- 28 Ekim 2012
- 507
- 528
- 103
- 30
Nereden başlasam bilmiyorum .Ergenliğimden itibaren hayatıma arkadaş başlığı altında aldığım tüm insanları mutlu etmeye calistim onlarla mutlu olmaya birseyler paylasmaya calistim . Paylasamadiklarimin hayatindan mecburi süre sonlanınca yavaşça çıktım eski bir arkadaş olarak arada sırada buluşan insanlar olmaya devam ettik. Şuan ki problemin artık sorunun bende olduğunu düşünmeye başlamam. Girdiğim çoğu arkadaş gurubunda herkes benim uzerimden sakalar yapip eglenir . Ben artik gercekten cok yoruldum . Bir arkadaşımla tek basimizayken kanki kanki takilip can ciğer olup 3. bir kisi geldiginde neden anlamiyorum benim sozumu kesmeler o ucuncu kisiye yonelip ona odaklanmalar ben birsey anlatirken konuyu degistirip kendi aralarinda baska seyler konusmalar ya sabah artık canima tak etti masada uc kisi oturuyoruz bisey analtirken karsimdaki insan gulerek ders calisirken gozumun kenarna surulen kirmizi kaleme gulmeye basliyor . umursamayip devam etmeye calistikca konusmama ama cok komik cok komik diyip guluyor . Hayatimdaki cogu arkadasimla ayni durumu yasiyorum . Bir gun once ornek verdigim arkadasima anlamli birhediye almayi planlarken suan gercekten icimden hicbir sey gelmiyor . Bu arkadasimda arkadaslarindan surekli sikayet eden onlari suclu bulan bir insan . Ben artik cok sikildim bu yanlis insanlari hayatima sokmaktan . Kendim degismeyi cok denedim ama insanlari onlarin yaptigi gibi kirmak benim yapimda yok sonra kendim uyuyamiyorum. merak ediyorum gercek arkadasligi sorunsuz kardes gibi yasayan var mi? Arkadaşım olmak zorunda mi ?