Merhaba,
Annemi kaybettim ve onsuz hayatta kalmaya yaşamaya çalışıyorum. Hayat bir şekilde devam etse de Annemsiz yarımım adeta. Her an bir yerlerden gelecek beni eskisi gibi saracak sanıyorum ama o gelmiyor. Kokusunun kaldığı eşyaları koklamaya kıyamıyorum. Bir ay sonra sözleniyorum ve Annem yok yanımda. Onsuz her şey öyle zor ki.. mutluluğumda hüznümde yanımda olan oydu ilk koştuğum onun kollarıydı, aradığım oydu. Şimdi yok. Mutluluğum yarım kalıyor acılarım dinmiyor. En mutlu olduğum zamanlarda çıkarıp eşyalarını koklayarak paylaşıyorum mutluluğumu, zor anımda yine kokusuna sarılıp derman arıyorum. Bu acıya nasıl dayanabilirim bilmesem de nefes alıyorum istemsizce. Sözüm olacak kınam düğünüm olacak bir ailem olacak annemin en büyük hayaliydi bunlar ve o burada olamayacak. Bu süreci nasıl atlatacağım bilemiyorum. Bir başkasına nasıl Anne diye sesleneceğim bilmiyorum. Yapamam bunu sanmıyorum. O kelime annemle çıktı hayatımdan.
Bir akıl verin istiyorum benimle ortak yaşanmışlıkları olan var mı? Naptınız nasıl dayandınız?