Annesizlik

bu kadar kolay mı ya ölmek, gitmek, minnacık bir yavruyu daha yolun başında bu hayatta onu en çok sevecek kişiden mahrum etmek? sırf bu yüzden gitmememiz lazım, kazık çakmamız, ayak dirememiz lazım. anne oldunuz öyle pat diye ölemezsiniz. Allah yazdıysa olur ama Allah ta inşallah hiç bir anneye minnacık yavrusunu bırakıp gidecek bir ömür yazmasın.
hasta olup ta onunla oynayamam diye korkuyorum ben, mesai çıkar da 1 saat daha bensiz kalır diye yüreğim hop hop her gün, alışveriş yaparken deneme kabinine girmeden alıp çıkıyorum onunla bir dondurma yemek için. siz ne diyorsunuz Allah aşkına?
ne itibarınız varmış böyle yavruyu öksüz bıraktıracak? koca koca iş adamları gecekondularda yaşıyor, hapise de düşen oluyor. hepsi ölsün mü?
emip arkasını dönüyor demişsiniz. yahu analarımızın yüzüne kapı da kapattık, "hooof hiç bişi anlamıyosun" da dedik. saçlarının telini değişir miyiz bir şeye?
annesizlik eminim ki çok çok zordur. Allah kimseyi hele de küçücük yavruları annesiz bırakmasın. anne sevgisi, anne şefkati, anne ilgisini 1000 tane anneanne 200000 tane baba veremez bir çocuğa.

para kazanılır, temizliğe gidilir, simit satılır, tarlada çalışılır...
itibar neymiş bilemedim ama yemişim itibarı.

Allah dermansız dert vermesin.
 
ARKADAŞIM kimsenin hayatı mükemmel değil ki? sen evladın için hayatta kalmak zorundasın. kimse annenin yerini tutamaz. çocuga kızma, bagırma, kendini kapana sıkışmış gibi hissetme, mutsuzluk...emin ol bunların hemen hemen hepsini çoğu kişi yaşıyordur. ben kendi adıma yaşıyorum mesela. ama asla intihar etmek aklıma gelmez. çocugun ne günahı var. aksi durumda der ki cocugunuz keşke annem olsaydı da bana bagırıp, çağırsaydı...aklınızdan çıkarın bu düşünceyi lütfen
 

Bak önceki yorumumu okudun mu bilmiyorum? Ben 13 yaşında annesiz kaldım. Hele kızsa okadar zor ki:((

Kız evladın annesiz olması. Benim iki oğlum var etraflarında dönerim hep de söylerim ben anne sefası süremedim

siz benim sefamı sürün ben yaşadıkça diye.

ANNE HAYATIN TAMPONUDUR.ZORLUKLAR SIKINTILARI ANNE KARŞILAR EVLADINA

HAFİRLETEREK YANSITIR. ANNE YOKSA HAYATA KARŞI TAMPON SENSİN. TÜM DARBELERİ

OLANCA ŞİDDETİYLE ALIRSIN.

Anne hayatı kolaylaştırır.Tıpkı sizin annenizin size yaptığı gibi.
 
Öyle 1 sene sonra unutup gitmeyecek ömrü boyunca eksik kalacak .. Geçen sene 92 yaşında kaybettiğim babanem küçük yaşta annesini kaybetmiş hayal meyal hatırladığını söylerdi .. üvey anne ile büyümenin ne kadar zor olduğunu anlatırdı .. Belki 85 sene geçmişti annesinin ölümünün üstünden ama göz yaşları top olur akıverirdi anne konusu geçince..

Hayat kolay değil.. Bazılarımız daha cabuk yoruluyoruz cıkmaza düşüyoruz. Ama inanın çaresi ölüm olamaz.. Doktorunuza güvenin iyileşeceğinize inanın ... ilaçlarınızı alın ihmal etmeyin .. Ve Allah a sığının dua edin .. Duanın gücüne inanın ya da her neye inanıyorsanız ona dua edin.. Başaracağınıza inanın.

En kısa zamanda iyileşmeniz dileğiyle ...
 
