Merhaba kızlar... Nasıl anlatsam ne desem bilmiyorum bir çıkmazın içerisindeyim 26 yaşında bekar mesleğini eline almış bir bayanım. Çok şükür ayaklarımın üstünde duruyorum sağlığım da yerinde fakat bir şey var ki çözüm bulamadığım kendime hakim olamadığım.Bir ilişkim var yani vardı üç aydır falan bitti ama uzatmaları oynuyoruz galiba akıla kendime gelmeye ihtiyacım var. İki buçuk yıldır tanıdığım karakter olarak hiç yakın olmayan bana fakat bu zıtlığı için sevdiğim aşık olduğum biri (zıtlıktan kastım çocuk ruhlu deli dolu neşeli ağzı güzel laf yapan sevdiğini hissettiren biri)fakat en başından benim belli başlı durumlarımdan ötürü benimle evlenmeyeceğini ama beni bir ömür seveceğini söyleyen böyle devam etmek isteyen bir yıldır benimle ilgili her detayı umursamayan ama kafasına göre yazan sevdiğini dile getiren aşırı kıskanç bir insan yaşlarımız aynı sayılır benden bir yaş büyük . Karşılıklı hatalarımız kırgınlıklarımız oldu. Ben ona hiç ihanet etmedim ama o defalarca etti kendince ihanet olmayan hallermiş vs. Ben bu insanı her şeyine rağmen kabul ettim sevdim hala da ne yazıkki çok seviyorum sonumuz yok biliyorum artık sevmediğini de düşünüyorum ama bir türlü çizgi çekip hayatıma koyulamıyorum Ondan vazgeçemiyorum . Devam edersem birkaç yıl sonra pişmanlıklarla kalıcam o her zaman gününü gün eden mutlu olan biri o kimseye bağlanmaz mantığıyla hayır derse biter . Ben gerçekten olmamız için çok çaba harcadım ama artık gücüm yok hayatımı askıya almış gibiyim .Düşüncelerinizle belki aklımdaki bulanıklık bir nebze olsun gider ayrıca benden çok uzakta ve bir yıldır hiç görüşmedik yüz yüze . Çok uzun oldu kusura bakmayın Şimdiden çok teşekkür ederim