Eşimle araba aldık. Üç akşamdır beraber trafiğin en az olduğu saatlerde dışarı çıkıyoruz. Ehliyetim var ama hem kursta kullandığım arabaya göre farklı geldi hem de güzergahın dışına ilk defa çıkıyorum. Her stop edişimde her yanlış hareketimde ufflar pufflar, göz devirmeler... Niye ordan dönmedin niye burdan gitmedin? Ne yapacağımı şaşırdım. Herkesin eşi, babası, abisi, ablası, annesi böyle mi öğretti? Gerçekten merak ediyorum bu süreçte neler yaşadınız?
Bir kere anlatıp mükemmel olmamı bekliyor da öyle bir dünya yok maalesef. Ki emin olun öyle cinnetlik bir durumda değilim. Kalkış yapıyorum, sarsmadan vites değiştiriyorum. Sadece bazen telaşa kapılıp dönmem gereken yeri kaçırabiliyorum. Ya da ondan rica ediyorum biraz telaşa kapıldım sen bizi eve kadar götürür müsün diyorum. E o kızınca kafam allak bullak oluyor elim ayağım birbirine karışıyor mecbur kalıyorum. Böyle diyince bağırıp çağırıyor. Keşke bir kere öğretilse ve hemen kavrasak ama olmuyor işte. Bununla ilgili sizin yapabileceğiniz bir öneri de yok aslında. Sadece paylaşmak istedim.
Onun yanında rahat değildim ne zamanki askere gitti arabayı tek kullandım çok rahattım daha da geliştirdim. Şimdi yorum yapınca kıskanıyorsun beni çok güzel sürüyorum demi diyorum 
zaten korkuyorken bir de eşime araba çarptı derken yine başa döndüm. 
öyle birşeyin varlığından bile haberim yoktu vites düşürmek ne demek ya 
uc bes seferden sonra da trafigin yogun oldugu saatlerde gidiyorum ayni guzergahi.
