Arkadaşımı özlüyorum.

Üniversiteden beri arkadaştık. Onu bir arkadaş, dost, kız kardeş adına ne derseniz en yakınım olarak görüyordum. O da beni öyle görüyordu. 7 yılı aşkın arkadaşlığımız oldu. Kendisi benden 5 yaş büyüktü. Hayatında hiç kimse olmamasıbu ailesi ile anlaşamaması vs çok dert ediniyordu kendine. Ben hep destek olmaya çalıştım arkadaşlarımla da tanıştırdım ama olmadı kafasına göre biri çıkmadı karşısına. Gel zaman git zaman ben evlendim ve kızlarım oldu. O ise hala bekardı. Birgün bana sen herşeye sahipsin ben hayatında olmasamda eksikliğimi hissetmezsin kocan var benim kimsem yok senin sahip olduklarını bende hakediyordum mutluluğunu görmeye dayanamıyorum dedi. Ve bir sürü içimi acıtan sözler. Belki uzak kalmaya özlemeye ihtiyacımız vardır dedim uzaklaştım bu seferde onu yalnız bıraktığımı konuşmak için benim keyfimimi bekleyemezmiş vs saçma sapan şeyler söyleyerek yine kırdı beni ve bende görüşmek istemediğimi naparsam yapayım hayatındaki eksiklerden ben suçluymuşum gibi davranmanı kaldıramadığımı söyleyip görüşmeyi kestim. Yinede kafanı toplar bazı şeyleri farklı şekilde düşünebilirsen kapım açık dedim. Doğum yaptım doğumuma da gelmedi aramadı da bekledim ama hırsları daha ağır bastı galiba. Eski günlerimizi güldüğümüz herşeyi paylaştığımız mutlu olduğumuz nefsin hırsın aramıza girmediği günleri çok özlüyorum. Ama o bana psikolojik baskı yaptığını kabul etmedi hiçbir zaman...
Bazen dostluklar ve arkadaşlıklar dediğimiz şeylerin ne kadar da yalan olduğunu zaman bize gösteriyor ,arkadaşınız çok fevri davranmış gerçek dost ve arkadaşınız olsaydı sizin yanınızda olurdu sizin mutluluğunuzu kıskanmazdı böyle düşünün ve kendinizi üzmeyin böylece onun gerçek yüzünü görmüş oldunuz ailenize bakın sizi silen reddeden birini takmaya değmez
 
Bazen dostluklar ve arkadaşlıklar dediğimiz şeylerin ne kadar da yalan olduğunu zaman bize gösteriyor ,arkadaşınız çok fevri davranmış gerçek dost ve arkadaşınız olsaydı sizin yanınızda olurdu sizin mutluluğunuzu kıskanmazdı böyle düşünün ve kendinizi üzmeyin böylece onun gerçek yüzünü görmüş oldunuz ailenize bakın sizi silen reddeden birini takmaya değmez
Haklısınız yaşanan güzel günleri özlüyorum sadece garip bir şekilde tekrar görüşmeyi falan arzu etmiyorum çünkü çok kırgınlıklar var
 
Üniversiteden beri arkadaştık. Onu bir arkadaş, dost, kız kardeş adına ne derseniz en yakınım olarak görüyordum. O da beni öyle görüyordu. 7 yılı aşkın arkadaşlığımız oldu. Kendisi benden 5 yaş büyüktü. Hayatında hiç kimse olmamasıbu ailesi ile anlaşamaması vs çok dert ediniyordu kendine. Ben hep destek olmaya çalıştım arkadaşlarımla da tanıştırdım ama olmadı kafasına göre biri çıkmadı karşısına. Gel zaman git zaman ben evlendim ve kızlarım oldu. O ise hala bekardı. Birgün bana sen herşeye sahipsin ben hayatında olmasamda eksikliğimi hissetmezsin kocan var benim kimsem yok senin sahip olduklarını bende hakediyordum mutluluğunu görmeye dayanamıyorum dedi. Ve bir sürü içimi acıtan sözler. Belki uzak kalmaya özlemeye ihtiyacımız vardır dedim uzaklaştım bu seferde onu yalnız bıraktığımı konuşmak için benim keyfimimi bekleyemezmiş vs saçma sapan şeyler söyleyerek yine kırdı beni ve bende görüşmek istemediğimi naparsam yapayım hayatındaki eksiklerden ben suçluymuşum gibi davranmanı kaldıramadığımı söyleyip görüşmeyi kestim. Yinede kafanı toplar bazı şeyleri farklı şekilde düşünebilirsen kapım açık dedim. Doğum yaptım doğumuma da gelmedi aramadı da bekledim ama hırsları daha ağır bastı galiba. Eski günlerimizi güldüğümüz herşeyi paylaştığımız mutlu olduğumuz nefsin hırsın aramıza girmediği günleri çok özlüyorum. Ama o bana psikolojik baskı yaptığını kabul etmedi hiçbir zaman...
Arkadaşın kötü durumda bazen can acıtır neden der insan benimde hayatım böyle değil diye ve nedense en yakınlarından sevdiklerinden çıkarır sana tavsiyem normal düşünmediği için uzak durman kötü gelebilir bu dediğim ama senin ailenin huzuru için sonuçta ne yapar belli olmaz.Gene elin üstünde olsun ama uzaktan uzaga
 