Aklıma bu Filistinli çocuk geldi. Burada yazabilecek kadar aklınız yerindeyse, bir evlat arkada bırakıp, intihar etmek, gerçekten vicdansızlık ya....

CT8FyKjUwAADvvs.jpg
 
Konu acmamın nedeni de buydu aslında.

Gerçekten cok basit ama cok ağır basan bir mevzu. Hayata bağlayan hicbirsye yok gibi. İnanılmaz bencilce ve insafsızca olduğunun da farkındayım.

Annesini kaybedip birilerine mecbur bıraklan evlatları okuduğumda da yüreğim sızlıyor.
 
İşlerim birikti
Bu konu Ayşe'nin ya da Fatma'nın fark etmez yine aynı yorumları yapar kızardım
Eski bi tanıdıkmış meğer, hala cümlelerimin ardındayım

Ama şahsi düşüncem bu kişi intihar edemez
Bi takım yeni olaylar gelişmiştir isyanlardadır bu kadar
O kadar da vicdansız değildir diye düşünüyorum
 
İşlerim birikti
Bu konu Ayşe'nin ya da Fatma'nın fark etmez yine aynı yorumları yapar kızardım
Eski bi tanıdıkmış meğer, hala cümlelerimin ardındayım

Ama şahsi düşüncem bu kişi intihar edemez
Bi takım yeni olaylar gelişmiştir isyanlardadır bu kadar
O kadar da vicdansız değildir diye düşünüyorum
Olaylar gelişmiyor artık cekirge hanım.

neyse tşekkür ederim
 
bi cocugun elbette once sevgıye ıhtıyacı var,sevgi ıhtıyacını babanesi babası bı yere kadar karsılar
yarın okula baslayacak veli toplantısı olacak cocugun bı kenarda gozlemleyecek cogu arkadasının annesı gelmıs olacak hep ımrenır gozle onlara bakacak keske benım de annem olsaydı da benım toplantıma annem katılsaydı dıye ıc cekecek
okul cıkısında bazı arkadaslarının bır gun babası geldıyse bırde annesı gelmıs olacak onları el ele yururken gorup burnunun dıregı sızlayacak, boynu bukulecek.
bı mezunıyetı olacak annesız,bı aılece etkınlık olacak herkes analı babalı mutluyken cocuhın neden ben dıyecek
kızmı bılmıyorum ergenlıge gırecek goguslerı buyumeye baslayack sonra adet olacak yasadıgı bu degısıklıklerı kımınle paylasacak evet babası var dıyosun nereye kadar
erkekse askere gıdecek
evlenecek
kızsa dogum yapacak belkı bı bardak su verenı olmayacak vs...bu yazdıklarım boyle uzar gıder cunku bir cocugun yası kac olursa olsun bı anaya ıhtıyacı var bunu sakın unutma ve bu ıhtıyacı hıc kımse hıc bırsey dolduramaz.
sız sadece sevgısını babsından ve babanesınde alabılecegını dusunmussun yazdıgım seylerde olmayısınız cocugunuzu hıc yaralamayacksa annesızlık onu rahatsız etmeyecek ıcıne kapanık yuzu gulmeyen mutsuz olmaz dersenız onada cok sasırırım
silkelenin silkelenin silkelenin
 
neden yaptın bunu?
ne gerek varda annesizliğimizi hatırlatma gereği duydun?
ne okumayı belkiyordun?
söyle üzülecek böyle kahrolacaksın dememizimi?
 
Dikkat cekmek istesem KK ya konu acmam :) en son isteyeceğim sey suanda dikkat cekmek :)

Tedavi görüyorum evet ama bu fikri aklımdan cıkaramıyorum.

Derdim büyük, anlatılarak cözülemez.

Ölme fikri cok yakın gelmekle birlikte bencilce de geliyor.

