- 15 Nisan 2017
- 3.588
- 9.355
- 158
- Konu Sahibi strawberry_cake
- #1
İyi akşamlar hanımlar. Annemle ilgili daha öncede konu açmışlığım var ve yine beni içten içe sıkıntıya düşüren bir durum yaşıyorum.
Babam ve annem yakın zamanda kendilerine villa yaptırmaya başladılar. Şu an inşaat halinde. Güle güle tamamlansın sağlıkla sihhatle otursunlar içinde bunu yürekten temenni ediyorum ama bu kadarı geliyor içimden daha fazlası değil. Ailem çok fazla varlıklı iken beni en zor zamanlarımda görmezden gelirken yapmadiklari iyilekleri! toplum içinde başıma kakarken neler hissettiğimi hala unutmuş değilim çünkü. Mecbur değiller diyeceksiniz elbette değiller ama bunu başkalarinin yanindada mertçe söylemelerini bekliyorum ben. Beni hayat mücadelesinin içinde bir başıma bırakırken elalemin yanında biz şöyle iyi anneyiz böyle iyi babayiz demeleri hiç samimi değil.
Annem her firsatta darlıyor beni. Niye villayı sormuyorsun niye ilgilenmiyorsun. Banyonun fayanslarini şöyle yaptıralım, türk hamamı yaptiralım camları şöyle olsun, havuzu bilmem nasıl olsun. Sende gel beraber karar verelim falan. Ben çocuklarıma iyi bir gelecek sunmak, kaliteli bir hayat yaşatabilmek için afedersiniz bir tarafımı yirtarken annemin oturduğu yerde lay lay lom davranması sonra birde benimde o moda girmemi beklemesi inanılmaz derecede sinir ediyor beni bazen. Ve bunu hep yaptı.
Bilenler bilir ailem çok varlıklı insanlar. Ben ve eşim ise kendi yağında kavrulan insanlarız. Çocuklarımız için dişimizi tırnağımıza takip çalışıyoruz. Eşimle geçmişte maddi olarak zor süreçlerden geçtik ve dibi görene kadar ailelere hiç bir şey belli etmedik. Ne zamanki dibi gördük o zaman aileme sitem ettim (hayatımda ilk kez yaptığım birşeydi bu) ve annemden inanılmaz kırıcı bir karşılık aldım. Bu bahsettiğim dönemlerde biz borca girerek oğluma mama ve bez alırken onlar şu tatil yeri senin bu tatil yeri benim o kuyumcu senin bu kuyumcu benim gezip birde güle oynaya anlatiyorlardı. Annem pahalli pahalli mağazalardan aldığı kıyafetleri gösteriyordu sonrada dalga geçer gibi sanada alacaktım ama bedeninden emin olamadım falan diyordu. Bu tarz olayları kaç kere yaşadım hatırlamıyorum.
O dönem mecburiyetten kırık dökük bir lojmana tasindik. Burdada konusu var. İçi yaşanılacak gibi degildi. Ailemin ise bulundugumuz şehrin en lüks muhitinde 6/7 tane dairesi vardı kirada. Umurlarında olmadı. Üç maymunu oynayıp durdular. Ben ciddi bir şekilde karşılarina çıkınca mecbur hissedip ev almamıza yardımcı oldular. Sağolsunlar bunuda yapmayabilirlerdi ama yüzde 50 biz yüzde 50 onlar karşılamalarına rağmen bunuda fırsat bilip sağa sola biz kızımıza ev aldık diye duyurdular tamamen kendileri almış gibi lanse ettiler. Demem o ki çok fazla birikmiş şeyler var içimde.
Annem'e kızdığım nokta şu. Ben olsam kızımın gücününün asla yetmeyeceği şeyleri gözünün içine bu kadar sokmam. Hoş ben olsam tüm imkanlarımı çocuklarımla paylaşırım ama hadi bunu yapmıyorsunuz bari bu kadar duyarsız olmayın. Anneme çok gördüğümden değil ama böyle düşüncesiz davranması istemsizce sinir ediyor beni. Her ay gidip kuyumcudan 50/60 gramlık altın alışverişi yapıyor sonra gelip bak kendime set aldım, burma aldım, beşi bir yerde aldım deyip gösteriyor onun kadar hevleslenmemi bekliyor. Kendi annesinin ona aldığı altınları gösteriyor bak anneannen bana şu seti aldi bu bileziği aldı falan. Beni aptal yerine koyduğunu düşünerek kızıyorum ama sonra vicdan azabı çekerken buluyorum kendimi oda hevesini benimle paylaşmak istiyor demekki diyorum. Benmi kötü kalpliyim annemmi düşüncesiz karar veremiyorum bazen.