Yediğim içtiğim ayrı gitmeyen bir arkadaşım vardı. Eşiyle hiç anlaşamazdı bebek sahibi de olamadığı için mutsuzdu. Tedavi olması için uğraştım hep yanında oldum. Ben nikah yapınca ciddi ciddi mutlu olmama dayanamadı, hamileliğini bile gizledi benden. Bazı insanlar böyle ve en iyisi hayatımızdan tamamen çıkarmak. İyi ki de o hasetle etrafımda olmaya devam etmemiş. Bana iyilik yapmış
 
Yediğim içtiğim ayrı gitmeyen bir arkadaşım vardı. Eşiyle hiç anlaşamazdı bebek sahibi de olamadığı için mutsuzdu. Tedavi olması için uğraştım hep yanında oldum. Ben nikah yapınca ciddi ciddi mutlu olmama dayanamadı, hamileliğini bile gizledi benden. Bazı insanlar böyle ve en iyisi hayatımızdan tamamen çıkarmak. İyi ki de o hasetle etrafımda olmaya devam etmemiş. Bana iyilik yapmış
Ne denirki gerçekten iyi insanları bulmak zorlaştı artk herkes yanına mutsuz arıyor ya yalnız kalmamak için yada egosunu okşamak için
 
evlenmissiniz, kizlariniz olmus.
eminim hayatiniz son derece yorucudur.
bu tempo arasinda " herseye sahipsin gozum goturmuyor" diyen arkadas adi altindaki dusmani ozlemek icin nasil firsat yaratabiliyorsunuz? en cok bunu merak ettim.
 
evlenmissiniz, kizlariniz olmus.
eminim hayatiniz son derece yorucudur.
bu tempo arasinda " herseye sahipsin gozum goturmuyor" diyen arkadas adi altindaki dusmani ozlemek icin nasil firsat yaratabiliyorsunuz? en cok bunu merak ettim.
Tam olarak öyle değil uzun yıllar üzüntünüzü, mutluluğunuzu, hastalığınızı sağlığınızı çoğu şeyi paylaşınca içselleştiriyorsunuz bu durumu. Alışkanlık belkide. Sadece özlüyorum o günleri bazen. Şuan ona ayıracak vaktim gerçektende yok zaten. Hayatımda olursa beni çok yorar biliyorum bazen günlerce whatsappa bile giremiyorum
 
kusura bakmayın da siz arkadaş olmamışsınız
o yalnızlıktan size tutunmuş belki sizin sayenizde birşeyler elde etmeyi ummuş
olmayınca ve olamayacağını anlayınca da gitmiş
zaten hep sizi kıskanmış belli ki
dert etmeyin
 
Tam olarak öyle değil uzun yıllar üzüntünüzü, mutluluğunuzu, hastalığınızı sağlığınızı çoğu şeyi paylaşınca içselleştiriyorsunuz bu durumu. Alışkanlık belkide. Sadece özlüyorum o günleri bazen. Şuan ona ayıracak vaktim gerçektende yok zaten. Hayatımda olursa beni çok yorar biliyorum bazen günlerce whatsappa bile giremiyorum
yillhttps://www.kadinlarkulubu.com/forum/posts/60718042/react?reaction_id=1
Tam olarak öyle değil uzun yıllar üzüntünüzü, mutluluğunuzu, hastalığınızı sağlığınızı çoğu şeyi paylaşınca içselleştiriyorsunuz bu durumu. Alışkanlık belkide. Sadece özlüyorum o günleri bazen. Şuan ona ayıracak vaktim gerçektende yok zaten. Hayatımda olursa beni çok yorar biliyorum bazen günlerce whatsappa bile giremiyorum
20 yillik kardeste ote dostumla, 2 yil once dostlugumu sonlandrdim.
1 kez bile ozlemedim yaptigini sindiremedigim icin. siz mevzuyu baya abartmissiniz. ustelik benim kizlarim ve kocam yok. yalnizlik bile onu ozlememe sebep olmuyor.
sizi gozu goturmeyen birini ozluyorsunuz, tshirt yuzunden tartistiginiz dostu degil?
umarim tempolu hayatiniz gereksiz seyleri ozlemenizi engeller de mutlu olursunuz.
 
