annesi babası boşananlar buraya gelsin lütfen yarıma ihtiyacım var...

L

lilimu

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
27 Temmuz 2008
384
221
123
ben bu başlıka annesi babası ayrılmış olan varsa aramızda onları davet ediyorum...çünkü ben boşandım ve çocugum babasız kaldı diye üzülüyorumşçok üzülüyorum...o babası bir çocuga sarıldıgında yüzünde bir acı beliriyor..henüz 5 yaşında..işe yaramaz bir babası var ama bunu anlamıyor.safça seviyor...
annesi babası ayrılmışlar varsa burda her yaş grubundan ne olur söyleyin kötü mü hissettiniz hep?kızdınız mı?annenize mi babanıza mı kızdınız?anneniz size yetebildi mi?ben mahvoluyorum kızımn önünde gene de yetemediğimi düşünüyorum bazen.çok mu acı çektiniz?ne zaman bitti acınız?babanızı görünce ne hissediyorsunuz?annenizin babanızın birlikte olmasını mı tercih ederdiniz?

ne yapayım ki kızım onun eksikliğini hissetmesin?
 
Merhaba canım... Benim de annemle babam ayrılmış ben 2 yaşındayken. Şu anda 29 yaşındayım. Küçükken duvarlara söylermişim babamı özledim diye Bizim ki de ipsiz sapsızın teki. Hala da öyle.Hayatımda 2-3 kez görüştüm. Sevemedim kan bile çekmedi sen düşün. Psikolojik açıdan hep bi savunma halindeyim. Okul zamanları dışında pek sıkıntı çekmedim. Annem 100 babaya bedel bi kadındır. Bizi ezdirmedi, kendi de hiç evlenmedi. Herşeyimizi yaptı, aldı, yaşattı. Çok şükür Allah başımızdan eksik etmesin. Bi ablam bi annem var. Şimdi üzülecektir tabi ki babaya en çok ihtiyacı olduğu dönem. Ama ilerde çok güçlü bi kadın olacak merak etme...
 
16 yaşindayim annemle babam ayrildiginda 7 yasindaydim suan zorunlu babamla kaliyorum ..
Anneme veya babama ayrilar diye hic bi zaman kizmadim kizinizin zarar gormesi daha dogrusu kendini babasiz hissetmesi sizinle alakali
Ona annelik yapip yeri gelince babalik,ablalik,kardeslikde yapabilmelisiniz .. kardesi yoksa bi kac seneye arkadaslarindan gorup bunun boslugunuda hisseder o bosluguda her sekikde siz doldurmalisiniz ben babamin boslugunu hic hissetmedim babasiyla sarilanlarada hic ozenmedim her zaman arkamda annem vardi o bana yetti .. zaten zamanla size cok daha fazla baglanicak
 


bizde durum biraz farklıydı

hiçbir çocuk annesinin babasının ayrılmasını istemez ama ben anneme baskı yapıyodum daha 13 yaşındayken

babamdan ne zaman boşancaksın daha ne yapmasını bekliyosun ayrılmak için diye....

olgun bilinçli bir cocuktum babamın annemi kandırmasına,kullanmasına gönlüm el vermiyodu

babam hep aynıydı ve değişmesi imkansızdı

annem hep küçük kardeşim için sabretti çünkü o hiçbirşeyin farkında degildi konusu açılınca hemen ağlamaya başlıyodu babam gitcekmi nerde kalcak niye onu atmak istiyosunuz diye bize kızıyodu

sizin dezavantajınızda çocugunuz küçük olması ama eminm bilinçlenince oda sizi anlayacak hiç bir kadın keyif için boşanmaz buna eminim

şimdi kardeşim annemden özür diliyo benim yüzümden ona katlanmışsın diye çünkü büyüdükçe babamızın nasıl bir insan oldugunun farkına vardı
 
Ben de 5 yaşındaydım. Eski konularımdan duygularımı okuyabilirsin.
Sadece şunu söylemek isterim; babası kötü biri olabilir hatta namussuz bile olabilir.
Ama, çocuğunuzun yanında babasıyla ilgili kötü konuşmayın. Babası ile kavga etmeyin.
Onun yanında mümkün olduğunca iyi olun. Önemli olan bu.
Benim annemle babam hep kanlı bıçaklıydı. Ben babamın anneme şiddet uyguladığını da gördüm boşandıktan sonra, annemin bir şekilde intihar ettiğini de.
Boşanma bir travma değildir. Sonrası önemlidir. Mesela annemle babamın,o kadın yüzünden ilk kavgalarını hatırlıyorum hala, ki 5 yaşındaydım yani. Annemin bağırmalarını, babamın oturma odasında yattığını,benim yatak odasında yattığımı , sonra bir gece yarısı annemin kalbinin rahatsızlanıp hastaneye kaldırıldığını... Bunların hepsini hatırlıyorum.
Mesela annem 2 sene babama göstermedi beni. ilk anaokulundaydım, sonra ilkokul 2.
O zamanları hatırlıyorum. Babam gizli gizli görmeye gelirdi beni, sonra o giderken çok ağlardım. Zordu...
Şimdi bile gözyaşlarımı tutamıyorum inan. İçimde sevgisizlik oluşturdu bunlar, sinir oluşturdu .
Çoğu zaman kendime zarar vermeye eğilimliyim mesela ve de kalbimde bir boşluk var sürekli. Geçmiyor.
Herkesin annesi babası boşanabilir ama önemli olan boşanmadan sonrası...

 
bizim kızımızın yanında hiç kavgamız olmadı desem yeridir.ama sürekli bir gerginlik ortamı vardı.kızım o yüzden hiç anlamıyor.babam niçin gelmiyor hayır o bu evde yaşıyor diye diretiyor.ne olacak bilmiyorum....ne yapsam da onu eksik bırakmasam diye kendimi yiyorum.
 
Merhabalar bn 21 yaşındayım annemle babm 16 yaşndaykn ayrldlar..bn herzamn annmn yanında oldum bzi hiç aç açıkta bırakmadı çok sukur...her zamn yetti elinden gelni yaptı abmle...ewet babasz olmak zor hele kız çocgu bnn eksiklğini daha çok yasyr... Ama sz onn yannda olursanz her zorlğu birlikte asabilicegnze inanyrm...suan herzamnkinden daha çok ilgiye ihtyacı var onn hep yannda oldgnuzu sewgnizi hissetmesne ihtyacı var.sizn bilinçli bir anne oldgnza inanyrm Allah yardımcınz olsn...
 
Ben 5 yaşındayken annemle babam boşanmaya karar vermişlerdi. Sebebi ise bende kalsın. Gerçekten büyük şoktu benim için. Ben babamın yanında kaldım onu seçtim çünkü.. Kızlar babalarına düşkün olur derler ya ondandır belkide.. Annem 3 saatlik uzağa gitti anneannemlere.. Hasretle özlüyordum annemi. Babamda gelip yarama basarcasına annemi kötüleyince ağlıyordum. Gerçekten burda önemli olan boşanma sonrası. Asla babasını kötülemeyin. yoksa ruhuna büyük yaralar açarsınız.. ve babasıyla görüşmesine izin verin babasıyla da kanlı bıçaklı olmayın arkadaş gibi olun.. sevgiler..
 
21 yaşındayım, 1 yaşındayken ayrılmış annemle babam.küçükken ara ara büyüdüğümde de ara ara görüştük.küçüklüğüme dair babamla ilgili hatırladığım şey arkadaşlarımın babamı sordukları benimde ağladığım..camdan gören komşumuz direkt annemi aramış rüzgar ı al sokaktan çocuklar ağlattı diye.o zamanlar üzülüyodum evet sana bütün samimiyetimle söylüyorum 'baba' kelimesini kullanmak istemiyordum, kitap okurken dahi o kelimeyi atlıyordum.çünkü benim babamda 'işe yaramaz baba'lardandı.
anneniz size yetebildi mi demişsiniz.annem bana öyle bir yettiki o benim candan ötem herkes annesi ni bir babasını bir sever, benim babam yok annemi iki severim öyle söyleyeyim.çünkü bilirim o kadar üzüntüden sonra benim için neler yaptığını..
annemin babamın kesinlikle birlikte olmasını tercih etmem etmedimde.annem boşandıysa vardır bi sebebi dedim şu an 21 yaşındayım ve akıl erdirebildiğim yaşta olduğum için babama da kızgın değilim,sadece şu var ne okula başlarken ne ilk okumamda ne ödül aldığımda ne mezuniyetlerimde eksikliğini hissetmedim fakat düğünümde çok büyük hissedicem ama yine de davetlim olmayacak, en özel günümü görmeyi hakkettiğini düşünmüyorum üzerine düşen sorumlulukların birini bile yerine getirmediği için..
siz eksikliğini nasıl giderebilirim diye düşünmeyin, öyle güzel annesinizki bunu düşünmeniz endişelenmeniz bile çok güzel..bi süre dolduramasanız bile aklı eren yaşlara geldiğinde herşey oturacaktır eminim..oda sizin mutluluğunuzu ister çünkü..iyi geceler
 
Ben 1 yasındayken annem ve babam ayrılmıslar...Suan 25 yasımdayım...Kucukken gercekten bazı seylerde eksık yasadım nasıl anlatsam bılmıyorum...Anlatamam sanırım o duygularımı...
Ben ınan 18 yasıma geldıgımde anladım o duyguyu hıc unutmuyorum...18. yas gunumdu evde dogum gunumu kutlamıstık annem bana surprız yapmıstı butun arkadaslarımı davet edıp sonra aksam oldu herkes gıttıkten sonra ben bulasıkları yıkamak ıcın mutfaga gecmıstım...Yagmur basladı ben elımdekı bardagı bıraktım camın onune gecıp hungur hungur aglaamaya basladım...Annem sesımı duydu geldı ıcerı gelme yalnız kalmak ıstıyorum dedım...Kendıme sordum butun soruları neden benım babam yok...Gercekten o gun anlamıstım onun yoklugunu acı bırsey suan ondan nefret edıyorumm...
Benım annem bıze baktı buyuttu yıllarca calıstı abım ablam ben 3 kardesız ve annem hıc bır zaman babamızı kotulemedı asla yapmadı bunu...Sızde kotulemeyın sakın gorusun hatta cocugunuz ıcın...Allah yardımcınız olsun...
 
22 yaşındayım kızınızın yaşlarındayken sadece babamın bizimle yaşamadığını algılaya biliyordum
bir resmimiz var kiii nasıl sokulmuşum babama
hiç bir zaman dolu dolu "baba" kelimesini kullanamadım... yaşamadım da o duyguyu
hiç bir zaman arkamda çınar gibi babam var gölgesi bile yeter diyemedimm yoktu çünkü
hiç kızmadım anneme babamada kızmadım binlerce kötülük yapmış anneme ve bana
kızmaktan çok kocaman bir boşluk var içimde "babam sağolsun" hiç bir zaman kapanmayacak
babamı görünce içimden sarılasım gelmiyor özlemiyorum onu merak etmiyorum
seviyorum mu onuda bilmiyorum ama kalbimde kocaman bir boşlukla yaşamaya mahkum etti beni
annemin babamla barışmasını hiç istemedim ben 17 yaşındayken böyle birşey söz konusu gibiydi sanki
kendim dedim istemiyorum diye... kızınızın size kızacağını düşünmüyorum
ama her zaman bir tarafı yarım kalacak
 
benimde anne babam ayrı küçükken bazen babamı özlerdim filan ama bydükçe herseyi öğrendim annem abna babamı hiç kötülemedi hp iy bi adam olarak anlattı babamlada grüştürdü ama bana hep bi terslik var gibi geliyodu annem babam için hep iy seyler anlatırken babam aksini ypıyordu ve annemi kötülüyordu büydüğümde 14-15 yşımda amcamın kızı ki amcasıyla küs ve annemi yngem die sevip sayan bi kişidir bana tüm gercekleri anlattı sok ile birlikde gözüm acıldı yapbozun eksik parcaları tamamlandı ve ben annemin beni koruyan bi melek oldğunu bi kez daha anladım işe yaramaz bi adamla rüzgar gibi ordan oraya savrlmaktansa annem ve sevdiklerimle mutlu bi hayat yasıyorz kızınız için cok iy oluyo emin olun byür büyümez anlşıycak bu sürecde zorlancaksınız ama işe yaraamaz bi adama ömür harcamakdan da iydir kmse keyif için boşanmaz sonucta Rabbim Kolaylık versin size dua etcem kızınızla mutlu olun :)
 
hepinize ayrı ayrı teşekkür etmek istiyorum ama alıntı yapmayı beceremedim şimdi özür dilerim.allah sizden razı olsun...dua ediyorum sizin için diyenler üzülme diyenler kolaylık dileyenler bana nasıl yardımcı oldugunuzu anlatamam...daha dün bile bana diyor ki ''şimdi ben sana bir soru sorucam sen bana (kafasını sallıyor) hı hı evet diyeceksin gülümseyerk'' diiyor.ve soru şu:babam dedem iyileşince gelecek ve bizimle yaşayacak değil mi?oysa onu kandırdı deden hasta ona bakıyorum dedi.ve dedesi de öldü bir iki hafta önce...hangiisini söylesem yalan desem...deden öldü desem baban da hiç artık bizimle yaşamayacak desem çocuk yıkılacak..
söyleyemiyorum....mahvoluyorum ne yapsam diye...allah hepiinizden razı olsun..inşallah yüzünüz çocuklarınızdan gülsün eşinizden gülsün...
 
Merhaba Lilimu;

Annem babam ben 6 yaşındayken ayrıldılar şuan 25 yaşındayım evliyim...

Babamla ilgili bebeklik çocukluk anılarına dair ufak tefek kesitler dışında aklımda hiç bişey yok.

Yaşayamadığım baba-kız ilişkisine hep özendim acı çektim yerini dolduramadım,

fakat ozamandan bu zamana annemi asla suçlamadım,çünkü bu ayrılık olması gerekiyormuş annemin

ve bizim sağlıklı mutlu bir hayat geçirebilmemiz için...

Annem hep yetmeye çalıştı,yeri geldi anne şefkatiyle yaklaştı yeri geldi baba olmaya çalıştı

Onuda yordu biliyorum bu ıkı sorumluluğu yüklenmek ama elbette annemde böyle hayal ederek evlenmemişti babamla.

Bu yaşıma kadar hep olgun davranmak düşünmek zorunda kaldım babasız büyüyen bir çocuk olarak.

Anneme destek olmak zorundaydım ki hayatı gögüsleyebilelim.

Babamla görüşüyorum hep görüştük zaten,annem hiç bir zaman babamı kötülemedi herseyi kendim görmemi istedi.

aynı yerde yaşamıyoruz babamla..

Sanırım 50 yaşına geldiğimde de aynı duyguları hissedicem baba kelimesini kullanmayı yazmayı bile özleyen

hala babalar gününde ağlayan,parkta sokakta alısveriş merkezlerinde baba kız gördüğü zaman içi sızlayan biriyim.

Sizede hayatta kolaylıklar diliyorum ve başarabileceğinize inanıyorum.

Bebeğiniz büyüdüğünde oda bizim gibi sizi anlayacak bundan emin olun sizi suclamayacak.

Babasız oluyor belki ama ANNESİZ ANNEMSİZ asla...

