Annesiz hamiş

Merhaba, annemi 1,5 yıl önce babamı ise 3,5 yıl önce kaybettim. Onlarsız zaten zor geliyor bazı şeyler ama bu süreçte eksikliklerini daha çok hissediyorum. Özellikle elden ayaktan düştüğüm zamanlarda keşke annem yanında olsaydı dediğim çok oldu. Ayağa kalkıp işimi görmekte zorlandığım anlarda çok üzüldüm. Kardeşlerim ve görümcem var. Ama herkes kendi koşuşturmacasında, ihtiyacın var mı diye arayan soran yok. Şimdiden kara kara lohusalığı düşünmeye başladım.
Benimle aynı durumu yaşayanlar var mı? Dayanma gücünüzü nasıl artırıyorsunuz?Ağlıyorum, sızlıyorum ben. Sonra bakıyorum yalnızım kalkıp gücümü yettiği kadarını kolaylıyorum ama zoruma gidiyor kimsesiz kalmış gibi hissediyorum ki yalnızım gerçekten.