Merhaba.Ben, 26 yaşındayım. 6 yıl önce annem vefat etti. Bundan 2 yıl sonra, babam evlendi. Babam ve küçük erkek kardeşim, ayrı evde yaşıyor. Ben ise, annemden kalma evde tek kalıyorum.Kendi memleketimde mimarlık okuyordum, yatay geçişle başka şehre geçiş yaptım. Şu an uzaktan eğitimden dolayı, memleketimdeyim. Bizde projeler dönemlik olduğundan son projemi çiziyorum. 7 temmuzda, diplomamı alıyorum. Okulum maalesef ki uzamıştı. Yazın işe girip çalışacağım. Daha önce kısa dönemli çalıştığım oldu. Üniyi bitiremedim diye ilkokul arkadaşlarımla vs iletişimi kesmiştim biraz. Zaten görüştüğüm 4 kişi vardı. Lise arkadaşlarım başka şehre üni okumaya gittiler. Üni okuduğum şehirde farklı arkadaşlar edindim. Ama memlekete dönünce, arkadaşlarımdan uzakta kaldım. Oturduğum mahalle çok sessiz, çıkmaz sokak, hiç yaşıtım yok.Rehberimdeki bazı numaralar silinmişti.Liseden 2 arkadaşım vardı yakın olduğum, bugün birine yazdım görüşelim mi ben buralardayım diye. Bana görüldü attı ve hiç cevap yazmadı. Bana bir buçuk saat uzaklıkta oturan ve sürekli whatsapptan mesajlaştığım bir arkadaşım var. Ona dedim ki bugün, bu akşam arayayım seni dertleşelim konuşalım. Tamam dedi, fakat 2 defa aramama rağmen açmadı.Dışarıya çıkıp gezebileceğim, kahve içebileceğim, alışveriş yapabileceğim yeterince arkadaşım yok. Buraya geldiğimden beri sadece 2 arkadaşımla görüştüm. Biri evli zaten ve çalışıyor, bir daha kim bilir ne zamana görüşürüz, hem biraz uzakta. Bir de ben bu zamana kadar kına, nişan, düğün vs gitmedim. Kendim evlenmeyi düşünüyorum fakat kınama, düğünüme kimi çağıracağınız diyorum, bütün arkadaşlarımı toplasam 5 kişi kesin gelir fakat diğerleri naz yapar, 10 kişi gelir mi bilmiyorum. Evleneceğim kişiyle yıllardır karşılaşamadım. Daha doğrusu, reddettiklerim ya da anlaşamadık larım oldu. Ve uygulama aracılığıyla tanışmayı falan düşünüyorum artık o derece. Uzun bir dönem(lise dönemi ve üni in ilk yılları) içe kapanıklık yaşamıştım fakat bunu yendim ve insanlarla ilişkimi geliştirmeye çalıştım. Fakat, iletişim kurmaya çalıştığım insanlarda arayan, soran hep ben oluyorum. Yani mesajlarıma cevap verilir fakat aradığım zaman telefonumu açacak sayılı arkadaşım var, bazıları hiç açmıyor bile. Yakın sandığım bazı arkadaşlar da buna dahil. Mesela şu an tekim ve sesli konuşmak istiyorum ama konuşacak kimsem yok, içim şişiyor. Psikolojik destek alamam çünkü şu an yeterince durumum yok. Yazın çalışmaya başlayacağım. Sosyal medyadan arkadaş edinip gerçek hayatta tanışmak istiyorum fakat karşı cinsle değil hemcinsimle. Genelde, bu konuda da başarılı olamıyorum. Yardımcı olur musunuz... Sevgilim de sohbetimin kötü olduğunu ve donuk olduğumu söylemişti. Ben sohbetimi geliştirip muhabbetkar olmak istiyorum, ayrıca biraz daha sıcakkanlı olmak isterim
benim en yakın, her derdimizi paylaştığım arkadaşlarımdan biri çenesine kadar örter örtüsünü o derece muhafazakardır 8 yıldır arkadaşız böyle bir şeyin konusu bile geçmedi sizinki muhafazakar değil de yobazmış.