Allah yardımcınız olsun.
 
Benim annemle babam birbirlerine çok küçükken aşık olmuşlar. Annem daha 15 yaşındayken balkonda babamı askerden izine geldiğinde görüyor ve o ilk bakışmada herşey başlıyor. Annem ile babam komşu çocukları. Aslında aileler çok iyi anlaşırken ilişkileri ortaya çıkınca herkes küsmüş, kavga kıyamet başlamış. Babamı zorla başka bir kadınla evlendirmişler. Ama babam hala annemi istemeye devam etmiş. ( Bu arada 2 de çocukları oluyo babam ile o kadının ) Ananem ( Allah rahmet eylesin ) en sonunda annemi babama veriyor. ( Anneme her gün görücü gelirmiş ve aynı akşam nişan yapılırmış ama annem ille de babam diye diretirmiş ) Neyse.. Annemle babam dini nikahla evlenip ev açıyolar. Bu durumdan öbür kadında haberdar. O kadın babamın annemi sevdiğini bile bile geldi. ( O kadınada çok üzülüyorum ama o kadının ve çocuklarının bana ve anneme yaptığı çok büyük kötülükler var ) Ben 3 yaşıma geldiğinde bi gün babama neden bizimle kalmadığını sordum. Kem küm etti. Annem babam gidince kucağıma yattı ve ağlayarak durumu anlattı bana. Bense annemi teselli etmeye çalışıyodum.. Öyle böyle babam bizim yanımızda ben 12 yaşıma gelene kadar durdu. Sonra birgün aniden gitti.. Biz o evden taşındık ama hergün o eve gidiyodum babam gelirde bizi bulamaz diye.. Annem yine beni karşısına alıp babamın artık gelmeyeceğini söylediği an kafamda kocaman bi şimşek çaktı. Saatlerce ağladım. 4 saatin sonunda annemin yanına gittim kucağına oturdum ve onun hem kızı hem kocası hem babası herşeyi olduğumu söyledim ve aniden erkek rolüne büründüm. Lise hayatım bu yüzden mhavoldu. Bütün erkekler benden korkardı. Üzerimdeki etkisi anladın üzere çok çok kötü oldu. Babam daha sonra benimle görüşmeye çalıştı ama ona sen benim hiç bişeyimsin dedim Çok pişmanım.. Kızını babasıyla görüştür. Ayrıldınızı babasıyla beraber açıkla. Ama çok gvenli bi ortamda oyun sırasında açıkla. Ve babasını sürekli görsünki yoklunu hissetmesin ne kadar o adam sorumsuz olsada. Allah yardımcın olsun cnm...
 
her mesajı okudum kiminde ağladım benim hikayem çok farklı sayılır ama ben de ayrı yaşamış bir ailenin çocuğuyum
annemle babam çok severek evlenmişler kanlarıyla yazılmış aşk mektupları hala durur bende
lakin babam çok iyi bir mesleği olmasına okumuş bir insan olmasına rağmen annemi senelerce öldüresiye dövmüş küçüklüğümden ben de hayal meyal hatırlıyorum ama annem dayandı önce benim için sonra kardeşlerim için annemin babası ölmüş olduğu için bizi ne olursa olsun babasız bırakmamak için herşeye katlandı bizim ayrıl dememize rağmen
bütün bunların üstüne benim o sevgili babam ben ünide okurken benden küçük bir kıza aşık olmuş ve beraber olmaya başlamış ben döndüğümde anneme boşanma davası açıp bide sevgilisine sokak düğünü yapmış!!!!
Annem kahrından öldü ah benim bitanecik Annem ben hangi derdime yanayım şimdi
boşanmakla iyi etmişsin çocuğunu o eziyetin içinde büyütmemen onun için daha iyi sadece babasıyla görüşmesini sağla yoksa bir yanı hep eksik kalır
 
ben 10 yaşındayken ayrıldılar..kardeşim 9 diğer kardeşim 4 yaşındaydı daha... üzülmedim.. aksine sevindim ben.. evde huzursuzluk çıkmayacak artık diodum.. içip içip annemi üzmeyecek diye sevinmiştim..aklımız eriodu bizim.. o yüzden böyle düşündüm belki de.. ayrıldılar, adam bizi ne aradı ne sordu.. tek bir kuruş yardım dahi etmedi.. benim çocuklarımın boynu bükük kalmasın demedi.. annemle kaldık üçümüz de.. kendi çabalarımızla, dedemin allah ondan razı olsun desteğiyle okuduk.. onun yanında yaşadık zaten (annemin babası) bizim için yokluğu varlığından çok daha iyi...
 
çocugunu görmeye bile az geliyor arkadaşlar....hele şimdi uzak bir şehre taşınacakmış daha da az gelecek..belki ayda bir belki 3 ayda bir..belki de hiç...çocugu gordugunde yalan soyluyor bir iki saat görüyor ve çıkıp gidiyor.bu giderek azalacak eminim...ben görüştürsem bile o aramayacak sormayacak...eksik olacak...ben babasını kötülemiyorum...onunla ilgili hiç konuşmuyorum...gelecegi günlerde geleceğini soyluyorum...dönduğunde eğlendin değil mi çok diyorum..seni çok seviyoruz diyorum....ama arkadaşlar uzak bir şehre taşınacağını artık bizimle yaşamayacağını çocuga söylemesini istiyorum...onu kandırmak istemiyorum..yalanına ortak oluyorum çünkü böyle...içim acıyor ona yalan söylemek istemiyorum...lütfen söyleyin bunu ona söylemesi doğru değil mi?artık sizinle yaşamayacağım bu evde kalmayacağım demesini istiyorum..ben söyleyince inanmıyor.babama soracagım diyor.o da hayır kızım geleceğim dedene bakıyorum uzakta çalışıyorum gibi sözlerle onu kandırıyor...
ben asla kötülemiyorum.konuşmuyorum onun hakkında..gezdiriyorum tatile götürüyorum..hep onunla geçiriyorum vaktimi...ama birgün bizimle tekrar yaşayacak öyle söyledi babam diyor..onun yanında da baba dedem hasta o yüzden bizimle kalmıyorsun slında bizimle yaşıyorsun demi diyor. o da evet diyince bana dönüp bak babam ne diyor gördün mü diyor seviniyor..ben bir yalan içinde yaşasın istemiyorum arkadaşlar..
 

ben de birgün yaptıklarına karşılık kızımın ona benim hiçbirşeyimsin demesini istiyorum..neden pişman oluyorsun ki ...baba olsaydı...bak seni nasıl incitmiş...herşeyin bir bedeli olmalı..
 
lilimu .!.:
ben de birgün yaptıklarına karşılık kızımın ona benim hiçbirşeyimsin demesini istiyorum..neden pişman oluyorsun ki ...baba olsaydı...bak seni nasıl incitmiş...herşeyin bir bedeli olmalı..
Genişletmek için tıkla...

evet herşeyin bir bedeli var. Ama zaten rabbim olanları görüyoken benim her ne olursa olsun bu sözü etmem ayıptı.. Anladınmı cnm.. Boşver evladın kendisi görsün herşeyi..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

T
İki yıllık ilişkimin bitişi böyle mi olmalıydı
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
2K
Flower__
F
T
  • Kilitli
Sevgilimin annesi bana iftira attı
14 15 16
Yorumlar
319
Görüntüleme
6K
Kazen
P
  • Kilitli
Eşimin ailesi beni istemiyor mu?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
3K
accessdenied
B
  • Kilitli
LÜTFEN BAKIN Eş seçimi ve kendimle savaşım
7 8 9
Yorumlar
164
Görüntüleme
5K
Mune
Bir Gencin Hayatı, İntihar düşüncesi Lütfen okuyun 🙏
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
3K
clara
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…