Ben buna katılıyorum. Bende sizin gibiyim. Ama bazende yanında başka birisiyle gezmek isteyebiliyor. Hiç arkadaşsız olmak insanın doğasına aykırı bence. Benimde arkadaşlarım var azdır ama özdür. Belki haftada bir telefonda konuşurum. Ama o bile yeterli geliyor. Önemli olan insan yalnız olmadığını bilmesi. Yoksa insan zaten kendi kendine yetiyor.
Merhaba kk.
Kendimi inanılmaz yalnız hissediyorum. Eşim az konuşur bir oğlumuz var 8 yaşında.
Kendi işimi yapıyorum ve ortağım da erkek. Onunla da iş dışında ne konuşup paylaşabilirim ki.
Evde ve ofiste yalnızım anlayacagınız. Apartman komşulanım çok yaşlı.,
Ve kendimi bu yalnızlıktan kurtarmak istiyorum ama nasıl yapacağım konusunda hiç bir fikrim yok
Veya arkadaş yerine ne olabilir( ??
Arkadaşlık yemek yemek su içmek gibi temel bir ihtiyaç fakat insanlar bencil dinlemiyor derdine ortak olmuyor bu sebeplerden insanlar arkadaşlıktan soğuyor gerçekten iyi niyetli bencil olmayan birlerini bulmak bireyselliğin her yerden pompaladığı bu dönemde çok zor ama iyi arkadaş grupları olan insanlarda var çocukluk lise vs onları çok şanslı olarak görüyorum benimde öyle bir grubum ama olmasını isterdim bu yaştan sonra olmaz ama sağlık olsun özetle arkadaşlar olmadan yaşayamayızŞart değil ya çok sıkıntı yapma. Benim yok yoğunluktan fırsat bile kalmıyor. Hatta annem bile aramiyor. Çok düşünmüyorum üzerine.
Şimdi düşündüm de ben ciddi yalnizmisim
Evet arkadaşlık işi de nasip. İnsanlar maalesef ki fıtrat gereği de biraz kıskançlık yapabiliyor zaman zaman. Ben bunu kişisel algılamayıp yine de arkadaşlıklarıma devam ediyorum. Ama o konularla ilgili paylaşımımı azaltıyorum mesela. Ama insan mutsuzluğunu paylaşmak istediği kadar mutluluğunu da paylaşmak istiyor
Yoksa napalim canım ölünmüyor denedim gördüm yani onu anlatiyorum
