Offf anne olayı benim için felaket, aslında annem çok iyi. Ama ayrı dünyaların insanlarıyız ve çocukluğumdan beri böyle. Babaannemle çok iyi anlaşırdık, annem kıskanırdı bana yaklaşacağına bana kötü davranır, hakaret eder, hep iş yaptırmak isterdi. Babaannemde tam tersi bana sevgi verirdi, annem hırçınlaştıkça ben de hırçınlaştım. 32 yaşıma geldim, annemle siyah- beyaz gibiyiz. Özür dilerim bana çok cahil geliyo ki cahil de olabilir kendini asla geliştirmiyo. Ben 10 sene ayrı yaşadım, okudum, çalıştım filan, çok lüks yerlerde de oldum, yemek yeme oturup kalkma herşey, eeee ortamım da öyle. Anne şöyle yap diyorum, sen sosyetesin ben yapamam diyor.
Kendisi çok fedakar bi insan, evlendim hamileliğim riskli bana hiç bir iş yaptırmıyor, ama onun yaptığı ne yemeği ne işi beğenmiyorum. Hergün kavga ediyoruz, bazen küsüyo, ben çok dikkatliyim, o çok dikkatsiz. Temizlik yapmayı bilmiyo bana göre.
Sabır diyorum, ama dayanamıyorum, bakımsız, görgü kuralı bilmez, dağınık ama uyarınca da ben kötü oluyorum. Ha ben de çok iyi değilim, çok eleştiririm ama ne yapayım. Offffff 6 aydır birlikteyiz, hiç dışarı çıkmıyorum, hamileliğimden dolayı, bi de annemin bu halleri en güzel günlerim burnumdan geldi....
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi