Şimdi benim işyerinden bir arkadaşım var. Yaşça benden büyük iki tane de çocuğu var. Eşi sorumsuz. Arkadaşımın parasını kullanır yer içer aldatır. Geceleri eve gelmez Hatta en son olaylarında adam başka bir kadına ev açmış. Bankadan kredi çekmiş 40.000tl kadar kadına yedirmiş. (Hatta arkadaşımdan da bu borcu ödemesi için yardım istemiş. Arkadaşımda 7000tl vermiş).
Bu arkadaşım doktor. Ailesi destek oluyor arkasında. Ailesinin de maddi durumu çok iyi. Arkadaşıma dayalı döşeli ev verdiler boşan gel çocuklarınla otur dediler. Ama kız ilginç bir şekilde adama bağlı. Her seferinde kocasıyla kavga ediyor aldatıyo diye ama iş ayrılma noktasına gelince pasif kalıyor. Bahane olarakta çocuklarını gösteriyor. Bana göre çocuklarının arkasına sığınıyor. Ama bunu kırılır diye hiç dile getirmedim. Ayrıl da demedim. Cümlelerim "hayırlısı olsun ailenin fikrini al" hep bu şekildeydi.
En son bugün bana eşinin hâlâ aynı kadınla beraber olduğunu söyledi. Sonra işyeriyle ilgili önemsiz bir sorunu sanki bu durumdan daha önemliymiş gibi anlattı. Çok garip bu durumda insanın çok üzgün olması gerekmez mi. Sonra da bana "akşam eşim gelince napıym kavga ediym mi" dedi. Bende şaşırdım ve açıkçası sinirlendimde.
"Arkadaşım boşanmıycaksın iki saat sonrada unutup gidiceksin bu olayı herzaman ki gibi. Adam senin bu yönünü de çok iyi biliyo. Daha neyin tantanasını yapıyosun. Boşver sen hiçbişey deme" dedim. Cevap vermedi bana. Sizce kırılmış mıdır bana
Offf normalde böyle bir konuda kimsenin işine karışmak istemem. Ailesi var, aklı var, fikri var. Kendi kararını ve kararının sorumluluğunu alabilecek yaşta. Karışmasa mıydım