Arkadaşlıkların kaderinde bu var sanırım. Çift olarak iyi geçinen anlaşanlar görüşüyor kalanlar yarı yolda kalıyor. Bir nevi sınav. Sizin arkadaşlığınız da geçememiş bu sınavı. Bence ısrarcı olmanın bir anlamı yok.
Benim lise Üniversite ve yurdu beraber geçirdiğim bir arkadaşım vardı. Ne yediğimiz içtiğiöiz ayrı giderdi ne bir saniye ayrı kalırdık. O kadar severdim ki tüm falanlarını görmezdim, belki o da benimkileri görmezdi. Ben ondan dört yıl önce evlendim, beni o kadar yalnız bıraktı ki anlatamam. Doğumuma bile gelmedi. Çok kırdı çol üzdü. Biz liseyi beraber okuduk, vaşka şehiri yazdık beraber okuyalım dedik, aynı yurtta kaldık o kadar zor zamanlarında yanında oldum ki... iyi günde kötü günde dedik durduk yere mesafe sontu evlendiğimde.
Şimdi o da evlendi. Ben yine kırgın olsam da gittim. Şimdi herhalde bana yaşattığını bekar arkadaşlarından gördü herhalde anladı, sürekli arar oldu😄😄😄
Bu vir süreç yani takmamak da en güzeli.
 
yillhttps://www.kadinlarkulubu.com/forum/posts/60718042/react?reaction_id=1

20 yillik kardeste ote dostumla, 2 yil once dostlugumu sonlandrdim.
1 kez bile ozlemedim yaptigini sindiremedigim icin. siz mevzuyu baya abartmissiniz. ustelik benim kizlarim ve kocam yok. yalnizlik bile onu ozlememe sebep olmuyor.
sizi gozu goturmeyen birini ozluyorsunuz, tshirt yuzunden tartistiginiz dostu degil?
umarim tempolu hayatiniz gereksiz seyleri ozlemenizi engeller de mutlu olursunuz.
Sürekli onu düşünüp kendimi üzmüyorum tabiiki mutluyum evimde çocuklarımla hamd olsun. Kızlarım ikizler daha üç ay oldu belkide yeni olduğu için sindiremedim henüz zamanla geçer umarım çünkü içimden asla aramak görüşmek gelmiyor benim özlemim sadece bekarken geçirdiğimiz günlere, o kadar.
 
Arkadaşlıkların kaderinde bu var sanırım. Çift olarak iyi geçinen anlaşanlar görüşüyor kalanlar yarı yolda kalıyor. Bir nevi sınav. Sizin arkadaşlığınız da geçememiş bu sınavı. Bence ısrarcı olmanın bir anlamı yok.
Benim lise Üniversite ve yurdu beraber geçirdiğim bir arkadaşım vardı. Ne yediğimiz içtiğiöiz ayrı giderdi ne bir saniye ayrı kalırdık. O kadar severdim ki tüm falanlarını görmezdim, belki o da benimkileri görmezdi. Ben ondan dört yıl önce evlendim, beni o kadar yalnız bıraktı ki anlatamam. Doğumuma bile gelmedi. Çok kırdı çol üzdü. Biz liseyi beraber okuduk, vaşka şehiri yazdık beraber okuyalım dedik, aynı yurtta kaldık o kadar zor zamanlarında yanında oldum ki... iyi günde kötü günde dedik durduk yere mesafe sontu evlendiğimde.
Şimdi o da evlendi. Ben yine kırgın olsam da gittim. Şimdi herhalde bana yaşattığını bekar arkadaşlarından gördü herhalde anladı, sürekli arar oldu😄😄😄
Bu vir süreç yani takmamak da en güzeli.
Biz tamamen görüşmüyoruz işün garip yanı görüşmekte istemiyorum son zamanlarda bozuk plak gibi sürekli aynı şeyleri konuşup duruyordu sen evlenince konuşamayız sen evlenince aramazsın bende senden önce evlenseydim az görüşürdük kocama zaman ayırırdım vs vs. İnsan birşeyi istiyorsa icraate döker onda o yoktu. Bir sürü kişiyle tanıştırdım hep kulp buldu. Sonra yalnızım şöyleym böyleym sen çok mutlusun falan filan. Biryerde tıkandm artık. Gelecek dönemde hayatımda olmasını beklemiyorum eskisi gibi olamayacak biliyorum. Evlenen insanlara bu tavırlarıda anlamak çok güç.
 