Dünyaya getirilmiş iki yasında bir cocuğa sorulmadı kimin evladı olacağı. Bu şekilde yalnız bırakmak. Biraz icimi acıtıyor. Daha doğrusu durduruyor diyelim
Bir anneyim 32yaşındayım 30 yasinda annemi kaybettim ve bu yaşta olmama rağmen anneme okadar ihtiyaç duyuyorum ki anlatamam kendimi çaresiz hissediyorum annemin güven dolu kucağını arayıp duruyorum düşünün sizin yavrunuz iki yaşında hem ölmek kurtuluşmu acaba hiç mi olacaksınız sanki bunun sorgusu suali cezası yokmu burası sınav ve bizler herşeye dayanmalıyız size Allahtan güç ve kuvvet vermesini diliyorum
 
Vakit ayırıp okuyana teşekkür ederim. Hakkınızı ghelal edin.
Eski mesajlarınıza baktım da annelik hakkında negüzel şeyler paylaşmışsınız
Nasıl böyle bir düşünceye kapıldınız hayretler içindeyim bir annenin yerini hiç kimse dolduramaz.
Olmadı dr değiştirin ama o minicik yavruya ve kendinize kıymayın lütfen!
 
Bir anneyim 32yaşındayım 30 yasinda annemi kaybettim ve bu yaşta olmama rağmen anneme okadar ihtiyaç duyuyorum ki anlatamam kendimi çaresiz hissediyorum annemin güven dolu kucağını arayıp duruyorum düşünün sizin yavrunuz iki yaşında hem ölmek kurtuluşmu acaba hiç mi olacaksınız sanki bunun sorgusu suali cezası yokmu burası sınav ve bizler herşeye dayanmalıyız size Allahtan güç ve kuvvet vermesini diliyorum
İnancımı da yitirmeye basladım sanırım. O yüzden öteki taraf aklıma gelmiyor bile.

Tek icimi kemiren cocuğum.
 
Eski mesajlarınıza baktım da annelik hakkında negüzel şeyler paylaşmışsınız
Nasıl böyle bir düşünceye kapıldınız hayretler içindeyim bir annenin yerini hiç kimse dolduramaz.
Olmadı dr değiştirin ama o minicik yavruya ve kendinize kıymayın lütfen!
Çok uzun zamandır var aklımda ama stabil değildi. Yani arabayla giderken karsıdaki viyadüğe carpmak fln seklinde dönem dönem herkesin aklına gelebilecek seviyedeydi. Son iki aydır arttı.

İki ayda yasadığım ekstra bir durum da yok bu durumu tetikleyen ama bilemiyorum
 
Benim annem 50 yaşındaydı kaybettiğinde annesini günlerce etkisinden çıkamadı. Hatta anne sevgisi de acısı da gitmiyor dedi. Bunları sakın sakın düşünme.
Benim evli çocuklu kuzenim ve üniversitede okuyan kardeşi annesiz kaldılar. Üniversite eğitimini yarıda kesti tedavi görüyor. Ve en kötüsü yaşama isteğim yok demesi.
Annesizliğe sakın mahkum etme çocuğunu.
Benim babam ben ufakken öldü ama annemi Allah iyi ki bana bağışlamış diyorum anne çok apayrı bir şey.Bunu yaşatmaya hakkın yok.
 
Vakit ayırıp okuyana teşekkür ederim. Hakkınızı ghelal edin.
bir de şöyle düşün. bebeğin henüz 2 yıldır hayatında var. onu kaybetsen hissedeceğin acıyı hüznü düşünebilir misin?
hiçbir şey beceremeyen, sen olmasan aç kalacak, yürümekten konuşmaktan aciz, iki senedir sana yük olmaktan başka özelliği olmayan bu canlının yokluğuna dayanabilir misin?
her insan değerli.
 
Eğer intihar etmek icin çocuğunuzu düşünüyorsaniz.cok ağır bir depresyon oldugunu sanmıyorum.her insan depresyona girebilir.sen cikmak istemezsende seni ordan kimse cikaramaz.hastaligin en zor surecide depresyonda olduğunu kabul etmektir.ve depresyondan çıktığınızda eskisinden daha güçlü olacaksiniz.simdi gidin evladiniza sımsıkı sarılın.Annem hep derki" annesi olmayanın babasi olmaz"
 
Back
X