- 5 Mart 2017
- 1.786
- 1.988
- 133
İyi akşamlar arkadaşlar. Uzatmadan konuya geçeyim.
Hiçbir zaman evde beslemek isteyecek kadar aşırı hayvansever olmadım. Ama zor durumda gördükçe sokak hayvanlarına yardım eden, elimden geldiğince sokak hayvanlarına mama veren biriyim. Hakkımda fikriniz olsun diye söylüyorum.
Kısaca hayvanları severim ama hiçbir zaman aynı evde yaşamaya sıcak bakmadım rahatsızlığımdan dolayı. Bakımını üstlenecek kadar kendime güvenim de yok kendi çocuğuma ve eve zor yetiyorum ben.
Çok yakın olduğum bir arkadaşım var. İki tane kedisi var kendisinin. Bana baskı boyutunda öneriyordu kedi almamı uzun zamandır. Eşim de çok istiyordu uzun zamandır ama ben bakımı konusunda eşime güvenmediğim için hiç istemedim. Ayrıca bakımını üstlenecek maddiyata da henüz sahip değiliz.
10 gün önce yolda yürürken bize bir kedi sırnaştı. Sevdik vs eşim dedi ki çok güzel çok akıllı eve götürelim. O bir yandan baskı yaptı arkadaşım bir yandan baskı yaptı "bakımına yardım ederiz yeter ki alın" tarzında. Hayır dememe rağmen ben orada saksı yerine kondum ve kedimiz böylece gelmiş oldu. Sevdim evet ama eşim gerektiğinde bakımını yapmadı yapmıyor. Kumunu temizlemek vs bazen bana kaldı ve kumun tozu kokusu bana hiç yaramıyor. Öksürüklerim ve tıkanmalarım başlayınca kedimize bir oda yaptık ve feci tüy döküyor 1 haftadır. Yanına gittikçe nefes darlığı, hapşuruk krizleri tutuyor beni. 2 günlüğüne anneme gittiğimde düzelmiştim ama gelince geri başladı.
Ben de eşime dedim ki, bu böyle olmuyor ben nefes alamıyorum sahiplendirelim kediyi.
Eşim de kabul etti çünkü görüyor halimi geceleri öksürükten nefes darlığından oturup ağlıyorum. İşkence oldu bana.
Olan kediyle bana oldu. Yazık o hayvancağıza da.
Nedir bu zorlama yani anlam veremiyorum. Şimdi ben bu arkadaşa kediyi sahiplendireceğimi söylemekten çekiniyorum biraz. Çünkü alıp bırakanlar için hiç iyi şeyler söylemedi bu zamana kadar. Valla ne yapayım şaşırdım.
Hiçbir zaman evde beslemek isteyecek kadar aşırı hayvansever olmadım. Ama zor durumda gördükçe sokak hayvanlarına yardım eden, elimden geldiğince sokak hayvanlarına mama veren biriyim. Hakkımda fikriniz olsun diye söylüyorum.
Kısaca hayvanları severim ama hiçbir zaman aynı evde yaşamaya sıcak bakmadım rahatsızlığımdan dolayı. Bakımını üstlenecek kadar kendime güvenim de yok kendi çocuğuma ve eve zor yetiyorum ben.
Çok yakın olduğum bir arkadaşım var. İki tane kedisi var kendisinin. Bana baskı boyutunda öneriyordu kedi almamı uzun zamandır. Eşim de çok istiyordu uzun zamandır ama ben bakımı konusunda eşime güvenmediğim için hiç istemedim. Ayrıca bakımını üstlenecek maddiyata da henüz sahip değiliz.
10 gün önce yolda yürürken bize bir kedi sırnaştı. Sevdik vs eşim dedi ki çok güzel çok akıllı eve götürelim. O bir yandan baskı yaptı arkadaşım bir yandan baskı yaptı "bakımına yardım ederiz yeter ki alın" tarzında. Hayır dememe rağmen ben orada saksı yerine kondum ve kedimiz böylece gelmiş oldu. Sevdim evet ama eşim gerektiğinde bakımını yapmadı yapmıyor. Kumunu temizlemek vs bazen bana kaldı ve kumun tozu kokusu bana hiç yaramıyor. Öksürüklerim ve tıkanmalarım başlayınca kedimize bir oda yaptık ve feci tüy döküyor 1 haftadır. Yanına gittikçe nefes darlığı, hapşuruk krizleri tutuyor beni. 2 günlüğüne anneme gittiğimde düzelmiştim ama gelince geri başladı.
Ben de eşime dedim ki, bu böyle olmuyor ben nefes alamıyorum sahiplendirelim kediyi.
Eşim de kabul etti çünkü görüyor halimi geceleri öksürükten nefes darlığından oturup ağlıyorum. İşkence oldu bana.
Olan kediyle bana oldu. Yazık o hayvancağıza da.
Nedir bu zorlama yani anlam veremiyorum. Şimdi ben bu arkadaşa kediyi sahiplendireceğimi söylemekten çekiniyorum biraz. Çünkü alıp bırakanlar için hiç iyi şeyler söylemedi bu zamana kadar. Valla ne yapayım şaşırdım. 