Arkadaşlarınızla ilgili fazla beklentiye girmeyin. Kimse aile gibi olmaz. Arkadaş sadece hoş sohbet, gezip kafa dağıtmak için vardır diye düşünürseniz daha mutlu olursunuz.
 
malesef o sizin arkadaş , dost vs... imiş ama siz onun için öyle diyilmişsiniz , oda öyle hissetseymiş zaten sizin mutluluğunuz ile mutlu olurmuş , benimde liseden arkadaşlarım çok erken evlendi ve hepsinin çocukları mutlu bir yaşamları var , ben bunu başaramadım hüsran bir evliliğim oldu ama onların mutluluğu ile herzaman mutlu oldum ve hep yanlarında oldum , o yüzden üzülmeyin bence o tarz insanlar kendileri mutlu diyilse başkalarınında mutlu olmasını kabullenemez ve zararı dokunur
 
malesef o sizin arkadaş , dost vs... imiş ama siz onun için öyle diyilmişsiniz , oda öyle hissetseymiş zaten sizin mutluluğunuz ile mutlu olurmuş , benimde liseden arkadaşlarım çok erken evlendi ve hepsinin çocukları mutlu bir yaşamları var , ben bunu başaramadım hüsran bir evliliğim oldu ama onların mutluluğu ile herzaman mutlu oldum ve hep yanlarında oldum , o yüzden üzülmeyin bence o tarz insanlar kendileri mutlu diyilse başkalarınında mutlu olmasını kabullenemez ve zararı dokunur
Öyle benim anlamam zor oldu. Ben onun bütün başarılarıyla veya sahip olduklarıyla hep mutlu oldum. Anlamam için sap gibi bırakılmam gerekiyormuş.
 
Üniversiteden beri arkadaştık. Onu bir arkadaş, dost, kız kardeş adına ne derseniz en yakınım olarak görüyordum. O da beni öyle görüyordu. 7 yılı aşkın arkadaşlığımız oldu. Kendisi benden 5 yaş büyüktü. Hayatında hiç kimse olmamasıbu ailesi ile anlaşamaması vs çok dert ediniyordu kendine. Ben hep destek olmaya çalıştım arkadaşlarımla da tanıştırdım ama olmadı kafasına göre biri çıkmadı karşısına. Gel zaman git zaman ben evlendim ve kızlarım oldu. O ise hala bekardı. Birgün bana sen herşeye sahipsin ben hayatında olmasamda eksikliğimi hissetmezsin kocan var benim kimsem yok senin sahip olduklarını bende hakediyordum mutluluğunu görmeye dayanamıyorum dedi. Ve bir sürü içimi acıtan sözler. Belki uzak kalmaya özlemeye ihtiyacımız vardır dedim uzaklaştım bu seferde onu yalnız bıraktığımı konuşmak için benim keyfimimi bekleyemezmiş vs saçma sapan şeyler söyleyerek yine kırdı beni ve bende görüşmek istemediğimi naparsam yapayım hayatındaki eksiklerden ben suçluymuşum gibi davranmanı kaldıramadığımı söyleyip görüşmeyi kestim. Yinede kafanı toplar bazı şeyleri farklı şekilde düşünebilirsen kapım açık dedim. Doğum yaptım doğumuma da gelmedi aramadı da bekledim ama hırsları daha ağır bastı galiba. Eski günlerimizi güldüğümüz herşeyi paylaştığımız mutlu olduğumuz nefsin hırsın aramıza girmediği günleri çok özlüyorum. Ama o bana psikolojik baskı yaptığını kabul etmedi hiçbir zaman...
Bu nasıl arkadaş Allah aşkına..
Siz arkadaşmışsıniz o değilmiş. .
Özlenecek bir tarafı yok ki?
Mutlu hiçbir anınızda yanınızda yokmuş ..Özlemek biraz fazla gibi.
 
Back
X