kadar iyi bişeyler yapsanda ailen senin yaptığını görmez taktir etmezse ağzınla kuş tutsan yaranamıyorsun senin yaşadıklarınada üzüldüm umursamamak lazım galiba ama bazen sabrım taşıyor kızıyorum sonuç kavga oluyor

aynı sorunu bende çok uzun yıllar yaşadım aslında hala da yaşıyo sayılırım , Hacettepe diş hekimliğinde okuyorum, mutasıp da bi ailem var onlara göre fazla süslüyüm ama istedikleri gibi giyinmeye çalışıyorum yinede etek askılı vs giymiyorum akşam karanlığa kalmıyorum çok nadir zamanlar dışında, 5 vakit namazımı kılıyorum Kurana da başladım ama en ufak bişeyde Din düşmanı ilan ediyodu annem beni geçen sene boyunca kominist dedi, Kız hovardası diyo bana çok geziyorum diye gezmekten kastı da arkadaşlarımla kafelerde oturmak, insanlar yurt dışına gezmeye gidiyo ben 1.5 saat uzaklıktaki eskişehire gidemiyorum günübirlik örnek versem birini ya o kız kötü kız oluyo yada bizim gibi mutasıp bi ailenin kızıysa başka bi kılıf buluyo , ailenin parasını sürekli ben yiyiomuşum ayda babamdan aldığım 220 TL para kaldıki kıyafet alışverişimi bile kendi harçlığımdan yapıyorum ama yinede bencil oluyorum azıcık şikayetlensem nankör oluyorum bu seneye kadar hiç iletişiimim yoktu annemle bide babmdan kıskanır beni evin tek kızıyım haliyle babam çok üzerime titrer. (kumamsın sen benm dediği bile oldu annemin :S) bu sene biraz daha düzelir gibi olduk ama erkek arkadaşımı öğrendiği için şimdi de onun içişn surat yaoıyo bana, çok bunaldım intiharı bile düşündüm geçen hafta yapamayacağımı bile bile hatta artık hissizleştim bile ama bu durumun iyi olmadığını biliyorum umarım bişeyleri aşabiliriz derin yaralar almadan

insan en sevdiklerinden sınava çekiliyor okulda işte dışarda birisiyle sorun yaşasan o orda kalıyor bitiyor ama evde sorun yaşadığın anne baba kardeşi gibi olursa o sorunlar tekerür ediyor hiç düzelmiyor galiba bi sorun varsa ustune gitmemek bu saatten sonra anne baba değişmiyor değişmeyecek bende çok ağladım ölsem kurtulsam dedim zaman zaman, hatta kaçmayı düşünüyorsun hiç bişey yapamıyorsun yine kaos içinde yuvarlanıyorsun

çok haklısın insan arkadaşlarını hatta sevgiliisini bile görmezden gelebiliyo sorunlar olduğunda ama aileyle yaşanan şeyleri aşmak çok zor bu seneye kadar ayrı şehirlerdeydik o yüzden yaz tatili hariç kafam rahattı şimdi beraber ve tabi erkek arkadaşıma karşı çıkmasın ilerde diye alttan almak zorunda kalıyorum ama bazen canıma kıyıyo gibi yapsam da aklı başına mı gelse dediğim olmadı değil. bi kere sinir krizi geçirmiştim hastaneye kaldırdırlar çok üzüldü annem başımda ağladı, ne kadar kızgın olsamda dayanamadım üzülmesine ama tabi 2 güne geçti o üzülmeler filan

sevdiklerimiz tarafından sınava tabi tutuluyoruz sanki... sizi çok iyi anlıyorum böylesi çok kötü birşey...