Babam ve annem yakın zamanda kendilerine villa yaptırmaya başladılar. Şu an inşaat halinde. Güle güle tamamlansın sağlıkla sihhatle otursunlar içinde bunu yürekten temenni ediyorum ama bu kadarı geliyor içimden daha fazlası değil. Ailem çok fazla varlıklı iken beni en zor zamanlarımda görmezden gelirken yapmadiklari iyilekleri! toplum içinde başıma kakarken neler hissettiğimi hala unutmuş değilim çünkü. Mecbur değiller diyeceksiniz elbette değiller ama bunu başkalarinin yanindada mertçe söylemelerini bekliyorum ben. Beni hayat mücadelesinin içinde bir başıma bırakırken elalemin yanında biz şöyle iyi anneyiz böyle iyi babayiz demeleri hiç samimi değil.
Annem her firsatta darlıyor beni. Niye villayı sormuyorsun niye ilgilenmiyorsun. Banyonun fayanslarini şöyle yaptıralım, türk hamamı yaptiralım camları şöyle olsun, havuzu bilmem nasıl olsun. Sende gel beraber karar verelim falan. Ben çocuklarıma iyi bir gelecek sunmak, kaliteli bir hayat yaşatabilmek için afedersiniz bir tarafımı yirtarken annemin oturduğu yerde lay lay lom davranması sonra birde benimde o moda girmemi beklemesi inanılmaz derecede sinir ediyor beni bazen. Ve bunu hep yaptı.
Bilenler bilir ailem çok varlıklı insanlar. Ben ve eşim ise kendi yağında kavrulan insanlarız. Çocuklarımız için dişimizi tırnağımıza takip çalışıyoruz. Eşimle geçmişte maddi olarak zor süreçlerden geçtik ve dibi görene kadar ailelere hiç bir şey belli etmedik. Ne zamanki dibi gördük o zaman aileme sitem ettim (hayatımda ilk kez yaptığım birşeydi bu) ve annemden inanılmaz kırıcı bir karşılık aldım. Bu bahsettiğim dönemlerde biz borca girerek oğluma mama ve bez alırken onlar şu tatil yeri senin bu tatil yeri benim o kuyumcu senin bu kuyumcu benim gezip birde güle oynaya anlatiyorlardı. Annem pahalli pahalli mağazalardan aldığı kıyafetleri gösteriyordu sonrada dalga geçer gibi sanada alacaktım ama bedeninden emin olamadım falan diyordu. Bu tarz olayları kaç kere yaşadım hatırlamıyorum.
O dönem mecburiyetten kırık dökük bir lojmana tasindik. Burdada konusu var. İçi yaşanılacak gibi degildi. Ailemin ise bulundugumuz şehrin en lüks muhitinde 6/7 tane dairesi vardı kirada. Umurlarında olmadı. Üç maymunu oynayıp durdular. Ben ciddi bir şekilde karşılarina çıkınca mecbur hissedip ev almamıza yardımcı oldular. Sağolsunlar bunuda yapmayabilirlerdi ama yüzde 50 biz yüzde 50 onlar karşılamalarına rağmen bunuda fırsat bilip sağa sola biz kızımıza ev aldık diye duyurdular tamamen kendileri almış gibi lanse ettiler. Demem o ki çok fazla birikmiş şeyler var içimde.
Annem'e kızdığım nokta şu. Ben olsam kızımın gücününün asla yetmeyeceği şeyleri gözünün içine bu kadar sokmam. Hoş ben olsam tüm imkanlarımı çocuklarımla paylaşırım ama hadi bunu yapmıyorsunuz bari bu kadar duyarsız olmayın. Anneme çok gördüğümden değil ama böyle düşüncesiz davranması istemsizce sinir ediyor beni. Her ay gidip kuyumcudan 50/60 gramlık altın alışverişi yapıyor sonra gelip bak kendime set aldım, burma aldım, beşi bir yerde aldım deyip gösteriyor onun kadar hevleslenmemi bekliyor. Kendi annesinin ona aldığı altınları gösteriyor bak anneannen bana şu seti aldi bu bileziği aldı falan. Beni aptal yerine koyduğunu düşünerek kızıyorum ama sonra vicdan azabı çekerken buluyorum kendimi oda hevesini benimle paylaşmak istiyor demekki diyorum. Benmi kötü kalpliyim annemmi düşüncesiz karar veremiyorum bazen.
