ben eşime karşı çok aşırı kıskancım mesela ama hiç bir arkadaşlığımda bunu göstermedim, yani bir arkadaşımın benden başka da arkadaşları olabilir ama ayşeye göre olamazdı bu.
düğünümüzün yarısında çekti gitti mesela, öyle kırılmıştım ki.. niye herşey bu noktaya geldi onu anlayamıyorum; beni her gün arayan mesaj atan merak eden kişi şimdi neden benim adımı bile hatırlamıyor. geçen yıl bana "senin doğumgünün ne zamandı akreptin ama of doğum tarihini hatırlamıyorum" dedi ama ondan önce 5 sefer birlikte doğumgünü kutladık ve hiç birini ben hatırlatmadım. ayrıca benim doğumgünüm onun doğumgününden bir gün önce. kutlamadı etmedi, ben yine de hediyesini aldım. insan bu küçük şeylere çok kırılıyor. ben hep ömür boyu öyle eskisi gibi oluruz sanıyordum, şimdi bu değişiklik neden bunu bilmiyorum ya içim içimi yiyor..
normalde aynı şehirdeyiz de o atandı, şuan boluda. ankaradayken de hep gittim; bayramda, kardeşinin doğumgününde, ara ara yine hafta sonları.. evet evet, vicdani rahatsızlığım çok; ben mi bişey yaptım diyorum. ya da olur insanlık hali insanın bir an ruh hali kötü olur düşnceleri değişir belki benim çabalamam onu düzeltir diyorum. ama bakıyorum düzelmiyor, oturup hüngür hüngür ağlıyorum...
öyle yapıcam, buradan okuduklarıma baktım gerçekten haklı şeyler.. böylesine bozulan şey bir daha düzelmez sanırım en iyisi bir anı, eski bir dost olarak kalmadı :)
dediğinizi inanın çok yaptım, belki 10 belki 20... cidden abartmıyorum, derece yaptım... ama hiç içinde biriktirdiklerini dökmedi bana... sayfalarca yazdım ona koskoca bir paragraf yazdığı cevap ise "ahah cnm ben de özledm seni grşrz öpt"...
hatırlamak çok yaralıyor; aklıma geliyor güzel günler üzülüyorum. yani böyle bu noktaya neden geldi ki diyorum. gerçekten haklısınız o küçüklüğün samimiliği olmuyor; şimdiki arkadaşlıklar biraz daha yapmacık geliyor nedense...
yok canım neden kızayım
senin arkadaşın daha da ilerlemiş, kıskançlığı bayağı eyleme dökülüp aranızı bozmuş
ne kadar güzel yazmışsınız
haklısınız, ben de öyle yapcam bundan sonra... içimden ona ulaşmak yazmak içimi dökmek geliyor ama yapmicam, engellicem kendimi...
üzüldüğüm; acaba ben elimden geleni yapmadım mı, benim mi çabalamam gerek kısmı. aslında üzülmekten çok içimde farklı bişeyler var; sanki kandırılmışlık gibi. yada yeni bir ortama girdi beni dehledi gibi. aynı dediklerinizi ben yaptım; hep ben aradım ben hep hatırladım doğumgününü vs, hep ben adım attım, hep ben aramızdaki arkadaşlığı düzeltelim diye çabaladım... 1 kere aradı mı o? hayır! sizin arkadaşlığınız çokmuş da. ben de öyle yapıcam ama; artık hatırlamicam...
arkadaşımın hoşlandığı kişi daha önce benden hoşlanıyordu, ayşeyle bunu iletmişti hatta. benimde tiksindiğim bir çocuktu(itici huyları vardı), kesinlikle reddettim. şimdi ayşeyle birlikteler. ayşe sürekli bizi bir araya getirmeye çalıştı; eşim durumu bildiği için kesinlikle reddetti. "eskiden sen ayşenin yanındayken huzurlu olurdum, içimde şüphe olmazdı. ama şimdi seni ayşenin yanında 1 dakika bile bırakamam, ona güvenmiyorum" diyor eşim. nedeni de bunalr işte; bir gün ayşeyle buluşcaz o çocuk da geldi ve benim haberim yoktu. ailemle tartıştığım gün ayşeye ihtiyaç duydum buluşalım dedim tamam dedi o çocuk yine geldi ve ben hüngür hüngür ağlıyordum ayrıca o çocuk da yanında başka bir ark ile gelmiş, akıllarınca beni tanıştırcaklar ve ben o dönem sözlüydüm. sonra o çocuk numaramı ayşeden alıp bana mesaj attı, hala çok güzelsin falan dye.. ayşeye dedim kabul etmedi... bu noktada yeniden koptuk sanırım... yaşananları düşününce gerçekten de üzerine düşmemeliyim :)
haklısınız, çok çok haklısınız... bu saatten sonra düzelecek bir arkadaşlık değil bu artık sanırım... sizin arkadaşınız kendini ne güzel toparlamış, buna çok sevindim
bizim arkadaşlığımızda sizin arkadaşlığınızın geldiği noktaya geldi. biz de karı-koca kıskanmaları gibi birşeyler çıkmıştı. dışardayken bi kızla denk gelip konuşunca "kimdi o nerden tanıyosun herkesi de tanı" diye tripler atardı. uzak olmak en samimisi galiba, bundan sonra toparlansak da samimi olmaz, eskisi gibi güvenemem.
ahhah dediğinize çok güldüm :))))) yeni arkadaşlarım da var; çabucak tanışırım ben insanlarla, sadece o da mı olmalı diye düşünmüştüm hayatımda ama yok, olmamalı bunu anlıyorum artık :)
ben de karar verdim aramicam, içimden aramak geliyor ilerki zamanlarda yine gelecek de ama yok tutucam kendimi. numarasını silsem mesaj atmamı falan engellemiş olurum diyorum ama numarası da ezberimde :88: